«Πρόγραμμα λιτότητας και οικονομική ύφεση οδηγούν όλο και περισσότερους Έλληνες σε απώλεια της θέσης εργασίας τους. Αυτό πλήττει ιδιαίτερα τα άτομα νεαρής ηλικίας: Στην ηλικιακή ομάδα από 15 έως 24 χρονών το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται σε 30,4%, ενώ τον προηγούμενο χρόνο ανερχόταν σε 25,8%. Ενώ δηλαδή το 2009 ένας στους τέσσερεις νέους ήταν άνεργος, στο μεταξύ τώρα ένας στους τρεις νέους είναι χωρίς θέση εργασίας και το ποσοστό αυτό δείχνει να έχει ανοδική τάση.
Μελέτη που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της ΓΣΕΕ εκτιμά ότι στα τέλη του τρέχοντος έτους το ποσοστό ανεργίας στους νέους εργαζόμενους θα σημειώσει μεγάλη αύξηση.
Το πραγματικό ποσοστό ανεργίας στους νέους είναι ακόμα υψηλότερο, διότι τα στατιστικά στοιχεία περιλαμβάνουν όσους έχουν δηλωθεί άνεργοι στον ΟΑΕΔ. Πολλοί απόφοιτοι σχολών, οι οποίοι δεν καταφέρουν να βρουν εργασία, δεν δηλώνονται στον ΟΑΕΔ, δεδομένου ότι επίδομα ανεργίας λαμβάνει μόνο όποιος προηγουμένως έχει καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, δηλαδή όποιος εργαζόταν ήδη στο παρελθόν.
Σύμφωνα με τη γνώμη ειδικών σε θέματα εργασίας, το μεγάλο ποσοστό ανεργίας αντικατοπτρίζει τα μεγάλα κενά στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο δεν είναι προσανατολισμένο στην καθημερινή πράξη. Όποιος απόφοιτος σχολών βρει θέση εργασίας, δύσκολα μπορεί να ζήσει από το εισόδημα που αποκομίζει.
Οι περισσότεροι νεαρής ηλικίας εργαζόμενοι παίρνουν μόνο τον θεσπισμένο από το κράτος κατώτατο μισθό, ο οποίος για όσους εργαζόμενους εισέρχονται στην αγορά εργασίας ανέρχεται σε 592 Ευρώ. Αρχικά ο μισθός αυτός ανερχόταν σε 740 Ευρώ, ωστόσο έχει μειωθεί στο πλαίσιο του προγράμματος λιτότητας».
Η άποψη του πρωτεργάτη: Εάν συνεχίσετε σε αυτό το μήκος κύματος, δηλαδή να μένετε απαθείς καιχωρίς ουσιαστική απόκλιση των αναχρονιστικών πρακτικών που σας επέβαλαν ηθελημένα η μη να ακολουθείτε, μεχρι το 2015 δηλαδή σε μια πενταετία απο σήμερα ένας στους δύο νέους στην Ελλάδα θα είναι μακροχρόνια άνεργος. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα για όσες και όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται οτι δια μέσω γνωστών και της γνωστής διαδιακασίας στο παρελθόν κατάφεραν αναξιοκρατικά να πλαισιώνουν μια σειρά θέσεων. Αυτοί και αυτές φίλε και φίλη είναι που καταδικάζουν με τις πρακτικές τους το μέλλον των παιδιών τους. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, την ανάγκη των γονιών να προνοήσουν για το μέλλον των παιδιών τους οσο είναι καιρός ας αλλάξουν ρότα για να αντιστρέψουν την κατάσταση ισοσταθμίζοντας τις πρακτικές του χθές που έφεραν το αποτέλεσμα του σήμερα, το οποίο θα είναι χειρότερο αύριο.
(Ελπίζω να γίνομαι αντιληπτός.)
Γιάννης Κουρδομένος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου