Ξέρω πότε εχω άδικο και πότε πρέπει να ζητήσω συγνώμη αν αδίκησα κάποιον. Ποτέ δεν θα διαγράψω προσωπικά δεδομένα που μπορεί την οποιαδήποτε στιγμή να αποβούν ακόμα και αρνητικά πρός εμένα. Δεν ισοπέδωσα ούτε θα ισοπεδώσω βάζωντας όλους και όλες στόν ιδιο παρονομαστή, σίγουρα υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ πολιτών της Σύνχρονης ''Δημοκρατίας'' η Προσωποκρατίας για μένα και δεν είναι αυθέρετος ο όρος διότι σήμερα πολλοί εκλεγμένοι για να υπάρχουν στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσται δίνουν προτεραιότητα σε πρόσωπα για να εξασφαλίσουν ψήφους, και οχι στήν ουσία που μακροπρόθεσμα βάση υλοποιήσεων και πολιτικών ουσίας κερδίζει το σύνολο των πολιτών, κερδίζει η Δημοκρατία, και σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας κερδίζει η Πόλη. Θέλω να πω με λίγα λόγια, επικεντρώστε στήν ουσία κάποιων θεμάτων και είναι σίγουρο οτι θα κερδίσετε τούς Πολίτες ανέξοδα, και χωρίς κόπο. Και ενα σύντομα παράδειγμα για κάποιους ώστε να καταλάβουν υπεραπλουστευτικά τι ισχύει σήμερα στήν αντίληψη των περισσοτέρων πολιτών. Καθημερινά τρείς φίλοι πηγαίνουν στήν εργασία τους, στήν είσοδο της επιχείρησης υπάρχει ενας συνάδελφος τους που για να τους κάνει πλάκα κάνει τον βαρειά χτυπημένο. Τήν πρώτη μέρα όταν περνούν απο δίπλα του στίς 6 το πρωί, δεν εχει και καλό φωτισμό πιστεύουν οτι πράγματι είναι χτυπημένος τον πλησιάζουν για τις πρώτες βοήθειες, και αυτός αρχίζει να γελάει και να τους κοροιδεύει. Αυτό γίνεται δυο τρείς φορές σε μία εβδομάδα. Την τέταρτη φορά που έπεσε ενα τούβλο στο κεφάλι του και όντως ηταν χτυπημένος και πέθαινε, όταν περνούσαν οι συναδελφοί του απο δίπλα του άρχισε να ζητάει βοήθεια, την συνέχεια την γνωρίζετε, κανείς δεν τον πίστευε, και πέθανε. Έτσι σταδιακά πεθαίνει και η Δημοκρατία στήν Γεννετηρα της. Απο αναξιόπιστους που κοροιδεψαν αρκετές φορές τους Πολίτες και στο τέλος κανείς δεν θα τους πιστευει έστω και εάν υπάρχουν εξαιρέσεις του κανόνα.
Γιάννης Κουρδομένος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου