Pina 3D
«Εβλεπε τα πάντα, ακόμα και με κλειστά τα μάτια» ακούμε να λέει μία από τις συνεργάτιδες της πρωτοπόρου χορογράφου και χορεύτριας Πίνα Μπάους στο σπουδαίο ντοκυμαντέρ «Πίνα Μπάους
3D» («Pina 3D», Γερμανία, 2011) του Βιμ Βέντερς. «Προσπαθώ να τη φανταστώ στον πόνο της και στη μοναξιά της ενώ βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Κανείς δεν με διάβασε όπως η Πίνα». Κάποιος άλλος την παρομοιάζει με τεράστιο σπίτι του οποίου η σοφίτα είχε πολλούς κρυμμένους θησαυρούς. Οσοι όμως περιμένουν από το τρισδιάστατο ντοκυμαντέρ του Βέντερς στοιχεία ακαδημαϊκής βιογραφίας για την Μπάους (γεννήθηκε τότε, μεγάλωσε έτσι κ.ο.κ.) μάλλον θα μείνουν με άδεια χέρια. Ο σκηνοθέτης περιορίστηκε 100% στο έργο της και είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της Μπάους που θεωρεί ότι ακόμη και ο όρος «μοντέρνος χορός» δεν της ταιριάζει.
3D» («Pina 3D», Γερμανία, 2011) του Βιμ Βέντερς. «Προσπαθώ να τη φανταστώ στον πόνο της και στη μοναξιά της ενώ βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Κανείς δεν με διάβασε όπως η Πίνα». Κάποιος άλλος την παρομοιάζει με τεράστιο σπίτι του οποίου η σοφίτα είχε πολλούς κρυμμένους θησαυρούς. Οσοι όμως περιμένουν από το τρισδιάστατο ντοκυμαντέρ του Βέντερς στοιχεία ακαδημαϊκής βιογραφίας για την Μπάους (γεννήθηκε τότε, μεγάλωσε έτσι κ.ο.κ.) μάλλον θα μείνουν με άδεια χέρια. Ο σκηνοθέτης περιορίστηκε 100% στο έργο της και είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της Μπάους που θεωρεί ότι ακόμη και ο όρος «μοντέρνος χορός» δεν της ταιριάζει.
Venus noire
Βασισμένη σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, η «Μαύρη Αφροδίτη» (Venus noire, Γαλλία, 2010) του Αμπντελατίφ Κεσίς («Κους Κους και φρέσκο ψάρι») αναφέρεται στην περίπτωση της Σααρτζί, μιας υπέρβαρης γυναίκας από τη Νότια Αφρική που στις αρχές του 19ου αιώνα μεταφέρθηκε σκλάβα από την πατρίδα της στην Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκε σε σόου του Παρισιού παριστάνοντας, κυρίως, το άγριο ζώο. Αλυσοδεμένη μέσα σε κλουβί, η Σααρτζί _ την υποδύεται μια αποκαλυπτική ερασιτέχνις ηθοποιός, η Γιαχίνα Τόρες ήταν αναγκασμένη να περπατά στα τέσσερα και να υποκύπτει στις διαταγές των αφεντικών της που εκμεταλλευόμενοι το ασυνήθιστο σώμα της το εξαντλούσαν με κάθε τρόπο. Τη βασάνιζαν χτυπώντας τη με καμτσίκι και μαστίγια και δεν την άφηναν να βγει από το κλουβί.
Source code
Οπως και το «Inception» του Κρίστοφερ Νόλαν, τα «Τελευταία οκτώ λεπτά» («Source code», ΗΠΑ, 2011) του Ντάνκαν Τζόουνς έχουν μια ιστορία που δεν περιγράφεται εύκολα μέσα σε λίγες γραμμές αφού και οι δύο φλερτάρουν με τη «μεταφορά» στον χωρο-χρόνο και με παράλληλα σύμπαντα. Εδώ, ένας πιλότος ελικοπτέρου του αμερικανικού στρατού (Τζέικ Τζίλενχααλ) βρίσκεται σε ένα τρένο, έχει άλλο πρόσωπο από αυτό που ξέρει και όταν το τρένο εκρήγνυται μεταφέρεται σε έναν άλλο χωρο-χρόνο όπου μαθαίνει ότι αποστολή του είναι να ξαναπάει πίσω στο τρένο και να βρει τη βόμβα που θα προκαλέσει την έκρηξη.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου