ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ - Κοινοβουλευτική ''Δημοκρατία'' κατ’ επίφασιν Δημοκρατία

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μια λέξη που έχει εισχωρήσει σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, αλλά που δυστυχώς είναι το ζητούμενο όλων των ανθρώπων της οικουμένης . Τόνοι πορφύρες και πέννες έχουν φθαρεί πάνω σε περγαμηνές και παπύρους και απροσμέτρητες ποσότητες από μελάνι και αντιμώνιο πάνω στο χαρτί, καθώς και χιλιάδες χιλιάδων κιλοβατόρες ηλεκτρονικής γραφής και ήχου που διαλαλούσαν και διαλαλούν την Δημοκρατία.

(Εγω πλήρωσα το τίμημα με την ζωή μου για την Δημοκρατία που ποτέ δεν βίωσα, ούτε πρόκειται με τα δεδομένα των Νεοελλήνων)

Οι αρχαίοι Έλληνες, που συνέλαβαν πρώτοι αυτήν την έννοια και προσπάθησαν να την εφαρμόσουν ίσως είναι οι μόνοι που τα κατάφεραν, μέσα από μιά βασανιστική διαδικασία, με θεαματικά αποτελέσματα, δίνοντας αυτό τον υπέροχο πολιτισμό που συναρπάζει θαμπώνοντας ως ήλιος όλους τους λαούς. Δυστυχώς, η κατάκτηση των δημοκρατικών Ελληνικών πόλεων από τους Ρωμαίους, συρρύκνωσε την δημοκρατία, που αργότερα, με το θεοκρατικό Βυζάντιο την εκτέλεσε δια πυρός και σιδήρου, ώσπου την ενταφίασε οριστικά με το απολυταρχικό ισλάμ.

(Κάτι ανάλογο εχει συμβεί στα ερτζιανά με τα διαπλεκόμενα)

Η μνήμη όμως της χαμένης Δημοκρατίας, ήταν πάντα ισχυρή όπως και στις μέρες μας . Τούτο, έκανε τους λαούς της Δύσης, που ήταν οργανωμένοι σε μικρά κρατίδια (φέουδα) να αναζητήσουν δικαιώματα, επηρεασμένοι απο τους Έλληνες φυγάδες του «Χριστιανικού και Ισλαμικού» Βυζαντίου. Έτσι, η αναγέννηση της ευρώπης δηλ. η αναγέννηση του ελληνικού πολιτισμού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η μετατόπισή του σε χώρες και λαούς που είχαν δεχτεί την επίδρασή του από την εποχή της Ρωμαιοκρατίας.

Αυτή, λοιπόν, η λειψή αναγέννηση, γέννησε και την λωβή δημοκρατία της Δύσης, δηλ. τον κοινοβουλευτισμό, χωρίς βέβαια τότε να ψηφίζει ο λαός στο σύνολό του. Αργότερα, δόθηκε αυτό το δικαίωμα σε όλους δηλ. δια της ψήφου  να εξουσιοδοτούν κάποιους να νομοθετούν να διοικούν και να δικάζουν. Τούτο το σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, λόγω της ισχυρής αποικιοκρατικής ευρώπης, διαδόθηκε και καθιερώθηκε στους περισσότερους λαούς και έχει γίνει το ζητούμενο για χώρες που ζούν ακόμη κάτω από τυραννικά και απολυταρχικά καθεστώτα.

Δυστυχώς, όμως, η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι κατ’ επίφασιν δημοκρατία, γιατί, ενώ διακηρύττει πως οι πολίτες είναι ίσοι και πως έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, στην πράξη απαγορεύει την ισότητα και την δικαιοσύνη. Κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους πολλούς, με περισσότερα δικαιώματα, έχοντας προνόμια, απαλλαγές, ασυλίες, μόνιμες εξουσίες και οι πολλοί στη θέση του υπηκόου, υποζύγια των δημοσίων βαρών, μονίμως ένοχοι και διωκόμενοι, καταδικασμένοι σε δια βίου λιτότητα.

Η πραγματική δημοκρατία, που επινόησαν οι πρόγονοί μας, ήταν αυτή, που προήγαγε τον πολίτη που του έδινε πλήρη και πραγματικά ίσα δικαιώματα. Ο πολίτης στη δημοκρατία μετέχει υποχρεωτικά στις αποφάσεις για τα κοινά, η ψήφος του είναι ίση και άμεση μεταξύ ίσων και όχι δια αντιπροσώπου. Τότε η απόφαση λέγεται δημοψήφισμα δηλ. ψήφισμα του λαού, που στις μέρες μας ουσιαστικά απαγορεύεται.

Στη Δημοκρατία μετέχουν όλοι στα αξιώματα που τα περισσότερα, πρέπει όπως παλαιά, να είναι κληρωτά και ανακλητά. Επίσης, πρεπει να έχουν μικρή διάρκεια, και τα περισσότερα δεν πρέπει να είναι επαναλήψημα, γιατί δημιουργούν κατεστημένα επικίνδυνα για την δημοκρατία.

Στις δημοκρατίες των προγόνων μας , στα παλαιά, οι βουλευτές εκλέγονταν δια κληρώσεως όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών. Μόνο ορισμένα αξιώματα, που χρειάζονταν αποδεδειγμένα εξαιρετικές ικανότητες και γνώσεις, δίδονταν δια της ψήφου, όπως στρατηγοί, οικονομικοί διαχειριστές κά. Σε αυτά έδιναν το δικαίωμα της επανάληψης, ενώ σε άλλα που ήσαν από την κλήρωση δίδονταν για ένα έτος και μία μόνο φορά. Στή Σπάρτη, οι πέντε έφοροι που ήταν η κυβέρνηση  δηλ. η ανώτατη εκτελεστική εξουσία  εκλέγονταν για ένα έτος και ποτέ πάλι. Φυσικά, πριν πάρουν το αξίωμα, γινόταν έλεγχος και καταγραφή της περιουσίας ώστε με την έξοδο απο το αξίωμα ελέγχοντας και πάλι να διαπιστώνουν τις διαφορές.

Η πολιτική σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας δεν είναι επάγγελμα, είναι καθημερινή υποχρέωση του πολίτου, είναι η ενασχόλησή του με τα κοινά που δίνει ουσία και νόημα στην ύπαρξή του. Οι μόνιμοι υπάλληλοι στην δημοκρατία είναι ελάχιστοι, που διεκπεραιώνουν τις γραφειοκρατικές υποθέσεις και φυσικά υπόκεινται στον αυστηρό έλεγχο των αξιωματούχων πολιτών.

Σήμερα με τις κομματικές πελατείες γέμισε το κράτος υπαλλήλους και μάλιστα μόνιμους. Με το «ρουσφέτι» εδραίωσαν την εξουσίαν των και έκαναν τους πολλούς, υπηκόους και δούλους. Παντού εκβιασμός, εξαγορά, ρεμούλα, κλεψιά και διαφθορά. Όλοι οι εξουσιαστές στο απυρόβλητο, αλληλοκαλύπτονται μέσω της κομματικής αλληλεγγύης.

Στη δημοκρατία, την γνήσια χωρίς πρόσημα ή προσθετικά, υπάρχει η αυστηρή διάκριση των Εξουσιών, ενώ στον γνωστό μας κοινοβουλευτισμό υπάρχει μόνον θεωρητική διακήρυξη, γιατί στην πράξη ο βουλευτής γίνεται και υπουργός και προθυπουργός, ακόμη και δικαστής των «ειδικών» δικαστηρίων. Το χειρότερο στην κοινοβουλευτική Ελλάδα, είναι πως διορίζει η εκτελεστική εξουσία τους ανώτατους δικαστές, όπως τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τον αρχιεισαγγελέα, τους προέδρους των Συμβουλείων Επικρατείας και Ελεγκτικού Συνεδρίου και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, τους πλαισιωτές των Δήθεν Ανεξάρτητων Αρχών όπως το Ε.Σ.Ρ κ.α. Πώς λοιπόν να υπάρξει ανεξάρτητη δικαιοσύνη χωρίς την αναθεώρηση του άρθ. 90 και ιδιαίτερα της παραγρ.5 του Συντάγματος που αντιστρατεύεται την παράγρ. 2 του άρθ. 1 που ορίζει : - Πως θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Το παρόν Σύνταγμά μας ψηφίστηκε στις 9/6/1975 από την Ε’ Αναθεωρητική Βουλή και έκτοτε αναθεωρείται κατά καιρούς πάντα μέσω της ψήφου των Βουλευτών και όχι δημοψηφισμάτων που θα ήταν το πραγματικά δημοκρατικό. Το Σύνταγμά μας βέβαια ομιλεί περί δημοψηφισμάτων για μεγάλα Εθνικά θέματα, όταν το αποφασίσει η εκάστοτε κυβέρνηση με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των Βουλευτών (άρθρ.44 παρ.2) καθώς και για ψηφισμένα νομοσχέδια εκτός δημοσιονομικών που όμως πρέπει να τα προτείνουν τουλάχιστον 120 βουλευτές και να τα ψηφίσουν 180 και πάνω!!...

Κάπως έτσι εξηγείται γιατί δεν έγινε ποτέ δημοψήφισμα για το θρήσκευμα στις ταυτότητες και τα εκατομμύρια των υπογραφών (μαζί με αυτήν του πρώην πρωθυπουργού) που συγκέντρωσε ο μακαριστός Χριστόδουλος, πήγαν στον κάλαθο των αχρήστων. Το άρθρο 4 παρ.1 λέει πως: - οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου. Αλλά φρόντισαν αυτοί που ψήφισαν το Σύνταγμα δηλ. οι βουλευτές να φτιάξουν τρύπες στον «ιστό της αράχνης» , ώστε να αποφεύγουν κάθε προανάκριση, ανάκριση και δίωξη, χωρίς την δική τους συγκατάθεση ( άρθ. 86 παρ. 1, 2, 3 ) . Ακόμη και να απολαμβάνουν την παραγραφή των αδικημάτων!!. Δηλαδή εξαγοράζονται από τους διάφορους καιροσκόπους πουλώντας ξεδιάντροπα την πατρίδα τους, χρεώνοντάς μας υπέρογκα τον λαό για υλικά, ελατωματικά, άχρηστα και συχνά επικίνδυνα και αντί να δώσουν λόγο στην δικαιοσύνη, βρίσκονται στο απυρόβλητο λόγω των νόμων που ψήφισαν οι ίδιοι. Έτσι «ούτε γάτα, ούτε ζημιά» που λέει ο πολύπαθος λαός.

Οι σοφοί πρόγονοι που επινόησαν την Δημοκρατία δεν επέτρεπαν πολιτικές εταιρίες (κόμματα) ή άλλες ομάδες, που να επιδιώκουν την εξουσία. Η κλήρωση των αρχών βουλευτικής και δικαστικής εξουσίας, ήταν η ασφαλιστική δικλείδα διατήρησης της λαϊκής κυριαρχίας. Ακόμη και τα αξιώματα της ιεροσύνης ήσαν κληρωτά, γι’ αυτό ακόμη και τώρα ώς κατάλοιπο λεκτικής μνήμης αποκαλούνται «κληρικοί».

Κανείς στην δημοκρατία στις 2 παρά πάνω εξουσίες δεν λάμβανε αξίωμα λόγω του πλούτου ή της καταγωγής του. Όλοι εδύναντο να Βουλεύονται και να δικάζουν. Αλλά και τα αξιώματα της Εκτελεστικής Εξουσίας ποτέ δεν δίδονταν λόγω της καταγωγής ή του πλούτου. Πάντοτε το κυρίαρχο ήταν η πίστη και η αφοσίωση στο κοινό συμφέρον και το έμπρακτο και αποδεδειγμένο ήθος. Το ολιγόχρονο της θητείας και η ανακλητότητα ήσαν επιπρόσθετες ασφαλιστικές δικλείδες που έφταναν στα άκρα δια του οστρακισμού.

Ίσως ορισμένοι να σκεφθούν πως αυτά γίνονταν παλαιά και πως αν τα εφαρμόσουμε τώρα θα γυρίσουμε πίσω, ακόμη κάποιοι θα πούν πως αυτά γίνονταν τότε λόγω της ύπαρξης των δούλων . Ναί, έχουν δίκαιο να αμφισβητούν και να αμφιβάλουν. Αλλά τότε λόγω ακριβώς της δημοκρατίας και όχι των δούλων – γιατί το δουλεμπόριο ανθεί περισσότερο στις μέρες μας – λόγω των δημοκρατικών αρχών οι έλληνες ξεχώρησαν από τους άλλους λαούς. Εκεί που οι άλλοι αναζητούσαν τον άριστο κυβερνήτη, οι έλληνες έχτισαν τον άριστο θεσμό που παρήγαγε άριστους πολίτες. Η Εξουσία όταν προέρχεται από τους λίγους γίνεται κατεστημμένο με ολέθριες συνέπειες για τους πολλούς, γιατί παράγει κόλακες, τυχοδιώκτες, προδότες, ραδιουργούς, πατριδοκάπηλους, κλέπτες, αδίστακτους της φιλοδοξίας, άδικους και μοχθηρούς. Στη δημοκρατία το άτομο αποκτάει αξία γίνεται προσωπικότητα που σκέπτεται και δρα υπεύθυνα και ελεύθερα μέσα στους πολλούς και για λογαριασμό τους. Η απόλυτη ισονομία του έχει εξασφαλίσει ίσα πολιτικά δικαιώματα στον λόγο, στην ψήφο και στο αξίωμα. Επίσης κατέχει ένα κομμάτι γης και μιά θέση στην φάλαγγα των πολιτών που λειτουργεί ως ανθρώπινο κινούμενο τείχος. Εκεί η πολιτική ενότητα και δικαιοσύνη σφυρηλατείται αποδεικνύοντας στην πράξη τις αρετές της δημοκρατίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα των ίσων ευκαιριών και της αλληλεγγύης διαμορφώνεται ο ανεπανάληπτος αυτός τύπος ανθρώπου, που γκρέμισε φυλετικά φράγματα και κατεδάφησε δόγματα του νού κατορθώνοντας σε ελάχιστο χρόνο να φτιάξει ένα τόσο μεγάλο σε μέγεθος και πυκνότητα Πολιτισμό.

Όταν οι άλλοι λαοί έφτιαχναν ανάκτορα και τάφους για τους ηγέτες των, οι Έλληνες έχτιζαν Βουλευτήρια, Γυμναστήρια, Ωδεία, Βιβλιοθήκες, Θέατρα και άλλα θαυμαστά καλλιτεχνήματα. Μα το σπουδαιότερο έθεταν τα θεμέλια των φυσικών αλλά και των ανθρωπιστικών επιστημών, και τούτο γιατί οι δημοκρατία απελευθέρωσε όλες εκείνες τις ανεξάντλητες δημιουργικές δυνάμεις που κρύβει ο λαός ο Μέγας.

Γλυφάδα web

• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, Καμία σχέση με το ΛΑ.Ο.Σ του Καρατζαφέρη που καπηλεύεται την Δημοκρατία.
• Εαν δεν γνωρίζαν την ενδεδειγμένη εφαρμογή αυτοί που έδωσαν τα φώτα του ουσιαστικού Πολιτισμού σε ολόκληρο τον Πλανήτη , ποιός γνωρίζει.....οι απατεώνες του κοινοβουλευτισμού οι εσείς ;

Η Επανάληψη ετεροχρονισμένα ενω γνωρίζω οτι συνυπάρχω με χιλιάδες  Νεοέλληνες, προσκυνητές απατεώνων, και κάπηλων της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 5/29/2011