Πόσος χρόνος μεσολάβησε από την ημέρα του ανασχηματισμού; Οκτώ ημέρες ή οκτώ αιώνες; O Ευάγγελος Βενιζέλος μετακόμισε από το ησυχαστήριο του Πενταγώνου στο γραφείο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, γνωρίζοντας ότι πέφτει στα βαθιά και γνωρίζοντας ότι δεν τίθεται ζήτημα πίστωσης χρόνου. Όμως, είναι άλλο να το ξέρεις και άλλο να το ζείς. Ακόμη και η γεωγραφική μετακίνηση ήταν ένα σοκ. Στην πύλη του υπουργείου Εθνικής Αμυνας περνάς και σε χαιρετούν “κλαρίνο” οι φαντάροι. Στο υπουργείο Οικονομικών, αντιθέτως, ρωτάς και κόβεις κίνηση πριν πλησιάσεις στο Σύνταγμα. Τις πρώτες ημέρες ο νέος υπουργός δε μπορούσε καλά-καλά να προσαρμοστεί στα ντεσιμπέλ που ανέβαιναν κάθε απόγευμα, καθώς “αγανακτισμένοι” και άλλοι διαδηλωτές γέμιζαν την πλατεία Συντάγματος.
Η ανώμαλη προσγείωση του κυρίου Βενιζέλου στη νέα πραγματικότητα ολοκληρώθηκε όταν προσήλθε στο τελικό παζάρι με την Τρόικα την περασμένη Πέμπτη. Τότε ανακάλυψε δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι ο προκάτοχός του Γ.Παπακωνσταντίνου δεν είχε παρουσιάσει στο υπουργικό συμβούλιο και στον ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ ούτε τα μισά από αυτά που απαιτούσε η Τρόικα για να εγκρίνει το Μεσοπρόθεσμο.
Δεύτερον, ότι οι Τροϊκανοί δεν διαπραγματεύονται ούτε για τη ζάχαρη στον καφέ τους.
Ο Ευ.Βενιζέλος είχε κάθε διάθεση να διαπραγματευθεί – και το εννοούσε. Άλλωστε δεν το κρύβει, ότι θεωρεί πως ο Γ.Παπακωνσταντίνου δεν επιχειρούσε καν να το παλέψει. Όμως, αν η έννοια “διαπραγμάτευση” ήταν ήδη πολύ σχετική μέχρι πρόσφατα, με την απειλή να μην εκταμιευθεί η 5η δόση και να μετράνε κέρματα στα δημόσια ταμεία από την 1η Ιουλίου ο Ευ.Βενιζέλος κατάλαβε ότι καλύτερα να την αφήσει κι εκείνος για αργότερα.
Κάπου εδώ προσγειώνονται ανώμαλα περίπου 11 εκατομμύρια Έλληνες – εξαιρώντας ορισμένους που εξακολουθούν να απολαμβάνουν της ασυλίας που τους προσφέρει το διάτρητο φορολογικό σύστημα, τα παραθυράκια στους νόμους και οι ανύπαρκτες ελεγκτικές αρχές μας. Για όλους εμάς, όμως, από τα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας και υπό τον όρο ότι θα ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, ξεκινά “η ζωή αλλιώς”. Δεν έχει νόημα να αναλύσω εκ νέου σε τί συνίσταται η φοροεπιδρομή που ξεκινά, αλλά δε μπορώ να παρακάμψω την έννοια της αναδρομικότητας που εισάγεται πανηγυρικά στη ζωή μας.
Προσέξτε: Έκτακτη εισφορά σε μισθούς που έχουν ξοδευτεί πέρυσι, αυξημένα τεκμήρια για σπίτια που αγοράστηκαν ή πληρώνονται ακόμη και θα πληρώνονται σε δόσεις για πολλά-πολλά χρόνια. Έκτακτη φορολογία για αυτοκίνητα που αγοράστηκαν εως και 9 χρόνια πριν – δεν είναι δηλαδή και το τελευταίο μοντέλο. Ετήσιο τέλος για επιτηδευματίες... Μπρος - πίσω (και άτακτη υποχώρηση, έπειτα από το “κράξιμο”) στην υπόθεση των αποδείξεων, που αφού μας έδωσαν κίνητρο για να τις μαζέψουμε, σκέφτηκαν να το πάρουν πίσω.
Και όλα αυτά στο πλαίσιο μίας αναδρομικής φορολόγησης που μοιραία παραπέμπει στην έννοια της τιμωρίας. Το μήνυμα είναι απλό: Κακώς ζούσατε έτσι μέχρι σήμερα. Κόψτε ότι δεν αντέχετε από δω και πέρα. ΟΚ, μόνο που η τιμωρία επιβάλλεται επί δικαίων και αδίκων. Σε όλους μας. Και σε αυτούς που μπορούν να τα δικαιολογήσουν και στους άλλους που παρίσταναν τους άπορους. Και σε εκείνους που δήλωναν το κάπως, ή πολύ υψηλό εισόδημά τους – και φορολογήθηκαν κανονικά γι αυτό – και στους άλλους που κορόιδευαν και εξαπατούσαν την κοινωνία. Και σε αυτούς που “την παλεύουν” ακόμη με μικρές ή μεγαλύτερες απώλειες από τα εισοδήματά τους και σε αυτούς που ανήκουν στα (πρώτα) θύματα της κρίσης – γιατί από τα μέτρα δεν έχουν εξαιρεθεί μέχρι στιγμής ούτε καν αυτοί που έμειναν άνεργοι από πέρυσι...
Από την άλλη πλευρά, επειδή δε μου αρέσει να κρύβομαι, δε θα σας κρύψω ότι συμφωνώ και επαυξάνω σε ορισμένα από τα μέτρα που φέρνει το Μεσοπρόθεσμο. Δε βλέπω κανένα απολύτως πρόβλημα – αντιθέτως – με τις έκτακτες εισφορές σε πισίνες, σκάφη, αεροσκάφη και ελικόπτερα. Συμφωνώ, αλλά δε θεωρώ και “κατόρθωμα” του νέου υπουργού Οικονομικών ότι προώθησε και μία, συμβολική έστω, περικοπή στους μισθούς βουλευτών, δημάρχων και λοιπών “αρχόντων”. Ευφυής άνθρωπος είναι ο Ευ.Βενιζέλος, είδε ότι αυτό είναι το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει, μήπως και περισώσει κάτι από την προ πολλού χαμένη τιμή του πολιτικού κόσμου. Συμφωνώ και με τις ιδιωτικοποιήσεις, αν και διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο θα αντέξουν τα κόμματα που εξέθρεψαν, ανέδειξαν και συναπαρτίζονται σε σημαντικό βαθμό από κάθε είδους “Φωτόπουλους”.
Το αν θα αντέξει η κυβέρνηση να τα βάλει μαζί τους είναι μία άλλη ιστορία, που μόλις τώρα αρχίζει. Το πρώτο επεισόδιο θα παιχτεί στη Βουλή με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – ορισμένοι εκ των οποίων ψάχνουν ήδη τρόπο να πηδήξουν από το καράβι. Αλλά τα ψέματα τελειώνουν. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έφτασε η ώρα να προσγειωθεί ανωμάλως και η κυβέρνηση. Ας ρωτήσει, λοιπόν, τους βουλευτές του ο κύριος Παπανδρέου, αν θα αλλάξουν ή θα βουλιάξουν παρέα.
Αυτή τη φορά το ερώτημα δε θα είναι ρητορικό.
- Τουλάχιστον για εμένα Ανώμαλοι είναι όσοι πιστεύουν έστω και μια λέξη που προέρχεται δια στόματος Πολιτικού και κατ' επέκταση έμμισθων παπαγάλων της Δημοσιογραφίας.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου