Εμείς στη χρεοκοπία και αυτοί με το χρήμα των cds

Συγγνώμη, αλλά είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι να κάνουν τόσο διαφορετικές δηλώσεις με τόσο μικρή απόσταση χρόνου;

Είναι, δηλαδή, δυνατόν να υπάρχει δήλωση (του κ. Βενιζέλου στα Νέα, στις 22 Μαρτίου 2010), σύμφωνα με την οποία πρέπει «να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας. Η συζήτηση για το ΔΝΤ υπονομεύει την συνολική προσπάθεια της χώρας» και δεκαέξι μήνες μετά να ακούγεται ανερυθρίαστα από το ίδιο πρόσωπο η δήλωση «η φράση επιλεκτική χρεοκοπία τρομάζει χωρίς λόγο»;

Είναι δυνατόν τον Φεβρουάριο του 2010 να έχει διατυπωθεί η άποψη πως η προσφυγή στο ΔΝΤ «θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, η χώρα πρέπει να αναζητήσει λύση στο πλαίσιο της ευρωζώνης» και να έχουμε ακούσει από το ίδιο πρόσωπο, προχτές, ότι ο όρος «εμπράγματες εγγυήσεις δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά την επίθεση στο ευρώ»;

Είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο να δηλώνει (Βήμα, 14 Μαρτίου 2010) πως «δεν βοηθά να μιλούμε συνεχώς για το ΔΝΤ. Διότι, είναι σα να θέτουμε σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να δανειζόμαστε. Δεν πρέπει, λοιπόν, με τον τρόπο που συζητούμε να βοηθούμε την αυτοεκπλήρωση μιας προφητείας» και σήμερα να θεωρεί φυσιολογικό πως το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων «είναι καλό να υπάρχει στο τραπέζι», καθώς «αν αντιμετωπίσουμε θέματα εγγυητικών μηχανισμών, πρέπει να το κάνουμε»;

Και επιτέλους, είναι δυνατόν μέσα στην ίδια κυβέρνηση, το μεσημέρι ο υπουργός των Οικονομικών να δηλώνει ότι προσβλέπει σε μια συμφωνία για την συμμετοχή των ιδιωτών στο χρέος και το βράδυ ο προϊστάμενός του πρωθυπουργός να καταγγέλλει με δημόσια επιστολή του ως επικίνδυνη την συμμετοχή των ιδιωτών;

Είναι δυνατόν να λένε συνεχώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν μόλις προηγουμένως;

Τα ίδια έκανε και ο κ. Πάγκαλος. Τον Ιανουάριο του 2010 έλεγε στο «Έθνος της Κυριακής»: «Δεν υπάρχει Σχέδιο Β. Θα είναι καταστροφή αν δεν πετύχει το Σχέδιο Α. Είναι μια σειρά από φοβερές συνέπειες για την οικονομία, την κοινωνική ειρήνη, τον τρόπο που ζούμε. Και τελικά είναι ηθική απαξίωση του ελληνισμού γενικότερα, την οποία εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω και θα κάνω τα πάντα για να την αποφύγω. Είναι μια φοβερή δοκιμασία, μια πρόκληση εθνικού μεγέθους, την οποία πρέπει να ξεπεράσουμε».

Αλλά ο ίδιος άνθρωπος, έναν μήνα αργότερα, λίγο πριν προσφύγουμε σε αυτό που έπρεπε να αποφύγουμε, μας καλούσε να μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τότε μας καλούσαν να μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ, μας καλούν τώρα να μην δαιμονοποιούμε την χρεοκοπία.

Περισσότερα ΕΔΩ

ΑΠΟΨΕΙΣ 7/14/2011