Στο προηγούμενο ρεπορτάζ από τη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα, αναφερόμενοι στον χημικό της Ασφάλειας, υπό τον τίτλο «Επιστήμονας ή μπάτσος;», γράφαμε: «Η σημερινή διαδικασία έκλεισε με τον Παπαθανασάκη Νο 2 ή Παπαθανασάκη της Χημείας.
Αν ο Παπαθανασάκης ήρθε στο δικαστήριο με ύφος χιλίων καρδιναλίων, ο χημικός της Ασφάλειας Δημήτρης Καθάριος ήρθε με ύφος χιλίων διδακτόρων. Είναι ο υπεύθυνος για τους ελέγχους DNA και επίσης δεν σήκωνε αντιρρήσεις σε ό,τι έλεγε. Ενας χτεσινός, με σπουδές χημικού κι ένα μεταπτυχιακό (στην Αγγλία!) στη βιολογία των τροφίμων, με καθόλου έως ελάχιστη πείρα, προσλήφθηκε ως πολιτικός υπάλληλος στην Ασφάλεια και συμπεριφέρεται χειρότερα κι από ασφαλίτη. Υπερασπίζεται το μαγαζάκι του φανατικότερα απ’ ό,τι υπερασπίζονται οι μπάτσοι τα δικά τους».
Στη σημερινή συνεδρίαση αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώθηκε πλήρως. Ο Καθάριος κυριολεκτικά παραμιλούσε. Από επιστημονική άποψη αποδείχτηκε ότι οι γνώσεις του δεν ξεφεύγουν από τις γνώσεις ενός παρασκευαστή χημικού εργαστήριου. Δηλαδή, ενός ανθρώπου που χειρίζεται ένα μηχάνημα, βάσει ενός μάνιουαλ που του έχει δοθεί, χωρίς ουσιαστικές επιστημονικές γνώσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συνήγοροι υπεράσπισης, επιστήμονες που δεν έχουν καμιά σχέση με τη χημεία και τη μοριακή βιολογία, έχοντας μελετήσει μερικά άρθρα, μερικές εκθέσεις, κάποιες βασικές επιστημονικές επισημάνσεις, κατάφεραν να αποκαλύψουν την ασχετοσύνη του.
Και τι έκανε ο Καθάριος; Κατέφευγε σε αοριστολογίες, σε ταυτολογίες και στο ανύπαρκτο κύρος της αυθεντίας του! Ο γράφων, με σπουδές χημικού μηχανικού, με το ζόρι συγκρατήθηκε να μη φωνάξει αρκετές φορές «τι λες , ρε άσχετε;». Ενας επιστήμονας, όταν αναφέρεται σε ζητήματα του επιστημονικού του αντικειμένου είναι σαφής. Αναφέρεται στις βεβαιότητες, όταν υπάρχουν, και στις αβεβαιότητες, ορίζοντάς τες με σαφήνεια. Αντίθετα, ένας ασφαλίτης προσπαθεί συνέχεια να θολώσει τα πράγματα, μιλάει με υπαινιγμούς, φάσκει και αντιφάσκει, δίνει διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ζήτημα. Κι αυτό ακριβώς έκανε ο Καθάριος.
Αναφερόταν για παράδειγμα σε «θόρυβο» που εισάγεται από το μηχάνημα που κάνει την ανάλυση του γενετικού υλικού, χωρίς ποτέ να προσδιορίσει το ποσοστό αυτού του «θορύβου», ούτε καν να ορίσει την έννοιά του. Λες και επρόκειτο για… ηχητικό θόρυβο και όχι για συμμετοχή του μηχανήματος στο αποτέλεσμα, με θετικό ή αρνητικό πρόσημο (σφάλμα). Οποιαδήποτε μέτρηση, μηχανική ή ηλεκτρονική, επηρεάζεται από το όργανο μέτρησης, που έχει μια ορισμένη «ανοχή», συν ή πλην. Αυτήν ο Καθάριος ουδέποτε την όρισε. Ούτε είπε πώς «καλιμπράρεται» το μηχάνημα για να είναι όσο γίνεται περισσότερο ακριβές. Ακόμη, αναφερόταν σε στατιστική επεξεργασία, χωρίς ποτέ να ορίσει την τυπική απόκλιση του δείγματος, η οποία καθορίζει και το μέγεθος του πιθανού σφάλματος, συν ή πλην.
Κι όμως, αυτή η στατιστική εκτίμηση γίνεται βάσει μιας βάσης δεδομένων DNA, που έχει φτιάξει κάποια στιγμή η Ασφάλεια και αποτελείται από δείγματα 350 ατόμων! Αυτή η βάση παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Κανένας δεν ξέρει πότε και βάσει ποιας μεθόδου την έφτιαξαν και ποιο ακριβώς είναι το στατιστικό μοντέλο που χρησιμοποιούν. Κάθε στατιστικό μοντέλο, όπου κι αν εφαρμόζεται, εμπεριέχει πιθανότητες σφάλματος. Μικρές ή μεγάλες. Κι αυτές οι πιθανότητες –το εύρος του πιθανού σφάλματος– ορίζονται με σαφήνεια, όταν το μοντέλο το χειρίζονται επιστήμονες. Αντίθετα, όταν το χειρίζονται ασφαλίτες, εξαφανίζουν την πιθανότητα σφάλματος και λένε –όπως έκανε ο Καθάριος– ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο σφάλματος! Οποτε αμφισβητήθηκε αυτό από τους συνηγόρους, με βάσιμα επιχειρήματα, οι απαντήσεις του Καθάριου ήταν στο στυλ… Παπαθανασάκη: «έτσι είναι, επειδή έτσι σας το λέω εγώ».
περισσότερα ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου