ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΑΣΣΟ.
Θα ξεκινήσω από το γενικό και θα πάω στο μερικό και άμεσο, θέτοντας δύο ρητορικά ερωτήματα, και κάνοντας μια θεμελιώδη παρατήρηση. Πρώτο ρητορικό ερώτημα: ξέρετε κανέναν άλλο τρόπο παραγωγής πλούτου εκτός από την εργασία; Δεύτερο ρητορικό ερώτημα: ξέρετε κανέναν άλλο τρόπο συγκέντρωσης πλούτου εκτός από την απλήρωτη εργασία; Το προφανές όχι και στα δύο ερωτήματα σε συνδυασμό με την παρατήρηση ότι λόγω της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου το κεφάλαιο χρειάζεται λιγότερους και φτηνότερους εργαζόμενους, εξηγεί γιατί η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Λιγότερους γιατί όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αντικαθιστώνται από τις μηχανές, και φθηνότερους γιατί οι μηχανές, το σταθερό κεφάλαιο, δεν παράγουν απλήρωτη εργασία, δηλαδή υπεραξία-κέρδος, και επομένως ο μόνος τρόπος οι καπιταλιστές να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους είναι να μειώσουν το μεταβλητό κεφάλαιο, να μειώσουν δηλαδή την τιμή αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, το μισθό, τη σύνταξη, τις ασφαλιστικές εισφορές, οι εργαζόμενοι να γίνουν σύγχρονοι δούλοι. Αυτός είναι ο νομοτελειακός, διαρκής και μόνιμος στόχος της καπιταλιστικής παραγωγής, η υλοποίηση του οποίου και ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης οπισθοχωρεί, ή, όπως σήμερα, εντατικοποιείται. Η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να γίνει μόνον στα πλαίσια μιας άλλης οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, στη βάση της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και του παραγωγικού συνεταιρισμού, με κεντρικό σχεδιασμό, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μόνο σε αυτές τις συνθήκες, όπου δε θα υπάρχει το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την εξάλειψη της ανεργίας, και η αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνολογίας υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνίας γενικότερα, με μεγαλύτερη παραγωγικότητα, με λιγότερες ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτός είναι ο τελικός και αδιαπραγμάτευτος στόχος μας, που δένεται αξεχώριστα με τα μέτρα που ζητάμε να παρθούν άμεσα για την ανακούφιση των ανέργων, γιατί για μας η καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχειας δεν είναι θέμα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης αλλά δικαιώματος στη ζωή και την εργασία. Και προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία να αποκαλούν τον καπιταλισμό, ένα ιστορικά ξεπερασμένο σύστημα που δεν μπορεί να λύσει τη βασική του αντίφαση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στον ατομικό τρόπο ιδιοποίησης μοντέρνο, την επιστροφή στο μεσαίωνα εκσυγχρονισμό, και το χτίσιμο του παρόντος και του μέλλοντος οπισθοδρόμηση.
Όπως αναφέρθηκε προηγούμενα, είναι γνωστό ότι το πρόβλημα της ανεργίας που μαστίζει τους εργαζόμενους και πλήττει ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες και σήμερα έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, με πάνω από 1 εκατ. ανέργους, δεν είναι νέο, ούτε πρόσκαιρο και προσωρινό φαινόμενο. Αξιοποιείται για να ασκηθεί πίεση από το κεφάλαιο και τη μεγαλοεργοδοσία στους εργαζόμενους, για να προωθηθούν τα πρωτοφανή αντεργατικά μέτρα, τα οποία από χρόνια βρίσκονται στο οπλοστάσιο των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων και η κατάργηση των αποζημιώσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, για να μειωθεί ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης, να μειωθούν δραματικά οι μισθοί και συνεπώς οι συντάξεις των εργαζομένων.
Οι μεγαλοκαπιταλιστές επιδιώκουν από τη μια μεριά να περιορισθούν οι ζημιές του κεφαλαίου την περίοδο της κρίσης και από την άλλη να εξασφαλισθεί ένα πάμφθηνο εργατικό δυναμικό για τη μετέπειτα φάση της ανάπτυξης - η οποία, ωστόσο, είναι αβέβαιη και επί πλέον θα είναι πρόσκαιρη και αναιμική - ώστε να ενισχυθεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα, η ανεργία αξιοποιείται για να συντηρείται ένα κλίμα τρομοκρατίας στους χώρους εργασίας, με την απειλή απόλυσης, ώστε να κάμπτονται οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Η ανεργία αυξάνει όχι μόνον από τις απολύσεις εργαζομένων, αλλά και από τη χρεοκοπία και καταστροφή των αυτοαπασχολούμενων, και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών που τροφοδοτούν τις στρατιές των ανέργων.
Τα μέτρα που κατά καιρούς εξαγγέλλονται, και εφαρμόζονται πιστά από την τοπική διοίκηση στην πόλη μας, για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας είναι μέτρα που στην ουσία ανακυκλώνουν τη φτώχεια μέσα από τα διάφορα προγράμματα που προσφέρουν λίγους μήνες δουλειάς με άθλιες εργασιακές σχέσεις και μεροκάματα πείνας. Ταυτόχρονα, το επίδομα της ανεργίας το μετατρέπουν μέσω προγραμμάτων σε επιδότηση των επιχειρηματιών που τους χαρίζουν τζάμπα εργάτες. Αυτός ο δρόμος ακολουθήθηκε μέσα από τις λεγόμενες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης που εφαρμόσθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, σύμφωνα και με τις αποφάσεις της ΕΕ, που λαμβάνονται και με τη δική τους συμμετοχή, αλλά τα μέτρα αυτά δεν μείωσαν την ανεργία, ακόμα και στις περιόδους με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αντίθετα, με πρόσχημα την επιδότηση της εργασίας, χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών και την αύξηση των κερδών τους.
Η οικονομική κάλυψη των μέτρων αυτών είναι ευθύνη του κρατικού προϋπολογισμού, ο οποίος αναμφίβολα έχει αυτήν τη δυνατότητα με την αξιοποίηση κονδυλίων που σήμερα δίνονται στο μεγάλο κεφάλαιο. Για τη χρηματοδότηση των μέτρων ζητάμε την αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων στο 45%.
Η λήψη των μέτρων που περιέχονται στην πρόταση μας έχει επείγοντα και επιτακτικό χαρακτήρα για την ανακούφιση των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών.
Συγκεκριμένα ζητάμε:
• Καμία απόλυση συμβασιούχου από το Δήμο και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Να γίνουν δεκτά στη δύναμη των βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών του δήμου όλα τα παιδιά όσων έχουν κάνει αίτηση, χωρίς όρους και τροφεία. Να χρηματοδοτηθούν οι βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να γίνουν προσλήψεις προσωπικού. Να δημιουργηθούν άμεσα τόσοι σταθμοί όσοι απαιτούνται για να καλύψουν όλες τις ανάγκες.
• Ο δήμος να διεκδικήσει τους παρακρατηθέντες πόρους που υπολογίζονται στα 90 εκατομμύρια ευρώ.
• Μείωση δημοτικών τελών κατά 30%.
• Δωρεάν παροχή πακέτου απαραίτητων σχολικών ειδών για τα παιδιά των ανέργων.
• Κρατική αγορά, συγκέντρωση και διάθεση τροφίμων και άλλων προϊόντων σε ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Επιπλέον, το Δημοτικό Συμβούλιο να ζητήσει από την κυβέρνηση:
• Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας. Επίδομα ανεργίας στα 1.120 ευρώ για όλους τους άνεργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις και για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία και ο χρόνος αυτός να λογίζεται ως συντάξιμος χρόνος.
• Πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με ανανέωση των βιβλιαρίων του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η κάλυψη να είναι από το κράτος με χρηματοδότηση 100%, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών τους.
• Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, επέκτασή του σε μικρούς επαγγελματίες και εμπόρους που έκλεισαν οι επιχειρήσεις τους. Καμία μείωση και αυτών ακόμη των πενιχρών επιδομάτων.
• Κατά το διάστημα της ανεργίας οι άνεργοι να καταβάλλουν κατά 30% μειωμένα τα τιμολόγια της ύδρευσης, του ηλεκτρικού ρεύματος και των σταθερών τηλεφώνων.
• Να απαγορεύεται η διακοπή παροχής ύδρευσης, ηλεκτρικού ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου, ιδιαίτερα σε ανέργους, απλήρωτους εργαζόμενους και χαμηλοσυνταξιούχους.
• Χορήγηση δωρεάν κάρτας απεριόριστων διαδρομών στις αστικές συγκοινωνίες στους ανέργους και τις οικογένειές τους.
• Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος, απλήρωτος από τη δουλειά του, καθώς και για εργαζόμενους, συνταξιούχους, φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους με μηνιαίο μεικτό εισόδημα κάτω των 1.500 ευρώ.
• Πλήρη κάλυψη του κόστους σπουδών για φοιτητές με άνεργους γονείς.
• Επίδομα θέρμανσης σε όσους έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα ως 40.000 ευρώ.
• Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του για τους ανέργους.
• Προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν.
• Στα παραπάνω αιτήματα προστασίας του βιοτικού επιπέδου εργαζομένων, συνταξιούχων και άλλων λαϊκών στρωμάτων περιλαμβάνονται και όσοι εργάζονται περιστασιακά, εργαζόμενοι με μερική απασχόληση και όσοι ανήκουν σ’ αυτό που λέμε εκ περιτροπής εργασία, για το διάστημα που δεν εργάζονται, καθώς και αυτοαπασχολούμενοι που το εισόδημά τους βρίσκεται σε εξευτελιστικό επίπεδο.
Δημοσίευση 27/1/2012, Αναδημοσίευση 31/01/2012
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου