Στις επερχόμενες εκλογές για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες ο αστισμός στην Ελλάδα κινδυνεύει με εκλογική πανωλεθρία και εμπέδωση της πολιτικής του χρεωκοπίας και της διάλυσης του μπλοκ των κοινωνικών δυνάμεων που τον στήριξαν.
Ακόμα περισσότερο, στις εκλογές του Μαΐου κρίνεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του κόσμου της δουλειάς, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αν δηλαδή θα θυσιαστεί για το κεφάλαιο ή αν θα ανακτήσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του για να αγωνιστεί.
Η Αριστερά στην Ελλάδα, το ΚΚΕ, που αποτελεί την ιστορική μας μήτρα, αναμετρήθηκε με την αστική τάξη, ηρωικά, με άνισους όρους, και ηττήθηκε στρατιωτικά και πολιτικά. Γενιές ολόκληρες Ελλήνων αριστερών κουβαλάμε μέσα μας την ήττα και τη διασκεδάζουμε ανάγοντας σε αυταξία την εγκαρτέρηση με την οποία τη βιώσαμε.
Έτσι όμως δεν πάμε πουθενά. Δεν γίνεται οι σημερινοι άκαπνοι να κρυβόμαστε πίσω απί τις δάφνες των καπεταναίων. Πολλώ δε μάλλον όταν ο φόβος των αστών και των συμμάχων τους απέναντι στην Αριστερά παρέμεινε και παραμένει ισχυρός. Ωστόσο οι ήττες βαραίνουν.
Όταν έχεις εσωτερικεύσει την ήττα μέχρι μυελού οστέων, τότε μπορείς να το διαχειριστείς με δύο τρόπους, που σου εξασφαλίζουν την αίσθηση ότι δεν θα ξαναμπείς σε τέτοια διακινδύνευση. Ο ένας τρόπος είναι του ΚΚΕ, ο άλλος τρόπος είναι της ΔΗΜ.ΑΡ.
Η αντίληψη του ΚΚΕ είναι ότι, για να μην ξαναβρεθούμε στα αποσπάσματα, στα ξερονήσια ή στις Τασκένδες, πρέπει πρώτον να κάνουμε αλυσίδες και δεύτερον να στείλουμε στους αστούς το μήνυμα οτι θα περιμένουμε συντεταγμένοι, ζυγισμένοι, στοιχισμένοι τη σειρά μας, οψέποτε κι αν έρθει. Ντετερμινιστικά θα έρθει, ουδεμία αμφιβολία.
Και όταν έρθει ο νυμφίος, “μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει γρηγορούντα”. Έτσι, όπως ο χριστιανός πραγματώνεται μέσα στην εκκλησία του Χριστού όπου βρίσκει την εγγύηση της μετά θάνατον καβάντζας και την ψυχική ηρεμία να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες του κόσμου, έτσι και ο κομμουνιστής κατά το ΚΚΕ πραγματώνεται μόνον μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο, αν μη τι άλλο, του εγγυάται ότι δεν θα τρώει ξύλο και χημικά και θα έχει θεσμική νομιμοποίηση στο κοινοβούλιο.
Η ΔΗΜ.ΑΡ., από την άλλη, προέρχεται από μια αντίληψη η οποία θεωρεί δεδομένη την κυριαρχία του αστικού μπλοκ για λόγους που υπερβαίνουν τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία και ως εκ τούτου θεωρεί μονόδρομο για τη φυσική επιβίωση της Αριστεράς το λεγόμενο μπόλιασμα. Αυτή ήταν μέσες-άκρες η φιλοσοφία του Λ. Κύρκου. Να έχουμε απο κοντά το Κέντρο, να εγγυόμαστε ότι μας χρειάζεται για να κυβερνήσει και το Κέντρο να μας αντιπαρέχει τα μίνιμα: Την ένταξη στο συνταγματικό τόξο και το δικαίωμα συμμετοχής ως ετερόρρυθμου εταίρου στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. βέβαια μεταφέρει ανιστορικά το σχήμα αυτό σε μια συγκυρία στην οποία η διχοτομική γραμμη δεν βρίσκεται πλέον μεταξύ της Δεξιάς και των “δημοκρατικών δυνάμεων”. Η γραμμή έχει μετακινηθεί αριστερά, στη βάση των κυρίαρχων επιλογών του ΠΑΣΟΚ εδώ και χρόνια και, πλέον, μεταφέρεται και επισήμως με την ταύτιση των δύο αστικών κομμάτων στο πολιτικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, ως μπόλι τη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν την θέλουν. Ως τσόντα, ίσως...
Μένει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ως το κομμάτι της Αριστεράς που δεν κλαίει για τις ήττες ούτε τις εξιδανικεύει. Που δεν θέλει να κλειστεί στο κάστρο για να σώσει τις σημαίες ούτε να διαχυθεί και να περνάει απαρατήρητος στο πλήθος.
Που δεν περιμένει τα μεγάλα σχέδια ούτε βολεύεται με τα συμβολικά. Ούτε περιμένει τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο για να καταλάβει τα χειμερινα ανάκτορα ούτε μαζεύει τσίχλες απο τα πεζοδρόμια σαν τους ατενίστας ή βάζει ρεσό στα αποκαΐδια σαν τη ΔΗΜ.ΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί να παίρνει τα ρίσκα και να δίνει τις μάχες του σήμερα. Να χτυπάει εκεί που πονάει ο αντίπαλος και να κερδίζει έδαφος, να αλλάζει τα κόζια. Να πείθει τον κόσμο ότι δεν είναι μόνον σωστό να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά και εφικτό και αναγκαίο τώρα, όχι εάν και όταν. Την περίοδο των μεγάλων φοιτητικών κινητοποιήσεων γράφτηκε στα Προπύλαια και αναπαράχθηκε έκτοτε από πολλούς το σύνθημα “Βάρκιζα τέλος”.
Πολλούς από μας τους έχει στοιχειώσει η εικόνα με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να κλαίνε παραδίδοντας τα όπλα. Ας μην κάνουμε το τεράστιο δώρο στους αστούς να φαντασιωνόμαστε ότι θα τους νικήσουμε με τα όπλα στον Γράμμο και στο Βίτσι.
Έχουμε πόλεμο, αλλά δεν θέλουμε εκδίκηση για την πάρτη μας, θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη, δεν θέλουμε να δικαιωθούμε εμείς, θέλουμε να νικήσει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, αυτοί που δουλεύουν κι όχι αυτοί που λυμαίνονται τον μόχθο τους.
Δεν θέλουμε να χάσουν οι εχθροί μας, αλλά να νικήσουμε εμείς. Δεν θα πάρουμε τα βουνά. Θα μείνουμε εκεί που είμαστε, δηλαδή παντού, και θα τους κάνουμε να ανησυχούν από πού θα τους έρθει.
YΓ του ΓΛΥΦΑΔΑ WEB: Εαν διάβασες το κείμενο του Κυρίτση σαφώς εχεις σχηματίσει μια εικόνα και ειδικά στο τέλος με την φράση 'Δεν θέλουμε να χάσουν οι εχθροί μας, αλλά να νικήσουμε εμείς' (Καταλαβαίνεις ποιάς λογικής είναι και αυτοί που δηλώνουν Αριστεροί;)
(Tι νίκες και ασυναρτησίες; Ξεχνάνε εύκολα οι νεοέλληνες πρίν δυο χρόνια πως ο Γιώργος Παπανδρέου έβγαζε δημόσια λόγους για την νίκη του ΠΑΣΟΚ, ενω προηγουμένος είχε εξαπατήσει το σύνολο με το Λεφτά Υπάρχουν, και οτι χθές έφυγε νύχτα στο εξωτερικό;
Συνεχίζει το ίδιο ακριβώς έλλειμα υγιούς αντίληψης;
Yπάρχουν ακόμα και σήμερα εκατομμύρια η χιλιάδες πολιτών που τρώνε τη ''φόλα'' της νίκης, και θεωρούν οτι νίκησαν επειδή είμαι μέλη του ενός η του άλλου κόμματος;)
Εαν πράγματι υπάρχουν εκατομμύρια, η ακόμα και χιλιάδες, προφανώς εχουν χάσει ολοκληρωτικά τα λογικά τους.
(Εαν εξαιρέσεις λουμπίνες και λαμόγια, (έμμισθους κομματικούς παπαγάλους) που αποσκοπούν στη συνέχιση όλων όσων πληγώνουν το σύνολο και την Χώρα, και γνωρίζουμε πολυ καλά το υλικό η δυναμικό της Χώρας και των κομμάτων, και την συνολική δομή και λειτουργία όλων.)
Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Τι θα ισχύσει αύριο εαν το Κ.Κ.Ε η ο ΣΥΡΙΖΑ, και η ΔΗΜ.ΑΡ, υποθετικά έχει την αυτοδυναμία διακυβέρνησης;
Θα εξαφανίσει τους Απατεώνες της διαπλοκής και τα πλοκάμια τους, η τους χιλιάδες διευθαρμένους και ανέντιμους ώστε να υπάρξει ισονομία και ισοπολιτεία;
Θα εξαφανίζατε την πλεονεξία και ασυδοσία κάποιων που καπηλεύονται το σύνολο; (Πείτε τους τρόπους) Υπάρχουν οι τρόποι οταν οι πολίτες γνωρίζουν τι ισχύει και απο ποιούς;
Έχετε και στη ΓΛΥΦΑΔΑ σειρά απο μέλη δικά σας, και παρατάξεις.
ΔΕΝ μπορείτε να δώσετε μια δημόσια απάντηση;
(Μόνο αυτο αρκούσε ώστε ο κάθε πολίτης να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη άποψη, όμως εσείς δεν είσαστε ξεκάθαροι, και θα αυξήσετε την δυναμική των κομμάτων σας χωρίς να το αξίζετε)
Δεν εχουν καταλάβει συνολικά αυτοί που ζητούν την εκπροσώπηση των πολιτών με κόμματα, βουλευτικές αποζημιώσεις, σημαντικά κονδύλια ετησίως υπέρ των κομμάτων κ.α, οτι οι πολίτες δεν θέλουν καμία νίκη, θέλουν απλά να ζήσουν στην Χώρα τους, με ισονομία, αξιοπρέπεια, και με πολιτευτές υπευθυνους οι οποίοι τουλάχιστον αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους ώστε να ισχύουν τα αυτονόητα.
Όλοι ανεξάρτητα ιδεολογίας και πεποιθήσεων, εχουν δημιουργήσει και στήσει τα μικρομάγαζα τους, εχουν φροντίσει να παρέχουν στήριξη στους δικούς τους με διορισμούς στο σύνολο του δημοσίου, στις τοπικές κοινωνίες οπου υπάρχουν σχήματα παραταξιακά, και όλα μόνο κάτω απο το συγκεκριμένο πρίσμα κομματοκρατίας, και μελών των κομμάτων τους.
Ο ''βαλόμενος'' πολίτης ο οποίος ουσιαστικά βρίσκεται σε δεινή θέση, (Πότε δεν ήταν τα μέλη των κομμάτων) δεν υπάρχει για κανένα απο όλους αυτούς που στήνουν μικρομάγαζα εκπροσώπησης των πολιτών και της Χώρας.
Όλοι αυτοί οι υποκριτές κοιτάζουν τα κατάστιχα των μελών του μικρομάγαζου κόμματος, η παράταξης, και εαν δεν αναγράφεται το όνομα του πολίτη της Ελλάδας, δεν υπάρχει ως πολίτης.
Αυτό και μόνο ως αυταπόδεικτο και σε ισχύ επι δεκαετίες, αποδεικνύει οτι εχουμε ουσιαστικό έλλειμα πολιτισμού, και ανθρώπων με συνείδηση στην Ελλάδα.
Οτι άλλο πλήν αυτού που είναι η απόλυτη αλήθεια, είναι ενα δουλεμένο σχέδιο εξαπάτησης και ανευθυνότητας απο το συνόλο των εμπλεκομένων με την ενεργή άσκηση πολιτικής.
ΓΛΥΦΑΔΑ WEB
Γιάννης Κουρδομένος
Υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που δεν ανήκουν και δεν θα ανήκουν σε κανένα κόμμα (δεν χρειάζεται να εξετάσουμε τους λόγους) και είναι γνωστό πόσο εύκολο είναι ως διαδικασία να είσαι μέλος κόμματος. Μπορεί οι ιδεολογίες να συγκλίνουν, μπορεί αυτοί οι πολίτες να ψηφίζουν κατά συνείδηση, η όχι, όμως μέλη κόμματος δεν θα γίνουν ποτέ.
Υποχρέωση των συνειδησιακά έντιμων πολιτών είναι να στείλουν εκτός κοινοβουλίου, η με μειωμένη δυναμική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, και όλους όσους αποδεδειγμένα εξαπάτησαν το σύνολο.
Αυτό σημαίνει οτι εντός του κοινοβουλίου ισχυροποιημένοι θα είναι οι λεγόμενοι Αριστεροί, που γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως θα λειτουργήσουν έστω και με αυξημένη δυναμική εντός.(Συνέχιση του ιδίου πλαισίου, και υποκρισίας, με διαφοροποιημένη δυναμική κομμάτων και ιδεολογιών)
Μπορεί να υπάρξει Απόδειξη αντίθετη, όταν γνωρίζεις πως θα λειτουργήσουν και στη συνέχεια αυτοί που έστω θεωρητικά είναι περισσότερο κοντά στη δική σου και δική μου ιδεολογία;
Θέλουμε και προσωπικά δεκαετίες Αιτούμε Λύσεις, και οχι ημίμετρα και καραγκιοζηλίκια που μόνο αυτα υπάρχουν και έχουμε στην Ελλάδα, και θα συνεχίζουν να υπάρχουν, γιατί δεν υπάρχει εντιμότητα και συνείδηση σε όσους πολιτεύονται, σε αντίθεση με πολλούς πολίτες που διαχρονικά γίνονται ρυθμιστές αλλαγών και κάποιοι πλαισιώνουν και στη συνέχεια υπάρχει απόδειξη οτι είναι ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
*Πόσες αποδείξεις θέλεις η χρειάζονται; TΙΣ ΕΧΩ ΟΛΕΣ.
Ακόμα περισσότερο, στις εκλογές του Μαΐου κρίνεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του κόσμου της δουλειάς, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αν δηλαδή θα θυσιαστεί για το κεφάλαιο ή αν θα ανακτήσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του για να αγωνιστεί.
Η Αριστερά στην Ελλάδα, το ΚΚΕ, που αποτελεί την ιστορική μας μήτρα, αναμετρήθηκε με την αστική τάξη, ηρωικά, με άνισους όρους, και ηττήθηκε στρατιωτικά και πολιτικά. Γενιές ολόκληρες Ελλήνων αριστερών κουβαλάμε μέσα μας την ήττα και τη διασκεδάζουμε ανάγοντας σε αυταξία την εγκαρτέρηση με την οποία τη βιώσαμε.
Έτσι όμως δεν πάμε πουθενά. Δεν γίνεται οι σημερινοι άκαπνοι να κρυβόμαστε πίσω απί τις δάφνες των καπεταναίων. Πολλώ δε μάλλον όταν ο φόβος των αστών και των συμμάχων τους απέναντι στην Αριστερά παρέμεινε και παραμένει ισχυρός. Ωστόσο οι ήττες βαραίνουν.
Όταν έχεις εσωτερικεύσει την ήττα μέχρι μυελού οστέων, τότε μπορείς να το διαχειριστείς με δύο τρόπους, που σου εξασφαλίζουν την αίσθηση ότι δεν θα ξαναμπείς σε τέτοια διακινδύνευση. Ο ένας τρόπος είναι του ΚΚΕ, ο άλλος τρόπος είναι της ΔΗΜ.ΑΡ.
Η αντίληψη του ΚΚΕ είναι ότι, για να μην ξαναβρεθούμε στα αποσπάσματα, στα ξερονήσια ή στις Τασκένδες, πρέπει πρώτον να κάνουμε αλυσίδες και δεύτερον να στείλουμε στους αστούς το μήνυμα οτι θα περιμένουμε συντεταγμένοι, ζυγισμένοι, στοιχισμένοι τη σειρά μας, οψέποτε κι αν έρθει. Ντετερμινιστικά θα έρθει, ουδεμία αμφιβολία.
Και όταν έρθει ο νυμφίος, “μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει γρηγορούντα”. Έτσι, όπως ο χριστιανός πραγματώνεται μέσα στην εκκλησία του Χριστού όπου βρίσκει την εγγύηση της μετά θάνατον καβάντζας και την ψυχική ηρεμία να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες του κόσμου, έτσι και ο κομμουνιστής κατά το ΚΚΕ πραγματώνεται μόνον μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο, αν μη τι άλλο, του εγγυάται ότι δεν θα τρώει ξύλο και χημικά και θα έχει θεσμική νομιμοποίηση στο κοινοβούλιο.
Η ΔΗΜ.ΑΡ., από την άλλη, προέρχεται από μια αντίληψη η οποία θεωρεί δεδομένη την κυριαρχία του αστικού μπλοκ για λόγους που υπερβαίνουν τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία και ως εκ τούτου θεωρεί μονόδρομο για τη φυσική επιβίωση της Αριστεράς το λεγόμενο μπόλιασμα. Αυτή ήταν μέσες-άκρες η φιλοσοφία του Λ. Κύρκου. Να έχουμε απο κοντά το Κέντρο, να εγγυόμαστε ότι μας χρειάζεται για να κυβερνήσει και το Κέντρο να μας αντιπαρέχει τα μίνιμα: Την ένταξη στο συνταγματικό τόξο και το δικαίωμα συμμετοχής ως ετερόρρυθμου εταίρου στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. βέβαια μεταφέρει ανιστορικά το σχήμα αυτό σε μια συγκυρία στην οποία η διχοτομική γραμμη δεν βρίσκεται πλέον μεταξύ της Δεξιάς και των “δημοκρατικών δυνάμεων”. Η γραμμή έχει μετακινηθεί αριστερά, στη βάση των κυρίαρχων επιλογών του ΠΑΣΟΚ εδώ και χρόνια και, πλέον, μεταφέρεται και επισήμως με την ταύτιση των δύο αστικών κομμάτων στο πολιτικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, ως μπόλι τη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν την θέλουν. Ως τσόντα, ίσως...
Μένει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ως το κομμάτι της Αριστεράς που δεν κλαίει για τις ήττες ούτε τις εξιδανικεύει. Που δεν θέλει να κλειστεί στο κάστρο για να σώσει τις σημαίες ούτε να διαχυθεί και να περνάει απαρατήρητος στο πλήθος.
Που δεν περιμένει τα μεγάλα σχέδια ούτε βολεύεται με τα συμβολικά. Ούτε περιμένει τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο για να καταλάβει τα χειμερινα ανάκτορα ούτε μαζεύει τσίχλες απο τα πεζοδρόμια σαν τους ατενίστας ή βάζει ρεσό στα αποκαΐδια σαν τη ΔΗΜ.ΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί να παίρνει τα ρίσκα και να δίνει τις μάχες του σήμερα. Να χτυπάει εκεί που πονάει ο αντίπαλος και να κερδίζει έδαφος, να αλλάζει τα κόζια. Να πείθει τον κόσμο ότι δεν είναι μόνον σωστό να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά και εφικτό και αναγκαίο τώρα, όχι εάν και όταν. Την περίοδο των μεγάλων φοιτητικών κινητοποιήσεων γράφτηκε στα Προπύλαια και αναπαράχθηκε έκτοτε από πολλούς το σύνθημα “Βάρκιζα τέλος”.
Πολλούς από μας τους έχει στοιχειώσει η εικόνα με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να κλαίνε παραδίδοντας τα όπλα. Ας μην κάνουμε το τεράστιο δώρο στους αστούς να φαντασιωνόμαστε ότι θα τους νικήσουμε με τα όπλα στον Γράμμο και στο Βίτσι.
Έχουμε πόλεμο, αλλά δεν θέλουμε εκδίκηση για την πάρτη μας, θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη, δεν θέλουμε να δικαιωθούμε εμείς, θέλουμε να νικήσει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, αυτοί που δουλεύουν κι όχι αυτοί που λυμαίνονται τον μόχθο τους.
Δεν θέλουμε να χάσουν οι εχθροί μας, αλλά να νικήσουμε εμείς. Δεν θα πάρουμε τα βουνά. Θα μείνουμε εκεί που είμαστε, δηλαδή παντού, και θα τους κάνουμε να ανησυχούν από πού θα τους έρθει.
YΓ του ΓΛΥΦΑΔΑ WEB: Εαν διάβασες το κείμενο του Κυρίτση σαφώς εχεις σχηματίσει μια εικόνα και ειδικά στο τέλος με την φράση 'Δεν θέλουμε να χάσουν οι εχθροί μας, αλλά να νικήσουμε εμείς' (Καταλαβαίνεις ποιάς λογικής είναι και αυτοί που δηλώνουν Αριστεροί;)
(Tι νίκες και ασυναρτησίες; Ξεχνάνε εύκολα οι νεοέλληνες πρίν δυο χρόνια πως ο Γιώργος Παπανδρέου έβγαζε δημόσια λόγους για την νίκη του ΠΑΣΟΚ, ενω προηγουμένος είχε εξαπατήσει το σύνολο με το Λεφτά Υπάρχουν, και οτι χθές έφυγε νύχτα στο εξωτερικό;
Συνεχίζει το ίδιο ακριβώς έλλειμα υγιούς αντίληψης;
Yπάρχουν ακόμα και σήμερα εκατομμύρια η χιλιάδες πολιτών που τρώνε τη ''φόλα'' της νίκης, και θεωρούν οτι νίκησαν επειδή είμαι μέλη του ενός η του άλλου κόμματος;)
Εαν πράγματι υπάρχουν εκατομμύρια, η ακόμα και χιλιάδες, προφανώς εχουν χάσει ολοκληρωτικά τα λογικά τους.
(Εαν εξαιρέσεις λουμπίνες και λαμόγια, (έμμισθους κομματικούς παπαγάλους) που αποσκοπούν στη συνέχιση όλων όσων πληγώνουν το σύνολο και την Χώρα, και γνωρίζουμε πολυ καλά το υλικό η δυναμικό της Χώρας και των κομμάτων, και την συνολική δομή και λειτουργία όλων.)
Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Τι θα ισχύσει αύριο εαν το Κ.Κ.Ε η ο ΣΥΡΙΖΑ, και η ΔΗΜ.ΑΡ, υποθετικά έχει την αυτοδυναμία διακυβέρνησης;
Θα εξαφανίσει τους Απατεώνες της διαπλοκής και τα πλοκάμια τους, η τους χιλιάδες διευθαρμένους και ανέντιμους ώστε να υπάρξει ισονομία και ισοπολιτεία;
Θα εξαφανίζατε την πλεονεξία και ασυδοσία κάποιων που καπηλεύονται το σύνολο; (Πείτε τους τρόπους) Υπάρχουν οι τρόποι οταν οι πολίτες γνωρίζουν τι ισχύει και απο ποιούς;
Έχετε και στη ΓΛΥΦΑΔΑ σειρά απο μέλη δικά σας, και παρατάξεις.
ΔΕΝ μπορείτε να δώσετε μια δημόσια απάντηση;
(Μόνο αυτο αρκούσε ώστε ο κάθε πολίτης να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη άποψη, όμως εσείς δεν είσαστε ξεκάθαροι, και θα αυξήσετε την δυναμική των κομμάτων σας χωρίς να το αξίζετε)
Δεν εχουν καταλάβει συνολικά αυτοί που ζητούν την εκπροσώπηση των πολιτών με κόμματα, βουλευτικές αποζημιώσεις, σημαντικά κονδύλια ετησίως υπέρ των κομμάτων κ.α, οτι οι πολίτες δεν θέλουν καμία νίκη, θέλουν απλά να ζήσουν στην Χώρα τους, με ισονομία, αξιοπρέπεια, και με πολιτευτές υπευθυνους οι οποίοι τουλάχιστον αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους ώστε να ισχύουν τα αυτονόητα.
Όλοι ανεξάρτητα ιδεολογίας και πεποιθήσεων, εχουν δημιουργήσει και στήσει τα μικρομάγαζα τους, εχουν φροντίσει να παρέχουν στήριξη στους δικούς τους με διορισμούς στο σύνολο του δημοσίου, στις τοπικές κοινωνίες οπου υπάρχουν σχήματα παραταξιακά, και όλα μόνο κάτω απο το συγκεκριμένο πρίσμα κομματοκρατίας, και μελών των κομμάτων τους.
Ο ''βαλόμενος'' πολίτης ο οποίος ουσιαστικά βρίσκεται σε δεινή θέση, (Πότε δεν ήταν τα μέλη των κομμάτων) δεν υπάρχει για κανένα απο όλους αυτούς που στήνουν μικρομάγαζα εκπροσώπησης των πολιτών και της Χώρας.
Όλοι αυτοί οι υποκριτές κοιτάζουν τα κατάστιχα των μελών του μικρομάγαζου κόμματος, η παράταξης, και εαν δεν αναγράφεται το όνομα του πολίτη της Ελλάδας, δεν υπάρχει ως πολίτης.
Αυτό και μόνο ως αυταπόδεικτο και σε ισχύ επι δεκαετίες, αποδεικνύει οτι εχουμε ουσιαστικό έλλειμα πολιτισμού, και ανθρώπων με συνείδηση στην Ελλάδα.
Οτι άλλο πλήν αυτού που είναι η απόλυτη αλήθεια, είναι ενα δουλεμένο σχέδιο εξαπάτησης και ανευθυνότητας απο το συνόλο των εμπλεκομένων με την ενεργή άσκηση πολιτικής.
ΓΛΥΦΑΔΑ WEB
Γιάννης Κουρδομένος
Υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που δεν ανήκουν και δεν θα ανήκουν σε κανένα κόμμα (δεν χρειάζεται να εξετάσουμε τους λόγους) και είναι γνωστό πόσο εύκολο είναι ως διαδικασία να είσαι μέλος κόμματος. Μπορεί οι ιδεολογίες να συγκλίνουν, μπορεί αυτοί οι πολίτες να ψηφίζουν κατά συνείδηση, η όχι, όμως μέλη κόμματος δεν θα γίνουν ποτέ.
Υποχρέωση των συνειδησιακά έντιμων πολιτών είναι να στείλουν εκτός κοινοβουλίου, η με μειωμένη δυναμική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, και όλους όσους αποδεδειγμένα εξαπάτησαν το σύνολο.
Αυτό σημαίνει οτι εντός του κοινοβουλίου ισχυροποιημένοι θα είναι οι λεγόμενοι Αριστεροί, που γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως θα λειτουργήσουν έστω και με αυξημένη δυναμική εντός.(Συνέχιση του ιδίου πλαισίου, και υποκρισίας, με διαφοροποιημένη δυναμική κομμάτων και ιδεολογιών)
Μπορεί να υπάρξει Απόδειξη αντίθετη, όταν γνωρίζεις πως θα λειτουργήσουν και στη συνέχεια αυτοί που έστω θεωρητικά είναι περισσότερο κοντά στη δική σου και δική μου ιδεολογία;
Θέλουμε και προσωπικά δεκαετίες Αιτούμε Λύσεις, και οχι ημίμετρα και καραγκιοζηλίκια που μόνο αυτα υπάρχουν και έχουμε στην Ελλάδα, και θα συνεχίζουν να υπάρχουν, γιατί δεν υπάρχει εντιμότητα και συνείδηση σε όσους πολιτεύονται, σε αντίθεση με πολλούς πολίτες που διαχρονικά γίνονται ρυθμιστές αλλαγών και κάποιοι πλαισιώνουν και στη συνέχεια υπάρχει απόδειξη οτι είναι ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
*Πόσες αποδείξεις θέλεις η χρειάζονται; TΙΣ ΕΧΩ ΟΛΕΣ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου