Ο κατηγορούμενος δήμαρχος Κ.Κόκκορης και ιδιοκτήτης κτιρίου που στεγάζεται η ΕΥΔΑΠ Γλυφάδας, καταγγέλθηκε στο Εισαγγελέα από τον κ. Αναστάσιο Γιαννακόπουλο διότι δεν κατέβαλε στο Δήμο Γλυφάδας δημοτικά τέλη και δημοτικό φόρο για 12 χρόνια.
Στις 17 Δεκέμβρη 2013 το Γ΄ Τριμ. Πλημ. Αθηνών έδωσε αναβολή λόγω ωραρίου στον υπόδικο δήμαρχο ο οποίος ήταν κατηγορούμενος με τις εξής κατηγορίες:
1. Απάτη κατ΄εξακολούθηση, με ιδιαιτέρως μεγάλη προξενηθείσα ζημία εις βάρος του Δήμου Γλυφάδας.
2. Απιστία σχετική με την υπηρεσία, από την οποία η ελάττωση της περιουσίας του Δήμου είναι ιδιαιτέρως μεγάλη.
Το παράδοξο αυτής της ιστορίας είναι ότι θύτης ο δήμαρχος Κόκκορης και θύμα η περιουσία του Δήμου Γλυφάδας, και γνωρίζουν οι συμπολίτες μας τις προεκλογικές φανφάρες για το όφελος της πόλης και των δημοτών.
Το ποσό που φέρεται να μην έχει αποδοθεί από τον Κ.Κόκκορη είναι περίπου 120.000 χιλ. ευρώ. Για το συγκεκριμένο ζήτημα ζητήσαμε τις απόψεις συμπολιτών μας οι οποίοι μας ανέφεραν.
α) Κανείς από αυτούς (πολιτευομενους) δεν πληρώνει. Δεν το γνωρίζεις; Εμείς πληρώνουμε και για αυτούς.
β) Σοβαρολογείς; Ξεχνάς ότι το συγκεκριμένο κτίριο του Κόκκορη που στεγάζεται η ΕΥΔΑΠ Γλυφάδας μισθώθηκε από το δήμο την εποχή που ήταν δήμαρχος ο Λανδράκης; Είναι τυχαίο σήμερα που κακοδιοικούν αυτοί οι δύο;
Όπως ανέφεραν κάποιοι από τους ελάχιστους παρόντες, ο υπόδικος δήμαρχος δεν χάρηκε ιδιαίτερα, δεδομένου ότι στη προεκλογική του εκστρατεία θα ''κουβαλάει'' τις δικαστικές του εκκρεμότητες που θα χρησιμοποιήσουν οι αντιπολιτευόμενοι.
Τέλος ο Κ.Κόκκορης, αποδεικνύεται ότι είναι πλήρως ακατάλληλος για θεσμικό ρόλο, δεδομένων των συστηματικών παρανομιών και αναλγησίας έναντι των δημοτών, την ίδια στιγμή που επανειλημμένα έχει ανοίξει τα ''παράθυρα'' και με το δημόσιο χρήμα πληρώνει αρκετούς πρασινοφρουρούς από το βαθύ ΠΑΣΟΚ.
Τουλάχιστον όπως αναφέρω και στην επικεφαλίδα του ΓΛΥΦΑΔΑ WEB, οι πράξεις τους και η ανευθυνότητα τους ατιμάζουν τη τοπική κοινωνία της Γλυφάδας.
Δεν υπάρχει για το αύριο χώρος στο τόπο μας για τέτοια άτομα, με αυτές τις νοοτροπίες και αντιλήψεις.
Είμαι σαφής, οι πράξεις τους καταμαρτυρούν ότι είναι άτιμοι. Η υποχρέωση των εκάστοτε διοικούντων, και δημάρχου, είναι όλα τα αιτήματα των δημοτών να οδηγούνται στο δημοτικό συμβούλιο. Να ενημερώνονται όλοι οι εκλεγμένοι και παρατάξεις, και να αποφασίζουν με δημοκρατικές διαφανείς διαδικασίες.
Πραγματικά άτιμοι.
*Ατιμία στην αρχαία Αθήνα,
Ατιμία ονομαζόταν η πράξη που επέφερε τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων ενός πολίτη. Η στέρηση αυτή μπορούσε να είναι ολική ή μερική και ήταν η αυστηρότερη ποινή μετά τον θάνατο και την εξορία. Η ποινή επεκτεινόταν πολλές φορές και στους απογόνους του παραβάτη, το σώμα του οποίου απαγορευόταν να ταφεί στην Αττική γη. Επίκληση τέτοιου νόμου έγινε για πρώτη φορά από τον Δράκοντα (7ος αι. π.Χ.), ενώ ο Σόλων (6ος αι. π.Χ.) καθιέρωσε την α. ως οικονομική πράξη.
Ο παραβάτης των νόμων δεν συμμετείχε σε καμία ιερατική ή πολιτική υπηρεσία. Επίσης, απαγορευόταν να εμφανίζεται στα δικαστήρια για υπόθεσή του και να λαμβάνει μέρος στις ιεροτελεστίες και στην Εκκλησία του Δήμου. Τέλος, δεν γινόταν δεκτός στον στρατό και δεν μπορούσε να επικαλεστεί την προστασία των νόμων.
Σε ατιμία καταδικάζονταν οι εχθροί του δήμου, οι προδότες, οι λιποτάκτες, οι συκοφάντες, οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος, οι δικαστές που έκριναν μεροληπτικά, αυτοί που κατασπαταλούσαν την πατρική περιουσία, όσοι ασεβούσαν προς τους γονείς, εκείνοι που εξύβριζαν τον άρχοντα και τους αξιωματούχους κ.ά. Υπήρχε επίσης και άλλο είδος ατιμίας., το οποίο διαρκούσε έως ότου ο παραβάτης εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, για τις οποίες του επιβλήθηκε η ποινή. Η περίπτωση αυτή αφορούσε κυρίως τους οφειλέτες του δημοσίου, οι οποίοι αν δεν εξοφλούσαν το χρέος τους μέχρι την ένατη πρυτανεία, αυτό διπλασιαζόταν και η περιουσία του άτιμου δημευόταν για να αποδοθεί το χρέος του. Εάν η περιουσία δεν ήταν αρκετή για να εξοφληθεί το χρέος, η οφειλή μεταβιβαζόταν ακόμη και στους κληρονόμους μετά τον θάνατο του χρεώστη. Η διαδικασία αποκατάστασης καταδικασμένου σε ατιμία ήταν αρκετά δύσκολη και διαρκούσε μεγάλο χρονικό διάστημα. Έπρεπε τουλάχιστον 6.000 πολίτες να προαποφασίσουν μυστικά την εισαγωγή της πρότασης στην Εκκλησία του Δήμου και μετά να αποφασίσει η Βουλή. Σε καιρό ανάγκης ή πολέμου, όμως, παρεχόταν αμνηστία και αποκατάσταση των άτιμων, για να μπορούν να πολεμήσουν για την προάσπιση της πατρίδας.
Η ποινή της ατιμίας υπήρχε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Στη Βοιωτία αναφέρεται ότι οι άτιμοι που δεν πλήρωναν το χρέος τους διαπομπεύονταν στην αγορά μέσα σε ένα κοφίνι, όπου τους περιέπαιζαν δημόσια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου