Ελένη Πορτάλιου: Τεράστιο Σκάνδαλο το ''χάρισμα'' του πρώην αεροδρομίου (VIDEO)

Στις 23/02/2014 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και συμμετοχή πολλών συμπολιτών μας η ανοιχτή εκδήλωση «Υπερασπιζόμαστε τη δημόσια γη και περιουσία», της δημοτικής παράταξης Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ.

Παραθέτουμε την εισήγηση της Ελένης Πορτάλιου στην Ανοιχτή εκδήλωση Αγωνιστικής Ριζοσπαστικής Συνεργασίας ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ (23/2).



ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕ­ΡΑ­ΣΠΙ­ΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑ­ΠΛΑ­ΣΗ ΤΟΥ ΠΑ­ΡΑ­ΚΤΙΟΥ ΜΕ­ΤΩ­ΠΟΥ
1. ΕΙ­ΣΑ­ΓΩ­ΓΗ : ΕΝ­ΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΣΗ­ΜΑ­ΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙ­ΝΩΝ ΚΑΙ ΔΗ­ΜΟ­ΣΙΩΝ ΑΓΑ­ΘΩΝ

Ας ξε­κι­νή­σου­με από βα­σι­κές έν­νοιες και ορι­σμούς της ρι­ζο­σπα­στι­κής, οι­κο­λο­γι­κής αρι­στε­ράς, που αφο­ρούν στα «κοινά» και τα «δη­μό­σια αγαθά». Μια δί­καιη κοι­νω­νία πρέ­πει κατ’ αρχήν να δια­σφα­λί­ζει ένα κοινό, επαρ­κές επί­πε­δο δια­βί­ω­σης σε όλους τους πο­λί­τες, ανε­ξάρ­τη­τα από κοι­νω­νι­κή τάξη, φύλο, έθνος, ηλι­κία, ει­σό­δη­μα.

Για τον σκοπό αυτό πρέ­πει, από τη μια πλευ­ρά, η πρό­σβα­ση σε το­μείς, όπως η υγεία, η παι­δεία, ο πο­λι­τι­σμός και η πλη­ρο­φο­ρία, η ασφά­λι­ση και η σύ­ντα­ξη να απο­δί­δο­νται εξί­σου σε όλους/ες, μέσω της ανα­δια­νο­μής του πα­ρα­γό­με­νου κοι­νω­νι­κού πλού­του και, από την άλλη, πρέ­πει όλοι οι φυ­σι­κοί και οι ση­μα­ντι­κοί υλι­κοί πόροι ν’ απο­τε­λούν δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία. Οι βα­σι­κοί φυ­σι­κοί πόροι, όπως το νερό και η ενέρ­γεια, τα δάση και οι πα­ρά­κτιες ζώνες απο­τε­λούν αγαθά ανα­παλ­λο­τρί­ω­τα, μη υπο­κεί­με­να σε ιδιω­τι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση με σκοπό το κέρ­δος και συ­νι­στούν ου­σιώ­δεις προ­ϋ­πο­θέ­σεις όχι μόνο κοι­νω­νι­κής και πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης αλλά, επί­σης, δια­τή­ρη­σης της οι­κο­λο­γι­κής ισορ­ρο­πί­ας και άσκη­σης πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής προ­στα­σί­ας. Ακρι­βώς γι’ αυ­τούς του λό­γους οι φυ­σι­κοί πόροι πρέ­πει να είναι δη­μό­σιοι. Επί­σης, κοι­νό­χρη­στοι υλι­κοί πόροι, όπως τα με­γά­λα έργα – οδικό και σι­δη­ρο­δρο­μι­κό δί­κτυο, αε­ρο­δρό­μια, λι­μά­νια – τα μνη­μεία, καθώς και δη­μό­σια και δη­μο­τι­κά κτή­ρια κοι­νω­φε­λούς σκο­πού, ολ’ αυτά πρέ­πει ν’ απο­τε­λούν δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία.

Ο δη­μό­σιος χα­ρα­κτή­ρας των φυ­σι­κών και υλι­κών πόρων είναι συν­θή­κη εκ των ουκ άνευ για τη χά­ρα­ξη εθνι­κής και κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής υπέρ της με­γά­λης κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Οποιο­δή­πο­τε ση­μα­ντι­κό σχέ­διο κοι­νω­νι­κής και πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης, ιδιαί­τε­ρα σή­με­ρα, αν αλ­λά­ξουν τα πράγ­μα­τα στη χώρα μας, θα προ­σέ­κρουε στα με­γά­λα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και στην κα­το­χή και δια­χεί­ρι­ση για δικό τους όφε­λος των πα­ρα­πά­νω βα­σι­κών ερ­γα­λεί­ων άσκη­σης πο­λι­τι­κής. Υπ’ αυτή την έν­νοια είναι ση­μα­ντι­κοί οι ση­με­ρι­νοί αγώ­νες κατά των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των κοι­νών και δη­μό­σιων αγα­θών και η δη­μιουρ­γία ευ­ρύ­τα­των κοι­νω­νι­κών συμ­μα­χιών για την υπε­ρά­σπι­σή τους. Τα κι­νή­μα­τα και τα έν­δι­κα μέσα από τη μια μαζί με τις κοι­νο­βου­λευ­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις από την άλλη, συ­νι­στούν τους τρό­πους από­κρου­σης της λαί­λα­πας των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων από την ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση.

Να ση­μειώ­σω ότι με τον όρο δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία, δεν εν­νο­ού­με απλώς κρα­τι­κή αλλά κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία. Αυτό ση­μαί­νει δη­μο­κρα­τι­κό έλεγ­χο της δια­χεί­ρι­σης, συμ­με­το­χή των ερ­γα­ζο­μέ­νων σ’ αυτή αλλά και της κοι­νω­νί­ας, μέσα από τους θε­σμούς της, στις απο­φά­σεις για την ασκού­με­νη πο­λι­τι­κή.

2. ΤΟ ΠΑ­ΡΑ­ΚΤΙΟ ΜΕ­ΤΩ­ΠΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟ­Α­ΣΠΙ­ΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΩ­ΤΙ­ΚΟ­ΠΟΙ­Η­ΣΗ ΚΑΙ ΟΙ­ΚΟ­ΔΟ­ΜΗ­ΣΗ. Η ΕΝΑΛ­ΛΑ­ΚΤΙ­ΚΗ ΠΡΟ­ΤΑ­ΣΗ

Θα εντο­πί­σω αυτή την προ­σέγ­γι­ση των δη­μό­σιων και κοι­νών αγα­θών στο Πα­ρά­κτιο Μέ­τω­πο, που ξε­κι­νά από το ΣΕΦ και φτά­νει στο Σού­νιο, μέρος του οποί­ου απο­τε­λεί και η πα­ρά­κτια ζώνη της Γλυ­φά­δας. Πρό­κει­ται για μια τε­ρά­στια πα­ρα­θα­λάσ­σια έκτα­ση, ένα τοπίο μο­να­δι­κής αξίας - οι­κο­λο­γι­κής, αρ­χαιο­λο­γι­κής, μνη­μεια­κής και αι­σθη­τι­κής. Αν υπο­θέ­σου­με ότι έφευ­γαν οι αυ­θαί­ρε­τες κα­τα­σκευ­ές των νυ­χτε­ρι­νών κέ­ντρων, ότι οι ξε­νο­δο­χεια­κές εγκα­τα­στά­σεις κοντά στη θά­λασ­σα ανα­βαθ­μί­ζο­νταν και απε­λευ­θέ­ρω­ναν τα τμή­μα­τα του αι­για­λού που κα­τα­χρη­στι­κά κα­τέ­χουν, αν εκ­πο­νού­σα­με ένα βα­σι­κό σχέ­διο ήπιας ανά­πλα­σης-ενο­ποί­η­σης αυτής της εκτε­τα­μέ­νης ζώνης με το τραμ στα όριά της, τότε η Ατ­τι­κή θα διέ­θε­τε έναν ανε­κτί­μη­το πόρο ζωής, οι­κο­λο­γι­κής ισορ­ρο­πί­ας αλλά και οι­κο­νο­μι­κής ευ­η­με­ρί­ας των εκα­τομ­μυ­ρί­ων κα­τοί­κων της, ιδιαί­τε­ρα των κα­τοί­κων της πα­ρά­κτιας ζώνης.

Θα ανα­φερ­θώ σε 3 ση­μεία κα­θο­ρι­στι­κά για τη σω­τη­ρία και την εναλ­λα­κτι­κή δια­χεί­ρι­ση του πα­ρά­κτιου με­τώ­που. Τα ανα­φέ­ρω επι­γραμ­μα­τι­κά και θα τα ανα­πτύ­ξω στη συ­νέ­χεια. 1. Το πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο έχει σε με­γά­λο βαθμό σωθεί χάρις στους αγώ­νες που δό­θη­καν με­τα­πο­λε­μι­κά, ιδιαί­τε­ρα τις δύο τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες και πρέ­πει να συ­νε­χι­στούν 2. Είναι ανα­γκαία η δια­μόρ­φω­ση και προ­βο­λή ενός εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου για το πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο, με κέ­ντρο το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού 3. Οι ση­με­ρι­νοί αγώ­νες.

ΣΗ­ΜΕΙΟ 1. ΤΟ ΠΑ­ΡΑ­ΚΤΙΟ ΜΕ­ΤΩ­ΠΟ ΕΧΕΙ ΣΕ ΜΕ­ΓΑ­ΛΟ ΒΑΘΜΟ ΣΩΘΕΙ
ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩ­ΝΕΣ ΠΟΥ ΔΟ­ΘΗ­ΚΑΝ

Τα ανα­πτυ­ξια­κά έργα ξε­κί­νη­σαν στη δε­κα­ε­τία του 1950 με την έναρ­ξη κα­τα­σκευ­ής του πα­ρα­λια­κού αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μου και υπουρ­γό Δη­μο­σί­ων Έργων τον Κων­στα­ντί­νο Κα­ρα­μαν­λή.

Οι πρώ­τες πε­ριο­χές που εντά­χθη­καν στο πρό­γραμ­μα του­ρι­στι­κής ανά­πτυ­ξης ήταν η Γλυ­φά­δα και η Βούλα, στη συ­νέ­χεια το Κα­βού­ρι και η Βου­λιαγ­μέ­νη. Να ση­μειώ­σου­με ότι για τους πα­ρα­πά­νω σκο­πούς ενερ­γο­ποιού­νται εκα­το­ντά­δες στρέμ­μα­τα δη­μό­σιας γης, ενώ στο παι­χνί­δι μπαί­νει και ο Ορ­γα­νι­σμός Δια­χεί­ρι­σης Εκ­κλη­σια­στι­κής Πε­ριου­σί­ας, καθώς η Εκ­κλη­σία με το 90-95% των εκτά­σε­ων σε Κα­βού­ρι - Βου­λιαγ­μέ­νη είναι ο με­γά­λος τσι­φλι­κάς της πε­ριο­χής. Τα ανα­πτυ­ξια­κά έργα συν­δέ­ο­νται με με­γά­λα οι­κο­νο­μι­κά σκάν­δα­λα.

Η ΕΔΑ και η εφη­με­ρί­δα «Αυγή» αντι­πα­ρα­τί­θε­νται κατά μέ­τω­πο στα προ­ω­θού­με­να σχέ­δια. Άρθρα και σχό­λια της σύ­ντα­ξης της εφη­με­ρί­δας αλλά και του Κώστα Βάρ­να­λη ανα­δει­κνύ­ουν τις αντι­λαϊ­κές κοι­νω­νι­κές δια­στά­σεις και τα οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που εξυ­πη­ρε­τεί η ανά­πτυ­ξη της πα­ρα­λια­κής ζώνης. Γιατί τα έργα προ­ϋ­πο­θέ­τουν επι­χει­ρή­σεις εξευ­γε­νι­σμού με εκ­δί­ω­ξη του λαϊ­κού κό­σμου που κα­τοι­κεί στις πε­ριο­χές σε φτω­χι­κά οι­κή­μα­τα και πα­ρά­γκες.

Στη δι­κτα­το­ρία μπα­ζώ­θη­καν σε με­γά­λη έκτα­ση οι πε­ριο­χές Μο­σχά­του, Καλ­λι­θέ­ας και κατά το ήμισυ οι πα­ρα­λί­ες Πα­λαιού Φα­λή­ρου και Αλί­μου με τη δη­μιουρ­γία 2 μα­ρί­νων. Πα­ρα­χω­ρή­θη­κε σχε­δόν όλη η πα­ρα­λία από το Πα­σα­λι­μά­νι μέχρι τη Βάρ­κι­ζα στον ΕΟΤ με στόχο την του­ρι­στι­κή αξιο­ποί­η­ση υπέρ του ιδιω­τι­κού κε­φα­λαί­ου. Παρά το ότι το Ρυθ­μι­στι­κό Σχέ­διο Αθή­νας, επί υπουρ­γί­ας Αντώ­νη Τρί­τση, προ­στά­τευ­σε το πα­ρα­λια­κό μέ­τω­πο, δεν κα­τά­φε­ρε να απο­τρέ­ψει την οι­κο­δό­μη­ση τμη­μά­των της πα­ρα­λια­κής ζώνης. Η ζώνη αυτή, από τη δη­μιουρ­γία του πα­ρα­λια­κού αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μου και μετά, ανα­πτύ­χθη­κε με επι­πλέ­ον του­ρι­στι­κούς πό­λους ακρι­βού του­ρι­σμού σε Λα­γο­νή­σι και Ανά­βυσ­σο και κά­θο­δο των δήμων Πει­ραιά, Μο­σχά­του, Φα­λή­ρου, Αλί­μου, Ελ­λη­νι­κού, Γλυ­φά­δας, Βου­λιαγ­μέ­νης, Βάρ­κι­ζας, Σα­ρω­νί­δας, Κα­λυ­βί­ων, Λαυ­ρί­ου και Σου­νί­ου μέχρι τη θά­λασ­σα. Εκα­το­ντά­δες πα­ρά­νο­μα νυ­χτε­ρι­νά κέ­ντρα απέ­κλει­σαν την πρό­σβα­ση στην ακτή, προ­βαί­νο­ντας σε μα­φιό­ζι­κες εγκλη­μα­τι­κές επι­θέ­σεις ενα­ντί­ον όσων αντι­δρούν. Πολ­λές από αυτές τις επεμ­βά­σεις είναι ανα­τρέ­ψι­μες.

Με την άνοδο του οι­κο­λο­γι­κού κι­νή­μα­τος από τα τέλη της δε­κα­ε­τί­ας του ’80 η προ­στα­σία του πα­ρα­λια­κού με­τώ­που πέ­ρα­σε στα χέρια των ευαι­σθη­το­ποι­η­μέ­νων πο­λι­τών, που έδρα­σαν σε επι­μέ­ρους μέ­τω­πα, ενερ­γο­ποιώ­ντας τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες. Οι Ολυ­μπια­κοί Αγώ­νες απο­τέ­λε­σαν μια με­γά­λη απει­λή για τους ελεύ­θε­ρους χώ­ρους της Ατ­τι­κής και την πα­ρα­λια­κή ζώνη, ανα­πτύ­χθη­καν, όμως, βα­σι­κά γύρω από την «Επι­τρο­πή κατά της Διε­ξα­γω­γής των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων», κι­νή­μα­τα σε πολλά μέ­τω­πα και, οπωσ­δή­πο­τε, ση­μα­ντι­κά κι­νή­μα­τα για τη δια­φύ­λα­ξη του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και των δη­μό­σιων ελεύ­θε­ρων χώρων.

Τότε, λοι­πόν, η Συ­ντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή για τη Διά­σω­ση της πα­ρα­λί­ας του Σα­ρω­νι­κού κέρ­δι­σε μια σειρά νίκες. Σώ­θη­κε από την πα­ρα­χώ­ρη­ση προς εκ­με­τάλ­λευ­ση στο με­γά­λο ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο ο χώρος του Ιπ­πο­δρό­μου στην Καλ­λι­θέα και ο χώρος του νέου Ιπ­πο­δρό­μου στο Μαρ­κό­που­λο. Από τα 5 Ολυ­μπια­κά Έργα που είχαν προ­γραμ­μα­τι­στεί στον Ιπ­πό­δρο­μο και τα 7 στην πα­ρα­λία, τε­λι­κά έγι­ναν 2 στην πα­ρα­λία και τα υπό­λοι­πα κα­ταρ­γή­θη­καν ή με­τα­φέρ­θη­καν αλλού και πε­ριο­ρί­στη­καν σε μέ­γε­θος. Απο­τρά­πη­καν 2 από τους 3 ανι­σό­πε­δους κόμ­βους στη λε­ω­φό­ρο Πο­σει­δώ­νος στον Άλιμο καθώς και μια τε­ρά­στια μα­ρί­να και ένα τε­χνη­τό νησί στο Ελ­λη­νι­κό.

Το κί­νη­μα για ελεύ­θε­ρες πα­ρα­λί­ες είχε προη­γη­θεί των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων και συ­νε­χί­στη­κε μετά τους Ολυ­μπια­κούς. Αρ­χι­κά πήρε δια­στά­σεις με το νι­κη­φό­ρο αγώνα της Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής για τη Διά­σω­ση της Πα­ρα­λί­ας του Σα­ρω­νι­κού, που απέ­τρε­ψε το κα­ζί­νο στο Φλοί­σβο, τη με­τα­τρο­πή της Λί­μνης της Βου­λιαγ­μέ­νης σε νυ­χτε­ρι­νό κέ­ντρο και της πα­ρά­κτιας έκτα­σης (δάσος και αρ­χαιό­τη­τες) στα Αστέ­ρια Γλυ­φά­δας σε χώρο εντα­τι­κής δό­μη­σης και εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης. Τότε στα­μά­τη­σαν προ­γραμ­μα­τι­σμέ­να έργα στο Με­γά­λο Κα­βού­ρι. Λίγο πριν τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες, επί κυ­βέρ­νη­σης Ση­μί­τη, η Συ­ντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή, σε συ­νερ­γα­σία με το Επι­με­λη­τή­ριο Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και άλ­λους φο­ρείς – με­τα­ξύ αυτών και ο δήμος Κα­λυ­βί­ων – απέ­τρε­ψαν την ει­σα­γω­γή στο χρη­μα­τι­στή­ριο της Εται­ρεί­ας Του­ρι­στι­κών Ακι­νή­των (ΕΤΑ), που θα σή­μαι­νε την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση/ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των ωραιό­τε­ρων πε­ριο­χών της χώρας και ει­δι­κό­τε­ρα του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους της πα­ρα­λια­κής ζώνης. Με προ­σφυ­γή στο ΣτΕ η Συ­ντο­νι­στι­κή απέ­τρε­ψε, επί­σης, την εκ­ποί­η­ση 120 στρ. στο Μικρό Κα­βού­ρι και πλέον των 1.500 στρ. στις Αλυ­κές Ανα­βύσ­σου. Τέλος, με πα­ρέμ­βα­ση του δήμου Κα­λυ­βί­ων, απο­τρά­πη­κε η εγκα­τά­στα­ση σταθ­μού βιο­λο­γι­κού κα­θα­ρι­σμού στην πα­ρα­λία του Λα­γο­νη­σί­ου.

Η υπό­θε­ση οι­κο­δό­μη­σης μιας νέας πόλης στο χώρο του αε­ρο­δρο­μί­ου και της πα­ρα­θα­λάσ­σιας ζώνης του Ελ­λη­νι­κού αρ­χί­ζει με τη με­τα­φο­ρά του αε­ρο­δρο­μί­ου στα Σπάτα. Τα πρώτα εφαρ­μο­σμέ­να σχέ­δια βλέ­πουν το φως της δη­μο­σιό­τη­τας επί υπουρ­γί­ας Σου­φλιά. Έκτο­τε, δη­μιουρ­γή­θη­κε και δρα στα­θε­ρά ένα πάν­δη­μο μέ­τω­πο το­πι­κών και υπερ­το­πι­κών πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών κι­νη­μά­των και ρι­ζο­σπα­στι­κών δη­μο­τι­κών σχη­μά­των που, μαζί με την Επι­τρο­πή Αγώνα και τον Δήμο Ελ­λη­νι­κού, έχουν κα­τα­φέ­ρει να στα­μα­τή­σουν τα φα­ρα­ω­νι­κά σχέ­δια και να προ­βάλ­λουν προ­τά­σεις ελά­χι­στου οι­κο­νο­μι­κού κό­στους και τε­ρά­στιας κοι­νω­νι­κής και οι­κο­λο­γι­κής ωφέ­λειας - ένα εναλ­λα­κτι­κό, δη­λα­δή, σχέ­διο βα­σι­σμέ­νο στην οι­κο­νο­μία των ανα­γκών.

ΣΗ­ΜΕΙΟ 2 : ΔΗ­ΜΙΟΥΡ­ΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟ­ΒΟ­ΛΗ ΕΝΟΣ ΕΝΑΛ­ΛΑ­ΚΤΙ­ΚΟΥ ΣΧΕ­ΔΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑ­ΡΑ­ΚΤΙΟ ΜΕ­ΤΩ­ΠΟ, ΜΕ ΚΕ­ΝΤΡΟ ΤΟ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛ­ΛΗ­ΝΙ­ΚΟΥ

Η με­λέ­τη του Ερ­γα­στη­ρί­ου Αστι­κού Πε­ρι­βάλ­λο­ντος ΕΜΠ για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού άνοι­ξε το δρόμο για τη δη­μιουρ­γία και προ­βο­λή ενός εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου, όχι μόνο για τον χώρο του πρώην Αε­ρο­δρο­μί­ου αλλά για όλο το πα­ρα­λια­κό μέ­τω­πο.

Από το κα­λο­καί­ρι του 2011 προ­σπα­θή­σα­με να θέ­σου­με σε μια πιο συ­γκε­κρι­μέ­νη βάση το σχέ­διο του ΕΑΠ ΕΜΠ. Ανα­δεί­ξα­με τη δυ­να­τό­τη­τα ενός Πο­λι­τι­στι­κού και Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κού Πόλου στο Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού, που θα απο­τε­λέ­σει κέ­ντρο της ανά­κτη­σης/ανά­πλα­σης του πα­ρα­λια­κού με­τώ­που ώστε να δια­μορ­φω­θεί, σε συ­νερ­γα­σία με τα νησιά του Αρ­γο­σα­ρω­νι­κού και τον πο­λι­τι­στι­κό πλού­το της Αθή­νας, ένα ανοι­χτό δί­κτυο χώρων αρ­χαί­ου, νε­ώ­τε­ρου, σύγ­χρο­νου πο­λι­τι­σμού και πε­ριο­χών με­γά­λης πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής αξίας και φυ­σι­κού κάλ­λους. Αυτός ο πα­ρά­λιος πο­λι­τι­στι­κός - πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κός άξο­νας ενερ­γο­ποιεί­ται από ένα Διαρ­κές Φε­στι­βάλ Τε­χνών και Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών Εκ­δη­λώ­σε­ων/Δρά­σε­ων, που αξιο­ποιεί υπάρ­χο­ντα κτή­ρια και ελεύ­θε­ρους χώ­ρους του Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου.

Η έκ­θε­ση των 137 καλ­λι­τε­χνών στο κτή­ριο της Ξι­φα­σκί­ας και η συ­ναυ­λία της ορ­χή­στρας Μίκη Θε­ο­δω­ρά­κη, που έγι­ναν τον Σε­πτέμ­βριο του 2011, καθώς και άλλες πο­λι­τι­στι­κές και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές εκ­δη­λώ­σεις, είχαν σκοπό να υπο­στη­ρί­ξουν το πα­ρα­πά­νω σχέ­διο. Το Φε­στι­βάλ των Τε­χνών και Πε­ρι­βάλ­λο­ντος μπο­ρεί να προ­σελ­κύ­ει, λόγω και του κλί­μα­τος της Ατ­τι­κής, πολ­λές και δια­φο­ρε­τι­κές ομά­δες επι­σκε­πτών από το εξω­τε­ρι­κό σε ετή­σια βάση, που θα συν­δέ­ουν τη συμ­με­το­χή τους στις πο­λι­τι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις με την επί­σκε­ψη των μνη­μεί­ων της φύσης και του πο­λι­τι­σμού στην πα­ρα­λια­κή ζώνη και τα νησιά του Αρ­γο­σα­ρω­νι­κού, με το κο­λύ­μπι, την ανα­ψυ­χή και τον αθλη­τι­σμό, ελεύ­θε­ρο ή ορ­γα­νω­μέ­νο στο αθλη­τι­κό κέ­ντρο Αγίου Κοσμά. Πρό­κει­ται για ένα σχέ­διο ανα­συ­γκρό­τη­σης/ανά­πλα­σης της πα­ρα­λια­κής ζώνης, το οποίο στη­ρί­ζε­ται στην ανά­δει­ξη των φυ­σι­κών και πο­λι­τι­στι­κών της πόρων, αφού προη­γου­μέ­νως απαλ­λα­γεί από τις πάσης φύ­σε­ως αυ­θαι­ρε­σί­ες, που σή­με­ρα την εγκλω­βί­ζουν.

Στο πλαί­σιο αυτό ανα­φέ­ρα­με την οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­στι­κή ευ­η­με­ρία πό­λε­ων διε­θνώς που επέν­δυ­σαν στον πο­λι­τι­σμό. Πα­ρα­θέ­σα­με στοι­χεία από την έρευ­να της Έλε­νας Πα­τρι­κί­ου για γαλ­λι­κές πό­λεις, οι οποί­ες ανα­ζω­ο­γό­νη­σαν έτσι τη δο­κι­μα­ζό­με­νη οι­κο­νο­μία τους.

Η πόλη της Λιλ, Πο­λι­τι­στι­κή Πρω­τεύ­ου­σα της Ευ­ρώ­πης το 2004, με 2.000 εκ­δη­λώ­σεις σε ένα εξά­μη­νο, συ­γκέ­ντρω­σε πάνω από 7 εκα­τομ­μύ­ρια επι­σκέ­πτες και βρήκε έναν τρόπο διε­ξό­δου από τον κοι­νω­νι­κό και οι­κο­νο­μι­κό μα­ρα­σμό στον οποίο είχε πε­ρι­πέ­σει. Η από­δει­ξη ότι η πο­λι­τι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα μπο­ρεί να δώσει βιώ­σι­μες λύ­σεις ανά­πτυ­ξης δό­θη­κε ξανά στην πε­ρί­πτω­ση της Βα­λαν­σιέν το 2007. Η πόλη της Μπε­τίν στο Καλαί, μία πόλη 25.000 κα­τοί­κων με πάνω από 15% ανερ­γία και ένα από τα χα­μη­λό­τε­ρα ει­σο­δή­μα­τα στη Γαλ­λία (πάνω από τους μι­σούς κα­τοί­κους έχουν μη φο­ρο­λο­γη­τέα ει­σο­δή­μα­τα) κα­τά­φε­ρε ως Επαρ­χια­κή Πο­λι­τι­στι­κή Πρω­τεύ­ου­σα της Γαλ­λί­ας, να ζήσει μια νέα ευ­και­ρία οι­κο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής επι­βί­ω­σης, με έναν προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό που δεν ξε­περ­νά τα 6.000.000 ευρώ. Ταυ­τό­χρο­να, η πόλη του Λενς, επί­σης απο­βιο­μη­χα­νο­ποι­η­μέ­νη και με δεί­κτη ανερ­γί­ας 15%, ελ­πί­ζει να το­νω­θεί οι­κο­νο­μι­κά χάρη στο πα­ράρ­τη­μα του Μου­σεί­ου του Λού­βρου, που θα φέρει πάνω από 60.000 επι­σκέ­πτες ετη­σί­ως και χάρη στον θεσμό του Euralens, που θα χρη­μα­το­δο­τεί νέα καλ­λι­τε­χνι­κά σχέ­δια και υπο­λο­γί­ζε­ται ότι θα προ­κα­λέ­σει την εγκα­τά­στα­ση νέων επι­χει­ρή­σε­ων στην πόλη. Το Μετς, που είχε το 2011 τα εγκαί­νια του πα­ραρ­τή­μα­τος του Μου­σεί­ου Σύγ­χρο­νης Τέ­χνης Centre Pompidou, μετρά ήδη πάνω από 750.000 επι­σκέ­πτες και το ερη­μω­μέ­νο Σαιντ Ετιέν ξα­να­ζεί χάρη στο Μου­σείο Σύγ­χρο­νης Τέ­χνης της πόλης (με 19.000 έργα, το δεύ­τε­ρο με­γα­λύ­τε­ρο της Γαλ­λί­ας) και την Μπιε­νάλ­λε Σύγ­χρο­νου Ντι­ζάϊν.

Στην πε­ρί­πτω­ση του Ελ­λη­νι­κού και της ανά­πλα­σης της πα­ρά­κτιας ζώνης, οι πο­λι­τι­στι­κές και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες δεν απο­δί­δουν έσοδα μόνο στους καλ­λι­τέ­χνες, τους φο­ρείς διορ­γά­νω­σης, δη­μό­σιους και ιδιω­τι­κούς, αλλά κυ­ρί­ως το­νώ­νουν την το­πι­κή οι­κο­νο­μία των πα­ρά­λιων δήμων της Ατ­τι­κής και των νη­σιών (δια­μο­νή, εστί­α­ση, με­τα­κι­νή­σεις, κρουα­ζιέ­ρες, κ.λπ.) και δια­χέ­ουν τον πα­ρα­γό­με­νο πλού­το σε ευ­ρύ­τε­ρη κοι­νω­νι­κή βάση. Γι’ αυτό το πα­ρα­πά­νω σχέ­διο μπο­ρεί ν’ απο­τε­λέ­σει βάση πραγ­μα­τι­κών κοι­νω­νι­κών συμ­μα­χιών και να υπο­στη­ρι­χθεί από με­γά­λες πλειο­ψη­φί­ες.

Σί­γου­ρα, επί­σης, σε αρ­κε­τά από τα προ­τει­νό­με­να να δια­τη­ρη­θούν στη με­λέ­τη του ΕΑΠ ΕΜΠ κτή­ρια του Ελ­λη­νι­κού μπο­ρεί να στε­γα­στεί πλη­θώ­ρα κοι­νω­φε­λών, πλην του πο­λι­τι­σμού, χρή­σε­ων, κα­λύ­πτο­ντας ανά­γκες οι οποί­ες, σε άλλη πε­ρί­πτω­ση, θα έπρε­πε να χρη­μα­το­δο­τη­θούν με ίδιους πό­ρους από τους οι­κεί­ους φο­ρείς. Δεν ανα­φέ­ρο­μαι εδώ στα αυ­το­νό­η­τα της ελεύ­θε­ρης πρό­σβα­σης στο χώρο του Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου όλων των κα­τοί­κων του λε­κα­νο­πε­δί­ου καθώς και στη δια­μόρ­φω­σή του ως πάρ­κου υψη­λού πρα­σί­νου, όπως και στην ανά­πτυ­ξη αστι­κών αγρών ή άλλες ανά­λο­γες προ­τά­σεις.

Η οι­κο­λο­γι­κή πρό­τα­ση πο­λι­τι­στι­κού/φυ­σιο­λα­τρι­κού του­ρι­σμού ως βα­σι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας οι­κο­νο­μι­κής ανα­ζω­ο­γό­νη­σης του πα­ρά­κτιου με­τώ­που με κέ­ντρο ένα Πο­λι­τι­στι­κό/Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό Πόλο στο Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού είναι χα­μη­λού κό­στους και με­γά­λης οι­κο­λο­γι­κής, κοι­νω­νι­κής και οι­κο­νο­μι­κής αξίας. Σύμ­φω­να με τη με­λέ­τη του ΕΑΠ ΕΜΠ το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο στο Ελ­λη­νι­κό δη­μιουρ­γεί­ται στα­δια­κά αφή­νο­ντας τη φύση να επε­νερ­γή­σει. Το τε­λι­κό κό­στος υπο­λο­γί­ζε­ται σε 100 εκ. € εκ των οποί­ων χρειά­ζο­νται 40 εκ. σε πρώτη φάση. Ας ανα­λο­γι­στού­με ότι για τη φε­ρό­με­νη ως επέν­δυ­ση, άλλως την προ­ε­τοι­μα­ζό­με­νη εκ­ποί­η­ση του Ελ­λη­νι­κού, θα δο­θούν 2 - 2,5 εκ. € για έργα υπο­δο­μής τα οποία δεν απο­τε­λούν ανα­γκαία έργα - το αντί­θε­το. Το κό­στος λει­τουρ­γί­ας του πάρ­κου μπο­ρεί να κα­λύ­πτε­ται εξ ολο­κλή­ρου από την ολυ­μπια­κή μα­ρί­να του Αγίου Κοσμά, η οποία ενοι­κιά­στη­κε σε ιδιώ­τη και έμει­νε μέχρι σή­με­ρα απο­λύ­τως ανεκ­με­τάλ­λευ­τη ενώ είναι υψη­λών προ­δια­γρα­φών, χωρίς το κρά­τος να ει­σπράτ­τει ούτε καν τα ενοί­κια.

Δυ­στυ­χώς, αυτή η βιώ­σι­μη οι­κο­νο­μι­κά πρό­τα­ση λει­τουρ­γί­ας του δη­μό­σιου Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου Ελ­λη­νι­κού με πολ­λα­πλούς απο­δέ­κτες, δεν εξει­δι­κεύ­τη­κε και έτσι δεν υπήρ­ξε ρε­α­λι­στι­κή βάση κοι­νω­νι­κών συμ­μα­χιών. Ελά­χι­στες προ­σπά­θειες έγι­ναν με τους φο­ρείς των κε­ρα­μι­στών στη διάρ­κεια της έκ­θε­σης των 137 καλ­λι­τε­χνών. Δεν ενε­πλά­κη­σαν οι φο­ρείς των μι­κρών ξε­νο­δο­χεί­ων, των κα­τα­στη­μά­των εστί­α­σης κ.λπ. στην ευ­ρύ­τε­ρη ζώνη του Ελ­λη­νι­κού και του πα­ρά­κτιου με­τώ­που, αλλά ούτε καν οι φο­ρείς των καλ­λι­τε­χνών. Ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο, δεν ανα­μεί­χθη­καν οι έχο­ντες επεν­δύ­σει σε μια λι­μνά­ζου­σα με­γά­λη αγορά ακι­νή­των, κα­τοι­κιών και κα­τα­στη­μά­των, στις γειτ­νιά­ζου­σες πε­ριο­χές και τους οποί­ους θα αντα­γω­νι­στεί με αθέ­μι­τους όρους ο μελ­λο­ντι­κός «επεν­δυ­τής» του ΤΑΙ­ΠΕΔ.

Όσον αφορά την υπερ­δό­μη­ση με όλες τις δυ­να­τές χρή­σεις πα­λαιό­τε­ρων πε­ριο­χών β΄ κα­τοι­κί­ας στο πα­ρα­λια­κό μέ­τω­πο, αυτή έχει υπερ­βεί στα­δια­κά κάθε όριο λο­γι­κής. Γι’ αυτό και με­ρι­κά χρό­νια πριν την κρίση, αρ­κε­τά πο­λυ­κα­τα­στή­μα­τα και μι­κρό­τε­ρος αριθ­μός γρα­φεί­ων, πα­ρέ­με­ναν κλει­στά. Όπως είπε και ο δή­μαρ­χος Γλυ­φά­δας, στο δήμο υπάρ­χει ανε­νερ­γό το με­γα­λύ­τε­ρο mall της χώρας με 3.000 αδιά­θε­τα κα­τα­στή­μα­τα. Η οι­κο­δό­μη­ση του πα­ρά­κτιου με­τώ­που και του Ελ­λη­νι­κού, σαφώς πα­ρα­πέ­μπει σε μια «φού­σκα ακι­νή­των». Εάν όλα τα «ορά­μα­τα» Σα­μα­ρά, Στουρ­νά­ρα και συ­γκυ­βερ­νώ­ντων μπο­ρού­σαν να γί­νουν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, πράγ­μα που ελ­πί­ζω ότι δεν θα κα­τα­φέ­ρουν, θα εί­χα­με μπρο­στά μας όχι μόνο έναν οι­κο­λο­γι­κό αλλά και έναν οι­κο­νο­μι­κό εφιάλ­τη. Γιατί το ερώ­τη­μα είναι : ποιος θα αγο­ρά­σει ή θα ενοι­κιά­σει όλ’ αυτά ; Ένα πι­θα­νό σε­νά­ριο είναι η επα­νά­λη­ψη της «ισπα­νι­κής πε­ρί­πτω­σης», όπου δη­λα­δή τε­ρά­στια κτή­ρια ποι­κί­λης χρή­σης πα­ρα­μέ­νουν αδιά­θε­τα αφό­του κα­τα­σκευά­στη­καν, πε­ρι­μέ­νο­ντας κά­ποιον να τα αξιο­ποι­ή­σει. Μόνο που μέχρι να αξιο­ποι­η­θούν, οδη­γή­θη­καν σε κα­τάρ­ρευ­ση οι τιμές των ακι­νή­των, που συ­μπα­ρέ­συ­ραν τις κα­τα­σκευα­στι­κές εται­ρί­ες, οι οποί­ες με τη σειρά τους χρε­ο­κό­πη­σαν ολό­κλη­ρο τον ισπα­νι­κό τρα­πε­ζι­κό τομέα.

ΣΗ­ΜΕΙΟ 3 : Ο ΣΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΟΣ ΑΓΩ­ΝΑΣ

Ανα­φέρ­θη­κα στους δια­χρο­νι­κούς αγώ­νες χάρις στους οποί­ους σώ­θη­κε το πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο και μά­λι­στα σε δύ­σκο­λες πο­λι­τι­κά επο­χές, όπως αυτή των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων. Σί­γου­ρα ρι­ζι­κή και ολο­κλη­ρω­μέ­νη λύση μπο­ρεί να δοθεί με την ανα­τρο­πή της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης και των σχε­δί­ων της. Όμως, ο δρό­μος για την κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς προ­ϋ­πο­θέ­τει μα­ζι­κούς κοι­νω­νι­κούς και πο­λι­τι­κούς αγώ­νες και λαϊκή αυ­τορ­γά­νω­ση, που μπο­ρούν να απο­τρέ­ψουν σή­με­ρα ή να κα­θυ­στε­ρή­σουν εκ­ποι­ή­σεις και να κά­νουν υπό­θε­ση του λαού την ανα­τρο­πή. Πρώτ’ απ’ όλα πρέ­πει να γί­νουν γνω­στά τα προ­ω­θού­με­να κυ­βερ­νη­τι­κά σχέ­δια και οι κα­τα­στρο­φι­κές τους επι­πτώ­σεις για τους κα­τοί­κους του πα­ρά­κτιου με­τώ­που. Στη βάση του κοι­νού στό­χου απο­τρο­πής αυτών των σχε­δί­ων μπο­ρεί να οι­κο­δο­μη­θεί μια ευ­ρύ­τα­τη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία πα­ρα­γω­γι­κών και κοι­νω­νι­κών ομά­δων της πε­ριο­χής στην οποία θα πά­ρουν μέρος πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά και δη­μο­τι­κά κι­νή­μα­τα, όλοι οι κά­τοι­κοι των γει­το­νι­κών δήμων και της Ατ­τι­κής που δι­καιού­νται την ελεύ­θε­ρη πρό­σβα­ση στις ακτές και αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η αντι­με­τώ­πι­ση της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής και της οι­κο­λο­γι­κής κρί­σης προ­ϋ­πο­θέ­τουν να στα­μα­τή­σει η οι­κο­δό­μη­ση πα­ντού πλην των πε­ριο­χών εντός σχε­δί­ου. Όλες οι δη­μό­σιες και ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις θα πρέ­πει να κα­τευ­θύ­νο­νται πλέον στις ανα­πλά­σεις των δη­μό­σιων χώρων και του φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος που έχει υπο­στεί βλά­βες, καθώς και στην ενερ­γεια­κή ανα­βάθ­μι­ση και την αντι­σει­σμι­κή προ­στα­σία του υπάρ­χο­ντος οι­κι­στι­κού απο­θέ­μα­τος.

Σή­με­ρα βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη δύο δια­γω­νι­σμοί για ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση/εκ­ποί­η­ση. Ο ένας αφορά το Ελ­λη­νι­κό (πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο και αε­ρο­δρό­μιο) και ο άλλος το Μικρό Κα­βού­ρι (δάσος και δα­σι­κή έκτα­ση). Επί­σης, στο ΤΑΙ­ΠΕΔ έχουν εκ­χω­ρη­θεί δύο μα­ρί­νες: Αλί­μου και Γλυ­φά­δας. Πριν με­ρι­κές μέρες κα­τα­τέ­θη­κε προ­σφυ­γή στο ΣτΕ για το Κα­βού­ρι, επί­σης έχουν κα­τα­τε­θεί προ­σφυ­γές για τις μα­ρί­νες και 3 προ­σφυ­γές για το Ελ­λη­νι­κό, που υπο­γρά­φο­νται από ενερ­γούς πο­λί­τες της πε­ριο­χής. Όλ’ αυτά έχουν κα­θυ­στε­ρή­σει τα σχέ­δια των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων.

Εν τω με­τα­ξύ όμως ανοί­γουν νέα μέ­τω­πα. Από δη­μο­σιεύ­μα­τα μα­θαί­νου­με ότι συ­στά­θη­κε η εται­ρία Πα­ρά­κτιο Μέ­τω­πο ΑΕ, προ­σέ­λα­βε αρ­κε­τό προ­σω­πι­κό και ετοι­μά­ζει υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις ώστε να της με­τα­βι­βα­στούν με­γά­λα τμή­μα­τα της πα­ρα­λια­κής ζώνης από το ΣΕΦ μέχρι την Ανά­βυσ­σο. Στην πε­ρί­πτω­ση της Γλυ­φά­δας ανοί­γει εκ νέου το θέμα Αστέ­ρια, τα οποία είχαν δια­σω­θεί χάρις στο ενερ­γό κοι­νω­νι­κό κί­νη­μα της πε­ριο­χής και κιν­δυ­νεύ­ει με ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση η πα­ρα­λία της Γλυ­φά­δας.

Αυτές τις μέρες κρί­νε­ται σε με­γά­λο βαθμό η τύχη του Ελ­λη­νι­κού καθώς στις 27 Φε­βρουα­ρί­ου είναι η κα­τα­λη­κτι­κή ημε­ρο­μη­νία κα­τά­θε­σης των προ­σφο­ρών στο ΤΑΙ­ΠΕΔ.

Πολύ πρό­σφα­τα πέ­ρα­σε μια τρο­πο­λο­γία σύμ­φω­να με την οποία : με πράξη Υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου η κυ­βέρ­νη­ση θα συ­νυ­πο­γρά­φει με το ΤΑΙ­ΠΕΔ τις συμ­βά­σεις και θ’ ανα­λαμ­βά­νει ευ­θύ­νη, θα είναι δη­λα­δή εγ­γυ­η­τής για τυχόν κα­θυ­στε­ρή­σεις των δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών (αρ­χαιο­λο­γία, πο­λε­ο­δο­μία, κ.λπ.) στην υλο­ποί­η­ση της επέν­δυ­σης. Πέραν του ότι το τι ση­μαί­νει κα­θυ­στε­ρή­σεις είναι απο­λύ­τως ασα­φές, ή μάλ­λον εξαι­τί­ας αυτής της ασά­φειας, ανοί­γει πα­ρά­θυ­ρο κα­τα­χρη­στι­κών απο­ζη­μιώ­σε­ων σε όφε­λος των ιδιω­τών που υφαρ­πά­ζουν ένα­ντι πι­να­κί­ου φακής δη­μό­σια πε­ριου­σία. Σχε­τι­κά με την εκ­ποί­η­ση του Ελ­λη­νι­κού, η ανω­τέ­ρω τρο­πο­λο­γία θα πρέ­πει να έχει εξει­δι­κευ­τεί στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση με πράξη Υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου μέχρι τις 27 Φε­βρουα­ρί­ου.

Από σχε­τι­κά δη­μο­σιεύ­μα­τα προ­κύ­πτουν δύο στοι­χεία. Πρώ­τον, ότι η τρο­πο­λο­γία είναι προ­ϊ­όν πιέ­σε­ων του ομί­λου Λάτση που διεκ­δι­κεί το Ελ­λη­νι­κό μέσω της Lamda Development. Δεύ­τε­ρον, ότι, επει­δή προ­ε­τοι­μά­ζε­ται μια ακραία χα­ρι­στι­κή, σκαν­δα­λώ­δης σύμ­βα­ση, υπάρ­χουν αντι­δρά­σεις και μέσα στην κυ­βέρ­νη­ση. Ας θυ­μη­θού­με σε τι ακρι­βώς συ­νί­στα­ται το σκάν­δα­λο.

Ο νόμος για το Ελ­λη­νι­κό που δη­μο­σιεύ­τη­κε μετά την προ­κή­ρυ­ξη προ­βλέ­πει όλες τις δυ­να­τές χρή­σεις : ξε­νο­δο­χεία, γή­πε­δα, γκολφ, εμπο­ρι­κά κέ­ντρα, λι­με­νι­κές εγκα­τα­στά­σεις, συ­νε­δρια­κά πάρκα, κα­ζί­νο, ιδιω­τι­κά νο­σο­κο­μεία, ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια, κέ­ντρα δια­σκέ­δα­σης, κα­τοι­κί­ες, προ­σχώ­σεις στη θά­λασ­σα και τε­χνη­τά νησιά. Ανα­βιώ­νουν, επί­σης, τα σχέ­δια για κα­ζί­νο που είχε επι­χει­ρη­θεί τη δε­κα­ε­τία του ‘90 να γίνει στο Φά­λη­ρο και απο­τρά­πη­κε χάρις σε ση­μα­ντι­κούς αγώ­νες των το­πι­κών κι­νη­μά­των.

Οι εται­ρεί­ες που έχουν κα­τα­θέ­σει προ­σφο­ρές είναι η Ισ­ραη­λι­νή ELBIT, η Lamda Development συμ­φε­ρό­ντων και Λάτση και η Βρε­τα­νι­κή London Regional.

Πάλι από το σύ­νο­λο σχε­δόν των σχε­τι­κών δη­μο­σιευ­μά­των προ­κύ­πτει ότι ανά­δο­χος θα είναι η Lamda Development, που θα πάρει τον χώρο με το εξευ­τε­λι­στι­κό τί­μη­μα των 500.000.000 €, εκ των οποί­ων θα δώσει μόλις 125.000.000 € αρ­χι­κά και τα υπό­λοι­πα σε 4 δό­σεις σε βάθος χρό­νου. Προ­ω­θεί­ται, λοι­πόν, μια σκαν­δα­λώ­δης χα­ρι­στι­κή πα­ρα­χώ­ρη­ση προς το με­γά­λο κε­φά­λαιο μέσω του ΤΑΙ­ΠΕΔ, το οποίο και απο­τε­λεί κρά­τος εν κρά­τει στην Ελ­λά­δα - ή, με τα λόγια του έγκρι­του συ­νταγ­μα­το­λό­γου κ. Κα­σι­μά­τη, εγκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση. Εν προ­κει­μέ­νω, ο όμι­λος Λάτση οφεί­λει πε­ρί­που 2 δις από τη δια­δι­κα­σία της ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σης της Eurobank στην οποία κα­τεί­χε πο­σο­στό 43% και δεν πλή­ρω­σε τα οφει­λό­με­να ποσά/χρέη στην Τρά­πε­ζα όταν απέ­συ­ρε το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος των με­το­χών του.

Προ­σθέ­το­ντας ότι το Ελ­λη­νι­κό Δη­μό­σιο θα πλη­ρώ­σει για τη φε­ρό­με­νη ως επέν­δυ­ση στο Ελ­λη­νι­κό 2,5 δις για τα έργα υπο­δο­μών, ο όμι­λος Λάτση, ενώ ωφε­λεί­ται με 4,5 δις δη­μό­σιο χρήμα, θα απο­κτή­σει με μόλις 125 εκ. € μια πο­λύ­τι­μη και πα­νά­κρι­βη έκτα­ση 6.500στρ.

Επο­μέ­νως, σ’ αυτή τη φάση, οι κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις πρέ­πει να είναι εξαι­ρε­τι­κά πυ­κνές και στο­χευ­μέ­νες στο οι­κο­νο­μι­κό σκάν­δα­λο. Το κί­νη­μα δη­λώ­νει ότι δεν θα μεί­νει με σταυ­ρω­μέ­να χέρια σ’ αυτή τη σκαν­δα­λώ­δη υφαρ­πα­γή δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας. Όσοι βά­λουν την υπο­γρα­φή τους θα οδη­γη­θούν στον ει­σαγ­γε­λέα για ανυ­πο­λό­γι­στη ζημία σε βάρος του ελ­λη­νι­κού δη­μο­σί­ου. Στην ίδια κα­τεύ­θυν­ση θα πρέ­πει να κι­νη­θεί και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ενό­ψει μά­λι­στα της κυ­βερ­νη­τι­κής ανα­τρο­πής που διεκ­δι­κεί, δη­λώ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να την από­φα­σή του να κα­ταρ­γή­σει το ΤΑΙ­ΠΕΔ.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση η σω­τη­ρία του Ελ­λη­νι­κού και του πα­ρά­κτιου με­τώ­που προ­ϋ­πο­θέ­τει τη δη­μιουρ­γία και ενί­σχυ­ση σή­με­ρα μιας ευ­ρεί­ας δια­δη­μο­τι­κής κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας που θα απο­κρού­ει τα κυ­βερ­νη­τι­κά σχέ­δια, αντι­τάσ­σο­ντας ένα κοινό σχέ­διο οι­κο­λο­γι­κής σω­τη­ρί­ας, βα­σι­σμέ­νο στον εναλ­λα­κτι­κό πο­λι­τι­σμι­κό και φυ­σιο­λα­τρι­κό του­ρι­σμό, σχέ­διο το οποίο πα­ρά­γει κοι­νω­νι­κό και οι­κο­νο­μι­κό πλού­το και συμ­βάλ­λει στην πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ριο­χής, προ­τεί­νο­ντας μια ρι­ζι­κά αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση από αυτή των μνη­μο­νια­κών ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των δη­μό­σιων και κοι­νών αγα­θών.

*κα­θη­γή­τρια Αρ­χι­τε­κτο­νι­κής Σχο­λής ΕΜΠ, δη­μο­τι­κή σύμ­βου­λος δήμου Αθη­ναί­ων

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ 2/26/2014