Όλα ξεκίνησαν με τη δημοσίευση μιας δημοσκόπησης στις στήλες της έγκυρης εφημερίδας Λε Μοντ, σύμφωνα με την οποία το 77 % των Γάλλων ερωτηθέντων δεν έχουν πλέον καμιά εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ.
Το ποσοστό δεν ανησυχεί μόνο τους ενδιαφερόμενους.
Το επάγγελμα αλλάζει, η αντίληψη του κοινού απέναντι στα μίντια αλλάζει επίσης
Αφενός αναθεωρεί, κατά κάποιον τρόπο, την αξιοπιστία του όλου συστήματος αφετέρου κρούει των κώδωνα του κινδύνου ως προς την υπόσταση και την αποτελεσματικότητα της ενημέρωσης, σε μια περίοδο όπου τα παραδοσιακά ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες) αναγκάζονται να προσαρμοστούν στις ραγδαίες ταχύτητες που επιβάλλουν τα ηλεκτρονικά Μέσα.
Πάντοτε, σε χρονιές που διεξάγονται εκλογές, αυξάνεται και η δυσαρέσκεια του κόσμου
Το επάγγελμα αλλάζει, η αντίληψη του κοινού απέναντι στα μίντια αλλάζει επίσης. Η πρώτη απάντηση, ως προς την δημοσκόπηση, εστιάζεται πάνω στην πολιτική επικαιρότητα.
Πάντοτε, σε χρονιές που διεξάγονται εκλογές, αυξάνεται και η δυσαρέσκεια του κόσμου.
Μόνο που σήμερα έχουν ήδη περάσει δύο χρόνια από την άφιξη του Ολάντ στο προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων. Ας πούμε όμως ότι το μετέωρο κλίμα της οικονομικής κρίσης και οι αναμενόμενες δημοτικές κι ευρωπαϊκές εκλογές στη Γαλλία, όπως και στη χώρα μας, ίσως να έχουν και τη δική τους ευθύνη.
Ωστόσο, δεν είναι άτοπο να αναρωτηθεί κάποιος εάν αυτή η ‘δυσπιστία’ δε μπορεί κάποια στιγμή να μετατραπεί και σε καθολική απόρριψη. Και δεν μιλάμε για το σύνηθες φαινόμενο που ακούγεται κατά καιρούς: «Εσείς στα μίντια, εσείς τα φταίτε, στα κανάλια. Όταν δεν ωραιοποιείτε μιαν είδηση, την τραγικοποιείτε αλλά δεν απαντάτε στις ανάγκες μας.
Εσείς δίνετε έμφαση και φουσκώνετε ένα γεγονός. Εσείς οι ίδιοι το πετάτε στα σκουπίδια σαν να μην υπήρξε την προηγούμενη». Εδώ μιλάμε για μια γενικότερη εντύπωση, όπου οι δημοσιογράφοι, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση χαρακτηρίζονται ευνοημένη κι εξαρτημένη κάστα, προστατευμένοι από τον κάθε εργοδότη. Δημοσιογράφοι συνένοχοι της κοινωνικής κατάρρευσης;
Θα ήταν άδικο να χρεώσουμε τα θεσμικά προβλήματα μιας κοινωνίας σε ένα και μόνο επάγγελμα, λέει ο Ζαν Φρανσουά Καν, ο οποίος, εδώ και λίγες μέρες, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «η Φρίκη των Μίντια – L’horreur médiatique», προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τη σχέση μεταξύ κοινού και ΜΜΕ. Το βιβλίο έχει κάνει σάλο γιατί θέλει θάρρος να πεις την αλήθεια ακόμα κι όταν η προσέγγιση μεταφράζεται σαν ένα γενναίο «mea culpa».
Για να καταλάβουμε που πάει το πράγμα πρέπει να κάνουμε τη δική μας αυτοκάθαρση κι αυτοκριτική, να αναθεωρήσουμε τα όποια κεκτημένα μας
O Καν υπήρξε, για 50 χρόνια, ένας μάχιμος δημοσιογράφος στη Γαλλία.
«Για να καταλάβουμε που πάει το πράγμα πρέπει να κάνουμε τη δική μας αυτοκάθαρση κι αυτοκριτική, να αναθεωρήσουμε τα όποια κεκτημένα μας, να ακούσουμε τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που μας ακούν ή μας διαβάζουν και να καυτηριάσουμε καταστάσεις, όπου η δεοντολογία μας αμφισβητήθηκε» και προσθέτει «το πρόβλημα των μίντια είναι η υστερία τους. Όλοι τρέχουμε πίσω από το ίδιο θέμα και όλοι λέμε τα ίδια πράγματα ακόμα κι όταν οι εφημερίδες ή τα κανάλια που εκπροσωπούμε έχουν διαφορετικές πολιτικές ευαισθησίες».
Ο Ζαν Φρανσουά Καν δεν κρύβεται πίσω από αυταπάτες, τα λέει όλα ξεκάθαρα «Για να μας πιστέψει ξανά ο κόσμος πρέπει να δεχτούμε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής». Οι αναλυτές εμπειρογνώμονες και διάφοροι επαγγελματίες των debate δίχως ουσία δεν έχουν πολλά ψωμιά. Σήμερα, ο πολίτης μπορεί να ενημερωθεί (παραδόξως χωρίς να τον ενδιαφέρει η εγκυρότητα της πηγής) μέσα σε ένα λεπτό, μέσα από το τηλέφωνό του». Με λίγα λόγια, ευθιξία και ήθος είναι οι λέξεις-κλειδιά, που θα κάνουν τη διαφορά στο μέλλον. Γιατί, αν δεν αλλάξει κάτι, τα ΜΜΕ δε θα τρέχουν πίσω από τα γεγονότα αλλά θα τρέχουν πίσω από τον πολίτη για να βρουν ξανά τη χαμένη αξιοπιστία τους.
ΝΙΚΟΣ ΑΛΙΑΓΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου