Αποχή διαρκείας από τη σήψη της εποχής μας, και απο κάποιους πολιτικούς συγκεκριμένης ιδιοσυγκρασίας που αξίωσαν την εμπλοκή τους με τη πολιτική.
Αίσχος το έκτρωμα - δημιουργία σας - με αυταπόδεικτο αρκετούς πολιτικούς συγκεκριμένης ''ιδιοσυγκρασίας''. Σε πλήρη αντίθεση των υπολοίπων, που ουσιαστικά είναι υποκριτές, και ''πιστεύουν'' ότι μπορούν να αλλάξουν όσα τους ενοχλούν, εγώ γνωρίζω, και πιστεύω, ότι πλήν του ατόμου του ο κάθε ένας δεν μπορεί να αλλάξει σημαντικά κανέναν άλλο.
Η Ελληνική κοινωνία έχει μετατραπεί σε βούρκο λαμογιάς, και σε αυτό το κοινωνικό σύνολο δεν υφίσταται ούτε μια ενδεδειγμένη ''όαση'', άρα πως θα μπορούσε να υπάρχει σε πολιτικό επίπεδο κάτι ενδεδειγμένο - κατάλληλο;
Όλοι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, και έτσι καθίσταται σαφές ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχώμενο απεμπλοκής από πεπαλαιωμένες αναχρονιστικές τακτικές που εκτοπίζουν κάθε πολιτική χειραφέτηση του Ελληνικού λαού, που καλύπτεται απο σχόλια και συζητήσεις σε καφενεία, καθώς και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς να θέτει πρωταρχική αξίωση την συμμετοχική δημοκρατία.
Έχει γίνει αυτοσκοπός το ιδιοτελές συμφέρον, απο όλους, και κάθε τακτική δημόσιων παρεμβάσεων υποκρύπτει τη σκοπιμότητα της προσωπικής οφέλειας, σε πλήρη αντίθεση των μηνυμάτων που διοχετεύονται στο κοινωνικό σύνολο.
Πλήν της διευρυμένης καπηλίας, απο άτομα που άλλα δηλώνουν δημόσια, και άλλα πιστεύουν και συζητούν μεταξύ τους, δεν υφίσταται τίποτα άλλο.
Σαφέστατα επί πολλά χρόνια δεν υφίσταται μια κατάλληλη κυβέρνηση, ούτε υπάρχουν πολιτικοί εναρμονισμένοι με τον θεσμικό ρόλο που αξίωσαν.
Η αλήθεια δεν κοστίζει τίποτα, και δεν χρειάζεται να επινοηθεί, απλά υπάρχει, και πίστευα, όπως συνεχίζω να πιστεύω, ότι βασική υποχρέωση όλων των πολιτικών είναι η ενδεδειγμένη πολιτική χειραφέτηση του κοινωνικού συνόλου
για πλουραλιστικό πολίτευμα.
Αν το επεκτείνουμε στη τοπική αυτοδιοίκηση, γίνετε σαφέστερα δεδομένη
η καθολική σήψη μιας κοινωνίας που διαμορφώνει χωρίς συνείδηση, απλά για ένα μικρό ''μερίδιο'' της τεράστιας πίτας που τεμαχίζεται για τα συμφέροντα ορισμένων.
Συγκεκριμένα: Παρέχουν πολλές χιλιάδες, και συνήθως οι περισσότεροι μόνο παρέχουν, λαμβάνουν και διαχειρίζονται λίγοι, και πάντα για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα και κάποιων παραταξιακών, ημέτερων, συγγενών, φίλων κ.τ.λ. και ποτέ οι περισσότεροι που απλά παρέχουν δεν διασφαλίζουν την ορθή λειτουργία αιρετών εκλεγμένων.
Ακόμη και σε ακραίες περιπτώσεις - κραυγαλέες - βλέπειες ένα κοινωνικό σύνολο που διαμόρφωσε την καθολική ακαταλληλότητα να υποκρίνεται, αντί να συνειδητοποιείται και να τοποθετείτε.
Στην πράξη, πλήν των ανεύθυνων πολιτών που εναρμονίζονται στην όποια διαμόρφωση έχουν κάνει, δεν υπάρχει ίχνος καταλληλότητας απο τη πλευρά πολιτευομένων, δεδομένου ότι οι υποχρεώσεις είναι σαφείς.
Η υποχρέωση των αιρετών δεν είναι να κρίνουν εξ' ιδίων τα αλλότρια, ούτε ψηφίζονται από κάποιους δημότες με αυτό το σκεπτικό. Η βασική υποχρέωση είναι το δημόσιο συμφέρον άρα το συμφέρον της μάζας - των δημοτών.
Η έννοια του δημοσίου
συμφέροντος σέρνεται ανηλεώς ανάμεσα στην έμμεση ταύτισή της με τα
συμφέροντα των διαφόρων ελίτ μέχρι την ταύτισή της με τις βασικές
ανάγκες και τα ιδιοτελή συμφέροντα της μάζας. Όλο το φάσμα των
διαφοροποιήσεων της αντίληψης για το δημόσιο συμφέρον είναι
ανθρωποκεντρικό, γιατί στην καλύτερη περίπτωση στηρίζεται εν μέρει στην
ανάγκη των πολλών ανθρώπων ως πρόνοια, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις
αποβλέπει και εκτρέπεται στην ικανοποίηση της ανθρώπινης επιθυμίας των
λίγων ή των πολλών. Σαφώς η ικανοποίηση των περισσοτέρων βρίσκεται πιο κοντά στα Ελληνικά ιδεώδη - βλέπε άμεση δημοκρατία.
Ουσιαστικά οι περισσότεροι ένθεν και ένθεν διαμορφώνουν το έκτρωμα, και στη συνέχεια αν δεν καλύπτονται πλήρως, βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα τους πολιτικούς που οι ίδιοι ψήφισαν.
Εύκολη τακτική να δίνεις τη δυνατότητα σε κάποιους να αποφασίζουν ερήμην του κοινωνικού συνόλου, και να αποδεικνύεται στη πράξη ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται αντιβαίνουν της εντολής που έλαβαν.
Αυτό που υπάρχει - ξεκάθαρα - είναι ιδιοτελή συμφέροντα ένθεν και ένθεν, και μια τεράστιας έκτασης καπηλία του κοινωνικού συνόλου από δήθεν προσοντούχα άτομα, που το μοναδικό προσόν που υπάρχει - αν χαρακτηρίζεται προσόν - είναι ο εμπαιγμός, η εξαπάτηση, και η καπηλία των περισσοτέρων, που πάντα κατά παράδοξο τρόπο το αντιλαμβάνονται κατόπιν εορτής.
Πραγματικά, αν έχουμε ακόμα και σήμερα, σε τοπικό επίπεδο, κάποιους που αδυνατούν να αντιληφθούν τι σημαίνει ακαταλληλότητα πολιτευομένων, ενώ τους παρείχαμε το σύνολο των δεδομένων ώστε να γνωρίζουν και να κρίνουν, τι άλλο να πούμε...
ΓΛΥΦΑΔΑ WEB,
Γιάννης Κουρδομένος
glyfadaweb@gmail.com
Υ.Γ: Η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη!!! Γνωρίζοντας αρκετοί όσα μετέδωσα κατά καιρούς στο παρελθόν, η άποψη μου ακόμα και σήμερα δεν διαφέρει, δεδομένου ότι ο Ελβετός πολίτης αποφαζίσει τουλάχιστον 15 φορές ετησίως για εθνικά ζητήματα, και πολύ περισσότερες για τα δημοτικά.
Το δημοψήφισμα - στη γεννέτηρα της δημοκρατίας - είναι άγνωστος θεσμός στην ολιγαρχική μας κοινωνία, έπειτα απο μια επταετή χούντα, και 40 χρόνια υποτιθέμενης ''δημοκρατίας''
Αυταπόδεικτα καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα δεν επιθυμεί την πολιτική χειραφέτηση των Ελλήνων, και απλά οι μετέχοντες των κομματικών σωλήνων καπηλεύονται τους υπολοίπους δημιουργώντας συντεχνιακές σχέσεις που υποκρύπτουν συμφέροντα.
Πρόσφατα έγινε σαφές πως από τη μία υπάρχει το σλόγκαν ο ΣΥΡΙΖΑ είσαι εσύ, και τι ισχύει στη πραγματικότητα με κάποιους τοπικούς παράγοντες και τα συμφέροντα τους. Λες και δεν γνώριζαν τι έχω διακηρήξει επί χρόνια, ποιός είμαι, και τι σημαίνει για εμένα η δημοκρατία όπως και οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει υποβοηθητικά σε μια βάση τουλάχιστον συνειδητοποίησης.
Η ουσία του υποχρεωτικού δημοψηφίσματος στην Ελβετία είναι ότι το Σύνταγμα (και ό,τι αυτό προβλέπει) δεν μπορεί παρά να απολαμβάνει την σύμφωνη γνώμη των πολιτών. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους πολίτες. Μόνο τότε είναι δημοκρατικά νομιμοποιημένες. Μην διανοηθείτε σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. Εδώ το Σύνταγμα γράφεται και αποφασίζεται αντίστοιχα από μια δεκάδα οικογενειών. Όπως σε κάθε ολιγαρχία - ''Χούντα'' και σαφώς δεν ισχύει παρά μόνον όπως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα λαμογίων της πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής.
Υπάρχουν πάντα στιγμές που οι πολιτικοί δεν θέλουν να ανοίξουν τον δημόσιο διάλογο για κάποια θέματα. Το δημοψήφισμα πρωτοβουλίας πολιτών στην Ελβετία έρχεται εκεί να καλύψει το κενό.
Έτσι οι Ελβετοί μπορούν να ζητήσουν να προστεθεί στο Σύνταγμα τους οποιαδήποτε θέση – πρόταση επιθυμούν. Αρκεί να συλλέξουν 100.000 υπογραφές σε διάρκεια 18 μηνών και στην συνέχεια να «κερδίσουν» το δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να αντιπροτείνει μια δική της θέση και ο Ελβετός πολίτης μπορεί να επιλέξει την πρόταση των συμπολιτών του, την πρόταση της κυβέρνησης, και τις δύο ή και καμία από αυτές.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο η κυβέρνηση να ικανοποιήσει κάποια ή ακόμα και όλα από τα αιτήματα των πολιτών που κάλεσαν το δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να το αποσύρουν. Ενα στα τρία δημοψηφίσματα των πολιτών τελικά δεν έφθασε στις κάλπες δεδομένου ότι η κυβέρνηση κάλυψε το όποιο αίτημα των πολιτών.
Στη δική μας πραγματικότητα: Στη χώρα μας κάποιοι πολίτες - όπως ο υποφαινόμενος ήταν οι προπομποί - πρωτεργάτες των ερτζιανών FM κυμάτων - και γνωρίζουμε τι ίσχυσε, απο ποιούς ίσχυσε, και αν είναι ορθό.
Κυβερνήσεις και κόμματα απόλυτα πέρα απο τον θεσμικό ρόλο που αξίωσαν, αρωγοί υπέρ εφοπλιστών και μεγαλοεργολάβων που τους χάρισαν τα πάντα, και στον αντίποδα κάποια άλλο κόμματα που πέτυχαν την δική τους είσοδο στα ερτζιανά, ώστε να χειραφετούν για τα συμφέροντα των κομματικών τους και προσωπικών τους συμφερόντων, κατά κάθε Συνταγματικής ορθότητας και επίσης κατά κάθε έννοιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Τα κόμματα και οι πολιτικοί υπάρχουν ώστε να υπηρετούνται οι πολίτες, ενω στην Ελλάδα της λαμογιάς υπάρχουν ώστε να οικιοποιούνται οι ίδιοι, η να χαρίζουν σε χρηματοδότες ημέτερους χωρίς ίχνος αιδούς.
'Εγινε αποδεκτό το αίσχος στη Γλυφάδα κατά κάθε συνταγματικής ορθότητας και κατά κάθε δημοκρατικής έννοιας απο όλους, χωρίς να υπάρξει ούτε μια δημόσια τοποθέτηση η ενέργεια απο πολιτευτές; Δεν ήμουν εγώ, και δεν είμαι εγώ αυτός που καπηλεύτηκε το κοινωνικό σύνολο, ούτε ένας απο όσους τα ''τσίμπισαν'' μαύρα κάτω απο τα τραπέζια για την διαφήμιση - προβολή πολιτευομένων εκδίδοντας φυλλάδες. Γνωρίζεται όλοι ποιοι τα έδωσαν και ποιοι τα έλαβαν.
Πόσα χρόνια διαπιστώνεις την καθολικότητα υποκρισίας απο την πλευρά πολιτευομένων;
Τελικά, αυταπόδεικτα δεν πρόκειται για λαμόγια; Αξιώνουν να γίνονται οι ίδιοι αποδεκτοί ως πολιτικοί - αλήθεια πως και πότε το αποφάσισαν - και δεν υπήρχε η υποχρέωση να τοποθετηθούν έπειτα απο σύννομες ενέργειες, αιτήσεις, και ενημέρωση;
ΓΛΥΦΑΔΑ FM 1977 - 2004 ΔΙΩΞΕΙΣ&ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ απο αυτούς που χάρισαν αντισυνταγματικά τις συχνότητες σε δέκα οικογένειες της διαπλοκής.
* Γνωρίζοντας αρκετά την χειραφέτηση που γίνετε, και τον επηρρεασμό των νεοελλήνων που τους κατευθύνουν μερικές δεκάδες οικογένειες της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής, ούτε για δημοψηφίσματα κάνουν οι Έλληνες - Ελληνίδες. Δεν κάνουν, γιατί πάλι στις περισσότερες περιπτώσεις, θα καθόριζαν τις αποφάσεις τους οι γνωστές οικογένειες και τα συμφέροντα τους.
Είναι σε νηπιακή κατάσταση ακόμη, και απαιτείται πολύς χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν απόλυτα ότι πρέπει να έχουν προσωπική άποψη και κρίση και κανείς να μην τους κατευθύνει.
Αν προσθέσεις και τη λαθεμένη ιδιοσυγκρασία αυτού του λαού, κάνει σήμερα για την αυθεντική δημοκρατία; Θεωρείς ότι δεν έκανα τα απαιτούμενα τέστ και δοκιμές; Σαφώς πρέπει να γίνει μια αρχή, ώστε μακροπρόθεσμα να αποκτήσουν τουλάχιστον δημοκρατική συνείδηση που σήμερα συνήθως δεν έχουν.
Πιστεύω ότι ο χρόνος είναι κατάλληλος, 40 χρόνια είναι αρκετά, ώστε να υπάρξουν σταδιακά καθοριστικές εξελίξεις αρχικά σε σχέση με το πολίτευμα της χώρας, και θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρξει καπέλωμα - κατευθυντήριες γραμμές οικονομικών παραγόντων - συμφερόντων - που θα αλλοιώσουν τον χαρακτήρα αναβάθμισης για το κοινό - γενικό όφελος της χώρας και των πολιτών, που έπρεπε να αξιώνουν μαζικά αληθινή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Οι Ελβετοί λειτουργούν σε αυτή τη βάση πολιτεύματος πάνω απο μια εκατονταετία, και στην Ελλάδα του 2014 ακόμη δεν έχει γίνει ούτε το πρώτο βήμα. Όσο και να έχει ευτελιστεί ο όρος δημοκρατία, η βασική υποχρέωση πολιτικών και πολιτών είναι να βρίσκεται σε μια ικανοποιητική στάθμη, χωρίς να υπάρχει μια διαρκώς καθοδική πορεία.
