Πανοσιολογιώτατε Ἐκπρόσωπε τοῦ Γενικοῦ Προξενείου Σμύρνης, π. Κύριλλε, Ἀξιότιμε Ἀντιδήμαρχε Νέας Σμύρνης κ. Ἀθανασίου, Ἀγαπητέ μου Πρόεδρε τῆς Ἑνώσεως Σμυρναίων, κ. Ἀρχοντάκη, Σεβαστοί μου πατέρες καί Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά,
Ἀπολαμβάνοντας τά ὅσα ἐξαίσια ἀκούσαμε καί εἴδαμε στήν ἀποψινή ἐκδήλωση, θέλω μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγαθο Θεό, γιά τήν πανέμορφη πνευματική ἐμπειρία, πού πρίν ἀπό λίγο γευθήκαμε.
Ἄν καί πέρασαν ἑκατόν περίπου χρόνια, ἀπό τίς ἔνδοξες ἡμέρες τῆς Ἑλληνικώτατης Σμύρνης, αἰσθανθήκαμε, πώς κυκλοφορήσαμε καί μεῖς μαζί μέ τούς παπποῦδες καί τίς γιαγιάδες μας, στήν πολύβουη προκυμαία της, πώς περιδιαβήκαμε στά στενά σοκάκια της, πώς ξεκουραστήκαμε στίς κοσμοπολίτικες πλατεῖες της, καί πώς σταθήκαμε εὐλαβικά μέσα στίς μεγαλοπρεπεῖς Ἐκκλησιές της. Μιά Σμύρνη ἀλησμόνητη, ἕνα λιμάνι νοσταλγίας, μιά πόλη πονεμένη, μιά ἐπαρχία Ἁγιοστόλιστη. Ἡ καρδιά μιᾶς Μικρασίας, πού παλλόταν γιά αἰῶνες, ἀπό τό Ἑλληνικό Πνεῦμα καί ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη.
Σμύρνη. Καί μόνο τό ὄνομά της νά ψελλίζεις, συγκλονίζεσαι, ἀφοῦ ἔρχεται στή θύμησή σου μιά πολιτεία δημιουργική, προοδευτική, ἀνθοῦσα καί ἀξιοζήλευτη. Τόσο πολύ ζηλευτή, ὥστε τήν καταδίκασαν σέ θάνατο καί ἀφανισμό, μέ τούς ἐμπρησμούς τῶν συνοικιῶν της, μέ τούς διωγμούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ της, μέ τή σφαγή τῶν ἀπροσκύνητων χριστιανῶν της.
Τό ἔτος 1972, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ἀναφερόμενος στήν Μικρασιατική καταστροφή, μᾶς ἔλεγε χαρακτηριστικά: Στό διωγμό, ἡ θάλασσα ἔγινε κόκκινη, ἀπό τό αἷμα τῶν σκοτωμένων καί ἀκρωτηριασμένων Ἑλλήνων. Πολλές φορές ἐπίσης, ναῦτες τοῦ συμμαχικοῦ στόλου, ἔκοβαν τά χέρια τῶν δύστυχων Ἑλλήνων, πού κυνηγημένοι προσπαθοῦσαν νά σκαρφαλώσουν στά πλοῖα, γιά τό ἄγνωστο. Ἄν ποτέ τό λιμάνι τῆς Σμύρνης γίνει στεριά, θά φανοῦν στόν πυθμένα του, τά ἱερά κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων.
Μᾶς γεμίζει περηφάνεια ἡ Σμύρνη. Μᾶς προτείνει πρότυπα ζωῆς. Μᾶς διδάσκει ἡρωϊσμό καί μαρτύριο. Ὅσοι ἀνέβηκαν στόν οὐρανό τιμῶνται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὡς Νεομάρτυρες. Ὅσοι πῆραν τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, ξαναστάθηκαν στά πόδια τους καί μεγαλούργησαν. Ἡ Σμύρνη διαχρονικά στέκει στίς καρδιές μας, ὡς μιά μάνα, ἀπό τήν ὁποία ἀντλήσαμε ζωή, δύναμη, φῶς, πίστη, ἐλπίδα, Ἁγίους.
Εὐχαριστοῦμε λοιπόν θερμότατα τόν κ. Τσακίρη, ὁ ὁποῖος πολύ εὔγλωττα καί μέ ἰδιαίτερη δεξιότητα, μᾶς ξενάγησε ἀπόψε μέ τό λόγο του καί τίς φωτογραφίες του, στή παλιά πόλη τοῦ 1900, ὑπενθυμίζοντας σέ ὅλους μας, τίς σπουδαῖες στιγμές αὐτῆς τῆς ἀλησμόνητης Πατρίδας. Εὐχαριστοῦμε πολύ γιά τήν συμμετοχή τους στήν Ἐκδήλωση, τόν Μικρασιατικό Σύλλογο Καισαριανῆς καί τήν χοράρχη του κα Βουτσελᾶ, γιά τήν ἀπόδοση τῶν παραδοσιακῶν τραγουδιῶν τῆς Μικρασίας, ὅπως καί τήν χορωδία τοῦ Καθεδρικοῦ μας Ναοῦ, πού μέ χοράρχη τόν κ. Μαρούλη ἔψαλαν ὕμνους ἀπό τήν Ἀκολουθία τῶν Ἐθνοϊερομαρτύρων. Τέλος εὐχαριστοῦμε τόν Προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ καί Πρωτοσύγκελλο τῆς Μητροπόλεώς μας π. Ἀλέξιο, γιά τήν ἔμπνευση καί τήν διοργάνωση τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως, γιά τήν πολυαγαπημένη μας Σμύρνη.
Πρίν κλείσω τήν βραδιά, θά ἤθελα μόνο νά μοιραστῶ, μέ τήν ἀγάπη σας, δύο σκέψεις, ἀπό τήν προσωπική μου σχέση, μέ τά ἱερά χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὅπως ἴσως γνωρίζετε, ἕλκω τήν καταγωγή μου ἀπό τήν Σμύρνη, ἀφοῦ ἐκεῖ γεννήθηκε καί μεγάλωσε ὁ πατέρας μου. Λίγο μακρύτερα, στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, εἶχε γεννηθεῖ ὁ παππούς μου.
Ἀξιώθηκα καί ἐπισκέφθηκα τήν ἱστορική καί ἡρωϊκή Σμύρνη, δύο φορές. Ἦρθαν στή μνήμη μου, ὅλα ὅσα ὁ ἀείμνηστος πατέρας μου, μοῦ διηγεῖτο σχετικά, τί ἀντιμετώπισε ὁ ἴδιος καί ἡ οἰκογένειά του. Ἕξι ἀδέλφια ἦταν. Μοῦ εἶχε πεῖ, ποῦ ἀκριβῶς ἦταν ἡ Ἁγία Φωτεινή, ἀφοῦ πολύ κοντά στόν ἐπιβλητικό Ναό, βρισκόταν τό σπίτι καί ἡ ἐπιχείρησή τους.
Ὁ πατέρας μου, εἶχε φιλήσει τό ἁγιασμένο χέρι τοῦ Μητροπολίτη Σμύρνης, Ἁγίου Χρυσοστόμου καί κάθε Πάσχα πήγαινε στή Μητρόπολη καί ἔπαιρνε ἀπό τό εὐλογημένο χέρι τοῦ Δεσπότη, τό πασχαλινό αὐγό. Κρυμμένος πίσω ἀπό μιά κολώνα, εἶχε δεῖ τήν ἡμέρα τοῦ φρικτοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἐθνομάρτυρα, νά τόν σέρνουν οἱ Τοῦρκοι στό δρόμο ἀπό τά γένια, νά τοῦ βγάζουν τά μαλλιά καί τά δόντια, νά τοῦ ξεριζώνουν τή γλῶσσα, νά τόν ὑβρίζουν καί νά τόν θανατώνουν.
Μέ τό διωγμό, ὁ πατέρας μου ἦρθε πρόσφυγας στή Σῦρο, ἔχοντας στίς ἀποσκευές του τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα, καί τρεῖς εἰκόνες ἀπό τό οἰκογενειακό προσκυνητάρι. Μιά ἀπό τίς εἰκόνες αὐτές, τόν Ταξιάρχη Μιχαήλ, μοῦ παρέδωσε, ὡς παρακαταθήκη. Σήμερα, ἀπόκειται στό Κειμηλιαρχεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας. Μοῦ παρέδωσε ἐπίσης μιά φωτογραφία κομμένη ἀπό ἐφημερίδα, μέ τήν σεβάσμια μορφή τοῦ νεομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης Ἁγίου Χρυσοστόμου, καί μέ παρότρυνε, ὅταν θά εἶχα τήν οἰκονομική εὐχέρεια, νά τήν κορνιζώσω. Δόξα τῷ Θεῷ, ἐδῶ καί πολλά πολλά χρόνια πραγματοποίησα τήν ἐπιθυμία τοῦ μακαριστοῦ πατέρα μου, καί κοσμεῖ τό κελλί μου.
Ὡς Μητροπολίτης Γλυφάδας, ἀξιώθηκα νά τελέσω τά θυρανοίξια Ἱεροῦ Παρεκκλησίου, ἀφιερωμένου στή μνήμη τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου. Αὐτό τό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Νικολάου Γλυφάδας, ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ἐτήσιας ἑορτῆς τοῦ Ἱερομάρτυρα. Στό Κειμηλιαρχεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας κατέχουμε ἐπίσης, δύο σπουδαῖες εὐλογίες ἀπό τόν Ἅγιο Χρυσόστομο, ἔπειτα ἀπό δωρεά τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Τρύφωνος Γλυφάδας: Σέ εἰδική προθήκη φυλάσσονται, ἕνας Ἀρχιερατικός Σάκκος τοῦ Ἁγίου, καί μικρό Εὐαγγέλιο χειρός, πού χρησιμοποιοῦσε τό Πάσχα, λέγοντας τό "Χριστός Ἀνέστη".
Ἀπό τό οὐράνιο Θυσιαστήριο πλέον, ὡς Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας, παριστάμενος ἐν δόξῃ, ἐνώπιον τοῦ Ἀναστημένου Θεανθρώπου, ἔχουμε τήν πεποίθηση, ὅτι οἱ προσευχές Του γιά τόν σφαγιασμένο καί διωγμένο λαό Του, εἶναι ἀκατάπαυστες. Τό ἴδιο καί γιά κάθε χριστιανό, πού τιμᾶ τή ἱερή μνήμη Του.
Τίς εὐλογίες τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου ἐπικαλούμενος, εὔχομαι στούς θαυμαστές καί συνεχιστές τῶν ἑλληνοχριστιανικῶν παραδόσεων τῆς ἔνδοξης Σμύρνης, κάθε προκοπή στόν ἐπίγειο βίο τους. Εὔχομαι ἐπίσης, τό φωτεινό παράδειγμα τῶν περήφανων προγόνων μας, νά εἶναι γιά ὅλους μας, ἀνεξίτηλο μάθημα, ζωῆς καί προόδου.
Ὁ Θεός μαζί μας. Σᾶς εὐχαριστῶ.
Σχόλιο του Γιάννη Κουρδομένου: Και στον τόπο μας υπήρξαν κάποιοι πρωτοπόροι δημιουργικοί που ήθελαν την πόλη μας προοδευτική, τους οποίους επί των ημερών μας καταδίκασαν σε αφανισμό, ώστε να υπηρετούνται τα συμφέροντα ημέτερων χρηματοδοτών κομμάτων και διαπλοκής.
Είμαστε οι πρόσφυγες που διώχτηκαν από τα σπίτια τους στον Βόσπορο - πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού - κακήν κακώς ώστε επί των ημερών μας να χαρίζεται στον κ.Λάτση, άρα υπό άλλους όρους τελεί σε ισχύ κάτι αντίστοιχο, και στη συνέχεια αυτοί που ενώ προσέφεραν στη τοπική κοινωνία αυτό που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρέχουν ως δήμος (ΓΛΥΦΑΔΑ FM 1977 - 2004) δεχτήκαμε επανειλημμένα διώξεις και κατασχέσεις.
Δεδομένου ότι ο θείος μου Π.Σιμόπουλος, διετέλεσε στο παρελθόν δήμαρχος στη Γλυφάδα - προτεινόμενος από πολλούς συμπολίτες μας - όσα συμβαίνουν επί δεκαετίες εις βάρος του τόπου, και υμών, δεν τιμούν κανένα από τους εκάστοτε διοικούντες.
Η πόλη μας έχει γίνει άντρο διαπλοκής, όπου πλην καπηλείας και συμφερόντων ένθεν και ένθεν δεν υφίσταται ενδεδειγμένη εκπροσώπηση των κατοίκων - δημοτών. Επιπροσθέτως πολλές χιλιάδες κατοίκων που ήρθαν τα τελευταία χρόνια στη πόλη μας δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί.
Είναι πέρα από κάθε έννοια λογικής οι έχοντες θεσμικό ρόλο, διοικούντες, συστηματικά να παρανομούν σε πρωτοκολλημένες αιτήσεις, και οι αντιπολιτευόμενοι να αποσιωπούν τις παρανομίες.
Θεωρώ ότι σήμερα χρειάζεται, οι τοπικοί φορείς, η εκκλησία, και οι συμπολίτες μας, να συνετίσουν όσους πολιτεύονται και έχουν χάσει το μέτρο.
*Αν στο παρελθόν είχα χάσει το μέτρο εγώ, σήμερα αποδεικνύεται ότι το έχουν χάσει συνολικά οι εκλεγμένοι στην Γλυφάδα.
