Στο παλιό, δεν συγχωρείσαι να το συντηρείς…
Δημήτρης Μπουντουτσίδης
15-9-20151
Και χθες παρακολούθησα την συζήτηση-συνέντευξη (debate για τους αγγλομαθείς, ζήτω οι εξαρτητοποιημένοι) και δεν καταλαβαίνω για πιο λόγο επιμένουν σε μία λέξη ξενόφερτη και όχι στις γλυκύτατες Ελληνικές λέξεις: συζήτηση-συνέντευξη.
Ακούγοντας την συνεντευξιαζόμενη συζήτηση των δύο αρχηγών, σκέφτηκα ότι ακούω δύο αρχηγούς που ξεκινούν από δύο εντελώς διαφορετικές αφετηρίες.
Ο ένας από το βαθύ παλιό και ο άλλος από το πολύ Νέο και ο συλλογισμός με οδήγησε στον τίτλο του κειμένου - άρθρο μου.
Η Πείρα της απλής και καθημερινής ζωής.
Και συνειρμικά, ήρθε στο μυαλό μου η εικονική συνέντευξη του ειδικευόμενου (τότε), Νευροχειρούργος κου Χρίστου Τσιτσιπάνη στον Νίκο Καζαντζάκη.
Παραθέτω μέρος αποστροφής, από την εικονική συνέντευξη του και έχει σημασία που το κάνω.
Ερώτηση προς τον Καζαντζάκη,
«Ποιο είναι το χρέος του ανθρώπου απέναντι στο σύμπαν; και απάντησε εικονικά ο Καζαντζάκης»:
«Να διαταράξει την τάξη, να συντρίψει το πρωτόκολλο, να ξεστρατίσει από την ρουτίνα. Να αλητεύσει στ΄ απαγορευμένα, στις αγέρωχες κι επικίνδυνες περιοχές του αβέβαιου. Να δέχεται ατάραχος σαν ευλογία ακόμη και την κατάρα του πατέρα και της μάνας. Να έχει το θάρρος να είναι μόνος...Και όταν το καταφέρει ν΄ αρνηθεί όλες τις παρηγοριές, -ν' απομείνει μόνος και ν' αρχίσει να πλάθει, με μονάχα τη δύναμη του, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά του...- Αυτή ΄ναι η πιο αντρίκεια χαρά. Ν' αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη».
Σπουδαία ερώτηση με σοκαριστηκή απάντηση. Εμένα αυτή η εικονική Ερωτηση απάντηση μου άρεσε, ιδιαίτερα το «ν' απομείνει μόνος και ν' αρχίσει να πλάθει, με μονάχα τη δύναμη του, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά του...»
Άλλο παράδειγμα. Το παρακάτω δεν είναι εικονική συνέντευξη, αλλά πραγματικότητα.
Συνάδελφοι την ώρα του αποχαιρετισμού τους από την Εταιρεία, αιρετός εκπρόσωπος εργαζομένων εκείνη την εποχή στο Διοικητικό Συμβούλιο τότε –δεκαετία του 90α, γυρίζοντας για λίγο το βλέμμα τους –είπαν-.
«Είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι που η Εταιρεία απλόχερα για όλα αυτά τα χρόνια μας βοήθησε, προσφέροντας αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπές παροχές για να συντηρήσουμε τις οικογένειες μας».
Αποχαιρετώντας τους τότε, μέτρησα το ανάστημα τους και απευθυνόμενος στους συναδέλφους μου είπα.
Τελικά, ο πλούτος δεν αποκτιέται με τον πήχη, ούτε με τα πτυχία και τις περγαμηνές, αλλά από την πείρα της απλής και καθημερινής ζωής.
Ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά, πέραν από τα πιστεύω και το τι εκπροσωπεί κάθε ένας από μας.
Είναι δυνατόν το παλιό να ξεκλέψει την καρδιά μας από τα καθημερινά και να την ΟΔΗΓΗΣΕΙ σε ΣΚΕΨΕΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ και ΥΨΗΛΕΣ όπως με την εικονική συνέντευξη του Καζαντζάκη ή τα απλά λόγια ευγνωμοσύνης των συναδέλφων μου;.
Είναι δύσκολο στις μέρες μας να ευγνωμονείς και να δικαιώνεις το παλιό ή να χαϊδεύεις το καινούργιο.
Όμως στο καινούργιο, έχεις το δικαίωμα να προβληματιστείς.
Στο παλιό, δεν συγχωρείσαι να το συντηρείς…
Κλείνοντας με την συνέντευξη Καζαντζάκη και τις φράσεις ευγνωμοσύνης των συναδέλφων μου.
Προβληματίζομαι και διερωτώμαι.
Πόσο ευγνώμονες, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι πρέπει να είμαστε από το παλιό;.
Πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι να είμαστε από το παλιό που τα παιδιά μας ενώ πετύχαιναν σε διαγωνισμούς του δημοσίου, τα απέκλειαν με την συνέντευξη-εφεύρημα;.
Πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι να είμαστε από το παλιό που τα παιδιά μας ήταν πρώτα στη επετηρίδα για ειδικότητες και προσλήψεις, ακυρώνονταν;.
Πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι να είμαστε από το παλιό που τα παιδιά μας τα εξοστρακίσανε στα πέρατα του κόσμου;
Πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι να είμαστε από το παλιό που τα παιδιά μας, με πράγματι πολύ καλά βιογραφικά χλευάζονται, υποτιμούνται κηλιδώνοντας την υπόληψη τους, λέγοντας τα «ότι η χώρα σας έχει πολιτικούς, επιχειρηματίες και ανώτατα στελέχη που δεν τα υποληπτόμαστε;».
Πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι να είμαστε από το παλιό όταν λέγοντας οι ανωτέρω τα ανωτέρω στα παιδιά μας σκεπτόμενοι στο βάθος του μυαλού τους «γιατί εσάς να σας εμπιστευθούμε σε ανώτερες ή ανώτατες θέσεις, αφού προέρχεστε από μία χώρα και ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ κατεστημένο της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ και της ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΙΑΣ;».
Πόσο χαρούμενα και ευτυχισμένα να είναι τα παιδιά μας από το παλιό και πως στην επίκληση του κου Μεϊμαράκη να «μείνουν ή να επιστρέψουν τα παιδιά μας για να αγωνιστούν μαζί του για να ανορθώσουν την Ελλάδα του αύριο;».
Και γιατί να εμπιστευθούν τα παιδιά μας και εμείς το παλιό όταν επί 25 χρόνια δεν διόρθωσαν και δεν θωράκισαν τη Χώρα;.
Τώρα θα τα διορθώσουν;.
Στο καινούργιο, έχεις το δικαίωμα να προβληματιστείς.
Στο παλιό, δεν συγχωρείσαι να το συντηρείς…
Δημήτρης Μπουντουτσίδης.
15-9-2015
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου