Η Αριστερά του 1989 προετοίμασε τη μελλοντική νίκη της ΝΔ, και φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης τόσο για την άνοδο της δεξιάς και ακροδεξιάς στη χώρα μας, όσο και για την αντισυνταγματική λειτουργία πολλών διαπλεκόμενων που καταργούν το θεμέλιο του πολιτεύματος.
Γιατί θα απέχω των εκλογών, η καλύτερα με ''απέχουν'' των εκλογών, ώστε να υπηρετούνται τα ίδια συμφέροντα.
Είκοσι έξι χρόνια πριν η δεξιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Νέα Δημοκρατία, σχηματίζει κυβέρνηση με τη σκληροπυρηνική αριστερά του Χαρίλαου Φλωράκη Συνασπισμό - ΚΚΕ, καθώς τεράστια σκάνδαλα μονοπωλούν το ενδιαφέρον στην πολιτική ζωή της χώρας που βαρύνουν το ''σοσιαλιστικό'' ΠΑΣΟΚ.
Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή του στις 4 Ιουλίου, ανέφερε πως η συγκυβέρνηση «ήταν η μόνη δυνατή λύση που θα μπορούσε να επιτευχθεί για το άνοιγμα της ραδιοτηλεόρασης. Δηλαδή η απαρχή των ολιγοπωλίων της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, των αντισυνταγματικών media - ραδιοτηλεοράσεων, των λίγων οικογενειών της οικονομικής ελίτ, και παράλληλα με αυτούς απέσπασε και η ''αριστερά'' το ΚΚΕ ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες για κομματική λειτουργία - προπαγάνδα, ενώ ουδέποτε υπηρέτησε τα λαϊκά στρώματα απο το κοινοβούλιο στον τομέα ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ - ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ, ενώ της δόθηκε πολλές φορές η δυνατότητα».
Ακριβώς το ίδιο συνέβη και με το ΣΥΡΙΖΑ των επτά μηνών, ο οποίος πριν την διάσπαση του, με το σύνολο των μελών του, δεν πέρασε την ελάχιστη ρύθμιση αποκατάστασης όσων αφορά τα ερτζιανά, και ειδικά για όσους πρωτοστάτησαν στη χώρα μας, και δεδομένου τι έχει ισχύσει με σειρά πολιτών με διώξεις και κατασχέσεις επί δεκαετίες. Δεν πέρασε καμιά φιλολαϊκή ρύθμιση αποκατάστασης ενώ ζητήθηκε. Μπορούσε να περάσει μια ανάλογη ρύθμιση LOW POWER που ανακινούσα από την δεκαετία του 90 και ίσχυσε στις Η.Π.Α το 2000.
ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΔΕΝ ΠΑΙΖOYN Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ
Όπως γνωρίζεται η (οι) αριστεροί του 1989, και όσοι αποτελούσαν την αριστερά στη χώρα μας, στη συνέχεια διασπάστηκαν και χωρίστηκαν σε πολλά κομμάτια - κόμματα - συνιστώσες, κ.α. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις ο Χ.Φλωράκης, ο Λεωνίδας Κύρκος, Φώτης Κουβέλης, Παναγιώτης Λαφαζάνης κ.α.
Τον Ιούνιο του '89 οι εκλογές δεν δίνουν αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα.
Ο ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης είχε αποδεχτεί πρόταση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να σχηματίσουν από κοινού κυβέρνηση το ΚΚΕ με τη ΝΔ. Οι κ. Φλωράκης και Μητσοτάκης είχαν ήδη συμφωνήσει από την προηγούμενη νύχτα και στις 2 Ιουλίου ορκίζεται η κυβέρνηση Τζαννετάκη.
Η πρώτη φορά που ελληνική κομμουνιστική Αριστερά προσκολλάται σε κυβέρνηση της Δεξιάς. Ενδέχεται να το ξαναζήσετε αυτή τη φορά με συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, κάτι που απεύχομαι, δεδομένου ότι θα καταστεί εύκολα κατανοητό στους πολίτες ότι στη χώρα μας το ζήτημα δεν είναι πολιτικό, είναι ταξικό, και κάποιοι πλουτίζοντας υπέρμετρα έναντι των υπολοίπων ταυτίζονται περισσότερο με τον καπιταλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό.
Στις 21 Σεπτεμβρίου, η Κ.Ε. του ΚΚΕ αποφασίζει στο όνομα της κυβερνητικής συνεργασίας της με τη ΝΔ να θυσιάσει την ΚΝΕ. Παραβιάζοντας ωμά κάθε καταστατική διαδικασία, αποφασίζει την καθαίρεση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, τον διορισμό στη θέση τους εγκαθέτων της κομματικής ηγεσίας και τη νομιμοποίηση του «πραξικοπήματος» μέσω έκτακτου συνεδρίου-παρωδία της νεολαίας. «Φυσικά και δεν θα υπακούσω!» δηλώνει ο Γιώργος Γράψας, αναφερόμενος στην απόφαση αυτή. Πολλές χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ και κυρίως της ΚΝΕ απ' όλη την Ελλάδα αποχωρούν ή διαγράφονται.
Το βράδυ της 22ας Νοεμβρίου, ο Κ. Μητσοτάκης με τον Α. Παπανδρέου και τον Χ. Φλωράκη συμφωνούν να κάνουν πρωθυπουργό τον Ξενοφώντα Ζολώτα μέχρι τον Μάρτιο του 1990, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους του ΚΚΕ αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Εκτός των δεξιών, οι υπόλοιποι φανατικοί οπαδοί θεωρούν ότι τους πούλησαν οι ηγέτες τους.
Το ΚΚΕ δεν θα συνέλθει ποτέ από το ολέθριο σφάλμα του Χαρίλαου Φλωράκη να «σφαγιάσει» χιλιάδες κομμουνιστές για να συνεργαστεί κυβερνητικά με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Στις 22 Νοεμβρίου 1989 παραιτούνται 8 μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ - οι Κώστας Τζιαντζής, Αγγελος Χάγιος, Θανάσης Σκαμνάκης, Σήφης Καυκαλάς, Χρήστος Καυκιάς, Δημήτρης Τσουραμάνης, Δήμος Τσακνιάς και Γιώργος Σταματάκης. Έχει προηγηθεί η παραίτηση και του Μιχάλη Τερζίδη τον Οκτώβριο. Συνολικά, 11 μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ παραιτούνται.
Στις 28 Νοεμβρίου 1989 αποχωρεί από το ΚΚΕ και ανεξαρτητοποιείται ο ένας από τους τρεις ευρωβουλευτές του κόμματος, ο Δημήτρης Δεσύλλας. «Ο σχηματισμός της κυβέρνησης Ζολώτα διέλυσε τις αυταπάτες μου», δηλώνει. Η καταστροφή έχει συντελεστεί. Η αριστερή πτέρυγα του ΚΚΕ αποχωρεί ή διαγράφεται. Η σειρά της δεξιάς πτέρυγας θα έρθει μετά από έναν χρόνο και δύο μήνες, τον Φεβρουάριο του 1991, και η ρήξη θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, οπότε και αποχωρεί το ΚΚΕ από τον Συνασπισμό.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1991, όταν η νέα Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκλέγει γενικό γραμματέα, η Αλέκα Παπαρήγα που προωθεί ο Χαρίλαος Φλωράκης μόλις και μετά βίας επικρατεί του υποψηφίου της δεξιάς πτέρυγας Γιάννη Δραγασάκη με ψήφους 57 έναντι 53!
Στις 23 Ιουνίου 1991 η Κ.Ε. του ΚΚΕ καθαιρεί από το Πολιτικό Γραφείο τον Γιάννη Δραγασάκη και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και 6 μέλη της Κ.Ε.
Αποχωρούν 44 από τα 111 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Ο ενιαίος Συνασπισμόςτης Αριστεράς διαλύεται. Πέφτει η αυλαία.
Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, του 1993, το ΚΚΕ πέφτει στα ποσοστά της δεκαετίας του 1930! Ο υπόλοιπος Συνασπισμός μένει εκτός Βουλής. Τα πάντα έχουν τελειώσει για είκοσι χρόνια.
Ο Συνασπισμός, μια εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ (Χαρίλαος Φλωράκης) και της ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά - Λεωνίδας Κύρκος) είναι ρυθμιστής των εξελίξεων αντιμετωπίζοντας συγχρόνως και ένα δίλημμα: αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση και προκηρυχθούν νέες εκλογές οι πολιτικές ευθύνες για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν τη χώρα παραγράφονται.
Τα σκάνδαλα των τηλεφωνικών υποκλοπών και του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού (που είχε βαφτιστεί ελληνικό για περισσότερες επιδοτήσεις από την ΕΕ), και του τραπεζίτη Κοσκωτά, ιδιοκτήτη της Τράπεζας Κρήτης και μέσων ενημέρωσης, άρχισαν να ξεδιπλώνονται από τα μέσα του 1988.
Στις 19 Οκτωβρίου του ασκείται ποινική δίωξη για κατάχρηση δισεκατομμυρίων δραχμών. Αντιπολίτευση και Τύπος ασκούν δριμεία κριτική, στο επίκεντρο της οποίας τοποθετείται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου και υπουργός Δικαιοσύνης, Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας - κατηγορείται ότι εμπόδιζε τον έλεγχο στην Τράπεζα Κρήτης. Καταγγελίες έκαναν λόγο ακόμη και για δωροδοκία του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κοσκωτά.
Υπό τη σκιά των περίφημων «πάμπερς» (τα κουτιά από τις πάνες μέσα στα οποία οι υπάλληλοι του Κοσκωτά φέρονταν να βάζουν τα χρήματα των δωροδοκιών), το ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται να προκηρύξει εκλογές στις 18 Ιουνίου του 1989. Η ΝΔ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με διαφορά πέντε μονάδων από το ΠΑΣΟΚ (Ν.Δ. 44,25% με 145 έδρες, ΠΑΣΟΚ 39,15% με 125 έδρες, Συνασπισμός 13,12% με 28 έδρες). Ωστόσο, δεν είναι σε θέση να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Είχε προηγηθεί η ψήφιση εκλογικού νόμου από το ΠΑΣΟΚ - κοντά στην απλή αναλογική - προκειμένου να αποτραπεί η αυτοδυναμία της ΝΔ.
Στην τελική απόφαση των ηγετών της αριστεράς θα βαρύνει ένας ηθικός παράγοντας (η ανάγκη κάθαρσης) αλλά και ένας πολιτικός υπολογισμός: ότι το ΠΑΣΟΚ, που περνάει τότε σοβαρή εσωτερική κρίση, θα διαλυθεί με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση του Συνασπισμού. Έτσι θα αποδεχθούν τελικά τη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας με τη ΝΔ του - «αποστάτη» - Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μία εξέλιξη η οποία προκαλεί αίσθηση όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και διεθνώς.
Στελέχη του ΣΥΝ, όπως ο Φώτης Κουβέλης και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, αναλαμβάνουν χαρτοφυλάκια στην ιδιόμορφη κυβέρνηση υπό τον Τζανή Τζαννετάκη που συμφωνείται ότι θα έχει περιορισμένη θητεία - 3 μήνες - και μόνο δύο αρμοδιότητες: αφενός τη δρομολόγηση ποινικής διαλεύκανσης των σκανδάλων, αφετέρου την προετοιμασία αδιάβλητων εκλογών βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου.
Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή του στις 4 Ιουλίου, ανέφερε πως η συγκυβέρνηση «ήταν η μόνη δυνατή λύση που θα μπορούσε να επιτευχθεί για να προωθήσει σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα την πολιτική της κάθαρσης, τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, την περιστολή της κομματικοποίησης [στο δημόσιο] και της κρατικής καταστολής, και το άνοιγμα της ραδιοτηλεόρασης ώστε να οδηγηθεί η χώρα σε αδιάβλητες εκλογές».
Όμως, η κρισιμότερη απόφαση που καλείται να πάρει η ιδιότυπη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο: ο πρώην πρωθυπουργός τελικά παραπέμπεται, προκαλώντας τη συσπείρωση των μελών του ΠΑΣΟΚ που αισθάνονται ότι ολόκληρο το κόμμα τους βρίσκεται υπό διωγμό από τη «βρώμικη συμμαχία» ΝΔ και αριστεράς.
Η κυβέρνηση Τζαννετάκη παραιτείται στις 7 Οκτωβρίου 1989. Στις εκλογές, ένα μήνα αργότερα, 5 Νοεμβρίου, προκύπτουν τα εξής αποτελέσματα: Ν.Δ. 46,19% (+1,94) και 148 έδρες, ΠΑΣΟΚ 40,67% (+1,52) και 128 έδρες, ΣΥΝ 10,97% (-2,15) και 21 έδρες. Ο ΣΥΝ χάνει 120.000 ψηφοφόρους, αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ που αποδεικνύεται σκληρό καρύδι, αυξάνοντας τα ποσοστά του. Το σχέδιο «ροκανίσματος» του ΠΑΣΟΚ καταρρέει και η Αριστερά εισέρχεται σε περίοδο κρίσης.
Για ακόμη μια φορά δεν σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση, γεγονός που οδήγησε στη λύση της «οικουμενικής» κυβέρνησης, υπό τον οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός συνεργάζονται στο όνομα της διαφύλαξης των θεσμών.
Θα τονίζω μέχρι τέλους ότι η Αριστερά και οι πραγματικά Αριστεροί δεν παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές και τον λαό, δεν δέχονται σε καμιά περίπτωση συνεργασία με καπιταλιστές δεξιούς, και χαράσουν τις πολιτικές λύσεως στο σύνολο των παθογενειών που δημιούργησε ο καπιταλισμός υπέρ του λαού, και ειδικά των περισσότερο πληττόμενων.
Άλλωστε αυτό αξίωσα - αυτό ζήτησα συμμετέχοντας, να δωθεί λύση σε ένα τομέα (ερτζιανά) που επί 26 χρόνια βρίσκεται έρμαιο ολιγοπωλίων - ολιγαρχών - και του κεφαλαίου. Δεν γνωρίζω το ελάχιστο αποκατάστασης της υφιστάμενης παθογένειας πρός όφελος των λαϊκών στρωμάτων, και το γεγονός εξαιρέσεως από το σύνολο των εκλογικών διαδικασιών γεννά τεράστια ερωτηματικά για το ποια αριστερά υφίσταται στη χώρα μας.
Κυρίες και κύριοι μην έχετε αυταπάτες, το ζήτημα στη χώρα μας δεν είναι πολιτικού χαρακτήρα, είναι ταξικού, κοινωνικού, και κοινωνιολογικού, με βασικό δεδομένο τον εδραιωμένο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό με επηρρεασμό δισ. πολιτών, όπως και στη χώρα μας, και αν θεωρείται ότι κάνω κάποιο λάθος το συζητάμε όποτε θέλετε.
Όταν δεν μου έδωσε ούτε μια ευκαιρία η αριστερά, και ζημίωσα πολύ περισσότερο έναντι του παρελθόντος, πως να συμμετέχω στις εκλογές; Απέχω, η καλύτερα όπως προανέφερα σκόπιμα με ''απέχουν'' ώστε να συνεχίζουν την υπηρέτηση ολιγοπωλίων, διαπλοκής, και κεφαλαίου.
Αν κάποια στιγμή διαπιστώσεις φιλολαϊκές πολιτικές στον τομέα Ραδιοτηλεόραση, ειδικά στο Ν.Αττικής, θεσμικό πλαίσιο, καθώς και αδειοδότηση εκτός των λίγων οικογενειών, θα μπορούμε να μιλάμε για αριστερά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου