Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης ήταν ο πρωτεργάτης της Ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης πολύ πριν υπάρξουν κρατικά και ιδιωτικά μέσα στη χώρα μας, και στην ιστορία αυτού του πρωτεργάτη υπάρχουν πολλά κοινά με την ιστορική συνέχεια της ραδιοφωνίας στα FM κύματα και όσων ίσχυσαν και συνεχίζουν να ισχύουν που αφορούν και εμάς.
Το 1920 υπήρξε η λειτουργία του πρώτου επίσημου ραδιοφωνικού σταθμού στον κόσμο, του KDKA στις ΗΠΑ. Τη σκυτάλη για την Ευρώπη πήρε αμέσως μετά η Μ. Βρετανία το 1922 με τους σταθμούς 2LO και BBC. Το 1925 ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη το “Ράδιο Τσιγγιρίδη”, ο οποίος ήταν ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια.
Στον παρελθόντα χρόνο υπήρχαν ευθείς και ειλικρινείς άνθρωποι έναντι του παρόντος: ''Τον σταθμόν Τσιγγιρίδη τον επολέμησαν οι αρμόδιοι, τον αγνοεί ο δήμος, τον κυνήγησαν οι νυσταλέες ή φαυλοκρατικώς κομματιζόμενες υπηρεσίες Αθηνών και Θεσσαλονίκης.''
Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης γεννήθηκε το 1877 στην Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινό Πλόβντιφ της Βουλγαρίας) από Έλληνες γονείς. Το 1880 ξεσπά το Μακεδονικό και οι Έλληνες της περιοχής διώκονται και καταλήγουν στην Γερμανία όπου ο Τσιγγιρίδης σπούδασε μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης.
Ο Τσιγγιρίδης, το 1925 στην αυλή του σπιτιού του (Β. Όλγας 20), θέτει σε λειτουργία τον πρώτο ραδιοφωνικό πομπό.Στηρίχτηκε αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να έχει οποιαδήποτε υλική ή ηθική βοήθεια από το κράτος, η τον δήμο. Οι εκπομπές του σηματοδότησαν την έναρξη της ελληνικής παρουσίας στη ραδιοφωνία, όπως οι δικές μας στα FM κύματα, στα οποία υπήρξαμε διωκόμενοι επί αρκετά χρόνια ώστε να εδραιωθούν τα κρατικά και τα διαπλεκόμενα των ιδιωτών, και με τους πολιτικούς να παίζουν καθοριστικό ρόλο στο έλλειμμα δικαίου και δημοκρατικότητας του χώρου.
Αντιμετωπίζει «πόλεμο» από το Υπουργείο, σφραγίζεται ο πομπός του αλλά τίθεται ξανά σε λειτουργία από τις 25/3/1927 και το 1928 όταν ο Τσιγγιρίδης είναι 51 χρόνων, και «ιδρύεται» ο πρώτος ραδιοφωνικός «σταθμός» στην χώρα, στον περίβολο της παλιάς Δ.Ε.Θ. πίσω από το κτίριο των Προσκόπων.
Το πρόγραμμα του Ράδιο-Τσιγγιρίδη ήταν μια ιδιότυπη σύνθεση μουσικής, ομιλιών, «συνεντεύξεων», δελτίων ειδήσεων και διαφημίσεων. Αρχικά ο ραδιοσταθμός διαφήμιζε κυρίως εκθέτες της Δ.Ε.Θ. γιατί θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι το 1936 το «Ράδιο Τσιγγιρίδης» λειτουργούσε μόνο την περίοδο της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης.
«Οι πρώτοι ακροατές»
Το κόστος για την αγορά ραδιοφώνου ήταν ιδιαίτερα υψηλό για την εποχή. Έτσι, την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή στη χώρα την άκουσαν μόλις δύο ακροατές. Ο ένας βρισκόταν στην περιοχή της πλατείας Ιπποδρομίου και ο δεύτερος σε ένα αγγλικό καράβι, στο λιμάνι της πόλης. Η αρχή όμως είχε γίνει. Το όραμα του πρωτοπόρου ηλεκτρολόγου μηχανικού Χ. Τσιγγιρίδη γινόταν πραγματικότητα.
«Χθες το βράδυ άκουσα ελληνικά τραγούδια»
Ο Γιάννης Ταχογιάννης γράφει στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του 1936:
«Οι πολυπληθείς επισκέπτες της Β΄ Δ.Ε.Θ. (1927) είδαν κάτι περίεργα γλαπατσίμπανα κρεμασμένα με σύρματα στον αέρα που χωρίς να είναι γραμμόφωνο μιλούσαν, τραγουδούσαν (…). Ήταν τα μεγάφωνα του Τσιγγιρίδη.
Τον σταθμόν Τσιγγιρίδη τον επολέμησαν οι αρμόδιοι, τον αγνοεί ο δήμος, τον κυνήγησαν οι νυσταλέες ή φαυλοκρατικώς κομματιζόμενες υπηρεσίες Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Και όμως ο Ραδιοφωνικός σταθμός Θεσσαλονίκης όχι μόνον λειτουργεί αλλά έχει και επιτυχίες. Ακούγεται στο Γαλάτσι της Ρουμανίας, στο Παρίσι, Βελιγράδι, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Κρήτη, Αλεξάνδρεια.
Ένας Έλληνας από το Γαλάτσι της Ρουμανίας (Π. Καλιοτζής) γράφει στον Τσιγγιρίδη:«…Κύριε, απερίγραπτος ήτο η χαρά μου όταν χθες το βράδυ άκουσα Ελληνικά τραγούδια στο ραδιόφωνο. Οι Έλληνες του εξωτερικού σας είμεθα ευγνώμονες. Ο σταθμός σας ακούγεται αρκετά δυνατά και καθαρά….»
Το 1920 υπήρξε η λειτουργία του πρώτου επίσημου ραδιοφωνικού σταθμού στον κόσμο, του KDKA στις ΗΠΑ. Τη σκυτάλη για την Ευρώπη πήρε αμέσως μετά η Μ. Βρετανία το 1922 με τους σταθμούς 2LO και BBC. Το 1925 ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη το “Ράδιο Τσιγγιρίδη”, ο οποίος ήταν ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια.
Στον παρελθόντα χρόνο υπήρχαν ευθείς και ειλικρινείς άνθρωποι έναντι του παρόντος: ''Τον σταθμόν Τσιγγιρίδη τον επολέμησαν οι αρμόδιοι, τον αγνοεί ο δήμος, τον κυνήγησαν οι νυσταλέες ή φαυλοκρατικώς κομματιζόμενες υπηρεσίες Αθηνών και Θεσσαλονίκης.''
Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης γεννήθηκε το 1877 στην Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινό Πλόβντιφ της Βουλγαρίας) από Έλληνες γονείς. Το 1880 ξεσπά το Μακεδονικό και οι Έλληνες της περιοχής διώκονται και καταλήγουν στην Γερμανία όπου ο Τσιγγιρίδης σπούδασε μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης.
Ο Τσιγγιρίδης, το 1925 στην αυλή του σπιτιού του (Β. Όλγας 20), θέτει σε λειτουργία τον πρώτο ραδιοφωνικό πομπό.Στηρίχτηκε αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να έχει οποιαδήποτε υλική ή ηθική βοήθεια από το κράτος, η τον δήμο. Οι εκπομπές του σηματοδότησαν την έναρξη της ελληνικής παρουσίας στη ραδιοφωνία, όπως οι δικές μας στα FM κύματα, στα οποία υπήρξαμε διωκόμενοι επί αρκετά χρόνια ώστε να εδραιωθούν τα κρατικά και τα διαπλεκόμενα των ιδιωτών, και με τους πολιτικούς να παίζουν καθοριστικό ρόλο στο έλλειμμα δικαίου και δημοκρατικότητας του χώρου.
Αντιμετωπίζει «πόλεμο» από το Υπουργείο, σφραγίζεται ο πομπός του αλλά τίθεται ξανά σε λειτουργία από τις 25/3/1927 και το 1928 όταν ο Τσιγγιρίδης είναι 51 χρόνων, και «ιδρύεται» ο πρώτος ραδιοφωνικός «σταθμός» στην χώρα, στον περίβολο της παλιάς Δ.Ε.Θ. πίσω από το κτίριο των Προσκόπων.
Το πρόγραμμα του Ράδιο-Τσιγγιρίδη ήταν μια ιδιότυπη σύνθεση μουσικής, ομιλιών, «συνεντεύξεων», δελτίων ειδήσεων και διαφημίσεων. Αρχικά ο ραδιοσταθμός διαφήμιζε κυρίως εκθέτες της Δ.Ε.Θ. γιατί θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι το 1936 το «Ράδιο Τσιγγιρίδης» λειτουργούσε μόνο την περίοδο της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης.
«Οι πρώτοι ακροατές»
Το κόστος για την αγορά ραδιοφώνου ήταν ιδιαίτερα υψηλό για την εποχή. Έτσι, την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή στη χώρα την άκουσαν μόλις δύο ακροατές. Ο ένας βρισκόταν στην περιοχή της πλατείας Ιπποδρομίου και ο δεύτερος σε ένα αγγλικό καράβι, στο λιμάνι της πόλης. Η αρχή όμως είχε γίνει. Το όραμα του πρωτοπόρου ηλεκτρολόγου μηχανικού Χ. Τσιγγιρίδη γινόταν πραγματικότητα.
«Χθες το βράδυ άκουσα ελληνικά τραγούδια»
Ο Γιάννης Ταχογιάννης γράφει στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του 1936:
«Οι πολυπληθείς επισκέπτες της Β΄ Δ.Ε.Θ. (1927) είδαν κάτι περίεργα γλαπατσίμπανα κρεμασμένα με σύρματα στον αέρα που χωρίς να είναι γραμμόφωνο μιλούσαν, τραγουδούσαν (…). Ήταν τα μεγάφωνα του Τσιγγιρίδη.
Τον σταθμόν Τσιγγιρίδη τον επολέμησαν οι αρμόδιοι, τον αγνοεί ο δήμος, τον κυνήγησαν οι νυσταλέες ή φαυλοκρατικώς κομματιζόμενες υπηρεσίες Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Και όμως ο Ραδιοφωνικός σταθμός Θεσσαλονίκης όχι μόνον λειτουργεί αλλά έχει και επιτυχίες. Ακούγεται στο Γαλάτσι της Ρουμανίας, στο Παρίσι, Βελιγράδι, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Κρήτη, Αλεξάνδρεια.
Ένας Έλληνας από το Γαλάτσι της Ρουμανίας (Π. Καλιοτζής) γράφει στον Τσιγγιρίδη:«…Κύριε, απερίγραπτος ήτο η χαρά μου όταν χθες το βράδυ άκουσα Ελληνικά τραγούδια στο ραδιόφωνο. Οι Έλληνες του εξωτερικού σας είμεθα ευγνώμονες. Ο σταθμός σας ακούγεται αρκετά δυνατά και καθαρά….»
Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός στεγαζόταν κυριολεκτικά σε μια παράγκα. Στο κέντρο φαίνεται ο Χ. Τσιγγιρίδης
«Μείναμε κολλημένοι στα ραδιόφωνα»
Ο Λ. Ζησιάδης θυμάται την τελευταία «ελεύθερη» εκπομπή του Ράδιο Τσιγγιρίδη:
Οι Γερμανοί κατακτητές θα «επιτάξουν» αμέσως, τον Απρίλιο του 1941, τον ραδιοπομπό του Τσιγγιρίδη που ενημέρωσε μέχρι το τελευταίο βράδυ πριν την εισβολή τους ακροατές του.
«…ο στρατός, οι λίγοι Άγγλοι, οι Αρχές, η Αστυνομία εξαφανίστηκαν εκείνη τη βραδιά. Μείναμε κολλημένοι στα ραδιόφωνα να ακούμε τον Τσιγγιρίδη με τις τελευταίες ελληνικές του ειδήσεις…»
Λ. ΖΗΣΙΑΔΗΣ «Στη Θεσσαλονίκη τότε…» από το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ «ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΟΛΗ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1917-1974»
Εκδόσεις ΕΚΦΡΑΣΗ
Ο ραδιοσταθμός Τσιγγιρίδη παρενέβαλε σκοπίμως από τις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου τον προπαγανδιστικό φασιστικό ραδιοφωνικό σταθμό του Μπάρι. Από το ραδιοσταθμό Θεσσαλονίκης ενημερώθηκαν επίσης οι Θεσσαλονικείς την εισβολή των Ιταλών, καθώς το σήμα του ραδιοσταθμού Αθηνών δεν έφτανε στη Θεσσαλονίκη.
Κατά τη γερμανική κατοχη ο πομπός κατασχέθηκε και ο Τσιγγιρίδης φυλακίστηκε. Οι Γερμανοί στρατιωτικοί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τον πομπό μόνοι τους όμως αυτό στάθηκε αδύνατο, έτσι την επόμενη κι όλας ημέρα τον αποφυλάκισαν για να μπορέσουν να κάνουν την προπαγάνδα τους.
«Φτιαγμένος να λέγει βλάμικα τραγούδια»
Ο Χ. Θεοδωρίδης διηγείται:
«… ο υπό Γερμανική κατοχή άλλοτε συμπαθητικός μικρός σταθμός του Τσιγγιρίδη, φτιαγμένος για να λέγει βλάμικα τραγούδια, λέγει τώρα το ανακοινωθέν του Ober Kommando σε γερμανική γλώσσα…».
Χ. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ «Ο χειμώνας 1941-42. Χρονικό της κατοχής» από το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ «ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΟΛΗ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1917-1974»
Εκδόσεις ΕΚΦΡΑΣΗ «… ο υπό Γερμανική κατοχή άλλοτε συμπαθητικός μικρός σταθμός του Τσιγγιρίδη, φτιαγμένος για να λέγει βλάμικα τραγούδια, λέγει τώρα το ανακοινωθέν του Ober Kommando σε γερμανική γλώσσα…».
Χ. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ «Ο χειμώνας 1941-42. Χρονικό της κατοχής» από το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ «ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΟΛΗ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1917-1974»
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ο πομπός θα περιέλθει στις δυνάμεις του ΕΑΜ, θα βρεθεί μερικούς μήνες μετά στη Βέροια και θα μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη για να λειτουργήσει την περίοδο 1945-46 (με εκφωνητή τον φιλόλογο καθηγητή Αλ. Στρατίδη) προσφέροντας ψυχαγωγικά προγράμματα από επιθεωρήσεις ή από την ορχήστρα τζαζ Σπάθη – Ποζέλι – Καρανίκα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ «ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΟΛΗ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1917-1974»
Εκδόσεις ΕΚΦΡΑΣΗ
Προσέξτε την επιγραφή «ΜΕΓΑΣ ΛΕΚΤΗΣ». Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της «Μακεδονικής Φωνοθήκης» ο όρος μεγάφωνο ήταν τότε αδόκιμος. Έτσι, μετάφρασε τον Αγγλικό όρο Loudspeaker επί λέξη, με τον όρο » ΜΕΓΑΣ ΛΕΚΤΗΣ «.
«Όταν έβρεχε»
Ο Ν. Καρμίρης, πρώτος εκφωνητής του Ράδιο Τσιγγιρίδη διηγείται στο περιοδικό «Ράδιο Καραγιάννης»:Το 1928 η Γερμανία αντικαθιστούσε με καινούργιους, ισχυρότερους, τους παλιούς ραδιοπομπούς της. Τότε ακριβώς ο Τσιγγιρίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση. Υποθηκεύοντας το σπίτι του αγοράζει τα σχετικά μηχανήματα και φέρνει και ένα Γερμανό τεχνικό. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε ακούγοντας την ραδιοφωνική φωνή και άρχισε να αγοράζει ραδιόφωνα. (…) Εκπέμπαμε βασικά μουσική και τραγούδια από μεγάλους δίσκους με το γραμμόφωνο που είχαμε στο στούντιο.
Ο σταθμός μας ήταν εγκατεστημένος σε μια ξύλινη παράγκα στο πεδίο του Άρεως, σκεπασμένη με πισόχαρτο και το «στούντιο» ντυμένο με ψάθα για να έχει μόνωση.
Όταν έβρεχε, ο θόρυβος ακουγόταν και ζητούσαμε από τους ακροατές συγγνώμη. (…) Οι Ιταλοί στους βομβαρδισμούς της πόλης επιδίωκαν να καταστρέψουν τον σταθμό και την Ηλεκτρική Εταιρεία που βρισκόταν παρακάτω. Οι βόμβες τους όμως έπεφταν στη θάλασσα. Όταν λοιπόν ηχούσαν οι σειρήνες ακούγονταν και από το σταθμό μας. Έτσι επληροφορείτο όλη η Β. Ελλάδα ότι η Θεσσαλονίκη βομβαρδίζεται. Το σήμα του σταθμού ήταν το τικ-τακ ενός ωρολογιού και το μουσικό του σήμα τα τραγούδια της εποχής: «κοκοράκι» με τον Ν. Γούναρη και «κάθε βραδάκι στις οχτώ». Αν ζούσε ο Τσιγγιρίδης θα μπορούσε να είναι και ο πρωτεργάτης της ελληνικής τηλεοράσεως…»
από το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ «ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΟΛΗ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1917-1974» Εκδόσεις ΕΚΦΡΑΣΗ
O ιδιώτης Xρήστος Tσιγγιρίδης ιδρύει τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό στην Eλλάδα και στα Bαλκάνια, με έδρα τη Θεσσαλονίκη. O ραδιοφωνικός αυτός σταθμός κυριάρχησε στη ζωή της Bόρειας Eλλάδας για περισσότερα από είκοσι χρόνια. ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ «ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΠΟΛΗ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1917-1974»
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσιγγιρίδης όντας ο πρωτεργάτης της ραδιοφωνίας στη χώρα μας, βίωσε την πλεονεξία για τα συμφέροντα πολιτικών εκείνης της περιόδου, και τον οδήγησαν σε μαρασμό και στον θάνατο, δεδομένου ότι του δέσμευσαν έπειτα από πολλά χρόνια τον ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ μπορούσε να είναι και ο πρωτεργάτης της τηλεόρασης.
Το ανάλογο και με εμάς που μπορούσαμε να είμαστε οι πρωτοπόροι στην λειτουργία των FM ως δήμος στη Γλυφάδα και τα Νότια προάστια, ελλείψει των κομμάτων και κομματικών μελών, όπως και των συμφερόντων τους. Γνωρίζετε ότι ορισμένοι ενώ δεν καινοτομούν έχουν τη τάση να βαφτίζεται δικό τους ότι δημιουργείται, και να εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες - συμφέροντα.
Συγκεκριμένα για τη Γλυφάδα υπήρχε τεράστιο πρόβλημα, πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, και σχεδόν καθολική αδράνεια των εκλεγμένων, ενώ γνώριζαν οι περισσότεροι την ύπαρξη των πρωτεργατών του χώρου από την δεκαετία του 70 και 80, πολύ πριν την φερόμενη ''ελεύθερη ραδιοφωνία'' του 1987 και μετέπειτα.
Το ίδιο ακριβός και σήμερα, που ο δήμος Γλυφάδας είναι ''καπελωμένος'' από προσωπικά και κομματικά συμφέροντα, και σκόπιμα δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα του τόπου και των δημοτών.
Ο Χ. Τσιγγιρίδης πεθαίνει παραγκωνισμένος στις 17/12/1947. Βέβαια η κηδεία του έγινε στην Αγ. Σοφία με τιμές που δεν είχε γνωρίσει όσο ζούσε.
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσιγγιρίδης όντας ο πρωτεργάτης της ραδιοφωνίας στη χώρα μας, βίωσε την πλεονεξία για τα συμφέροντα πολιτικών εκείνης της περιόδου, και τον οδήγησαν σε μαρασμό και στον θάνατο, δεδομένου ότι του δέσμευσαν έπειτα από πολλά χρόνια τον ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ μπορούσε να είναι και ο πρωτεργάτης της τηλεόρασης.
Το ανάλογο και με εμάς που μπορούσαμε να είμαστε οι πρωτοπόροι στην λειτουργία των FM ως δήμος στη Γλυφάδα και τα Νότια προάστια, ελλείψει των κομμάτων και κομματικών μελών, όπως και των συμφερόντων τους. Γνωρίζετε ότι ορισμένοι ενώ δεν καινοτομούν έχουν τη τάση να βαφτίζεται δικό τους ότι δημιουργείται, και να εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες - συμφέροντα.
Συγκεκριμένα για τη Γλυφάδα υπήρχε τεράστιο πρόβλημα, πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, και σχεδόν καθολική αδράνεια των εκλεγμένων, ενώ γνώριζαν οι περισσότεροι την ύπαρξη των πρωτεργατών του χώρου από την δεκαετία του 70 και 80, πολύ πριν την φερόμενη ''ελεύθερη ραδιοφωνία'' του 1987 και μετέπειτα.
Το ίδιο ακριβός και σήμερα, που ο δήμος Γλυφάδας είναι ''καπελωμένος'' από προσωπικά και κομματικά συμφέροντα, και σκόπιμα δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα του τόπου και των δημοτών.
Ο Χ. Τσιγγιρίδης πεθαίνει παραγκωνισμένος στις 17/12/1947. Βέβαια η κηδεία του έγινε στην Αγ. Σοφία με τιμές που δεν είχε γνωρίσει όσο ζούσε.
Εκδόσεις ΕΚΦΡΑΣΗ
Με στοιχεία από το διαδίκτυο
Με στοιχεία από το διαδίκτυο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου