Γλυφάδα: Ο Βόσπορος

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή μερικοί πρόσφυγες ήρθαν στη Γλυφάδα και κοντά στη παραλία, στην άκρη του δάσους, εκεί που είναι σήμερα η οδός Φαίδρας, έστησαν τις παράγκες τους για μία νέα ζωή στη πρωτεύουσα της μητέρας πατρίδας.

Εκεί οι ξεριζωμένοι από την Ανατολή πρόσφυγες έφτιαξαν τα σπίτια τους και δημιουργήθηκε άλλο ένα χωριό στην Αττική γη όπως και τόσα άλλα προσφύγων [Σούρμενα, Αργυρούπολη, Ηλιούπολη, Βύρωνας, Καλλιθέα κλπ].

Η παρουσία τους όμως και κυρίως η εικόνα τους με τις παράγκες, δίπλα στη παραλία όπου οι εύποροι Αθηναίοι παραθεριστές αναζητούσαν δροσιά και ηρεμία το θέρος, αμαύρωνε την εικόνα της Γλυφάδας, την οποία οι συνιδιοκτήτες προόριζαν για ένα ωραίο θέρετρο πλουσίων.(Όσα ισχύουν σήμερα έπειτα από το πρώτη φορά ''αριστερά'', με την συνέχιση των σχεδίων των δεξιών κυβερνήσεων παραχώρησης - ξεπουλήματος του τόπου μας στον Λάτση ) 

΄Ετσι και ύστερα από πιέσεις των προσφύγων αλλά κυρίως των βενιζελογενών κυβερνήσεων και συνάμα για να πετύχουν οι συνιδιοκτήτες ένταξη στο σχέδιο μεγάλων εκτάσεων του κτήματός τους όπως εξαρχής επεδίωκαν και να αποφύγουν εκτεταμένες απαλλοτριώσεις και επιτάξεις χάριν των προσφύγων δώρισαν σε αυτούς [1930-38] περί τα 80 οικόπεδα μικρής έκτασης ‘’εις τας γαίας’’, σε περιοχή εντός σχεδίου, πίσω από τα Δικηγορικά. 

Στην περίπτωση του Βοσπόρου, και των προσφύγων που κατοίκησαν στην περιοχή της Γλυφάδας, το 1922, δημιουργώντας ένα συνοικισμό στα δικηγορικά, δεδομένης της δημιουργίας συνοικισμού 100 και πλέον κατοικιών, όπως και της κατοίκησης επί δεκαετίες, το διάστημα 1960-72 που η πολιτεία απαλλοτρίωσε τη συνοικία είχαν αποκτήσει το αναφέρετο δικαίωμα χρησικτησίας τριακονταετούς νομής.

Το όνομα Βόσπορος που επέλεξαν οι ίδιοι οι πρόσφυγες παραπέμπει στο στενό της Πόλης το οποίο χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία.

Κατά τον πόλεμο βομβαρδίστηκε το αεροδρόμιο του Ελληνικού από τους Γερμανούς και στη κατοχή από τους Άγγλους, τα σπίτια των γύρω από αυτό οικισμών καταστράφηκαν ή υπέστησαν σημαντικές ζημίες και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν. Μετά την απελευθέρωση οι Βοσποριώτες γύρισαν στο χωριό τους και ξανάφτιαξαν τα σπίτια τους.

Στο διάστημα 1960 -72 και προκειμένου να επεκταθεί το αεροδρόμιο Ελληνικού τα σπίτια του Βοσπόρου και μία λωρίδα των Δικηγορικών [όπως ενωρίτερα και του Ελληνικού] απαλλοτριώθηκαν, η περιοχή ισοπεδώθηκε και οι κάτοικοι διασκορπίστηκαν και πάλι στις γειτονικές περιοχές.

Ο Βόσπορος βρισκόταν στο νότιο τμήμα του παλιού αεροδρομίου Ελληνικού, στη περιοχή της Γλυφάδας, ανάμεσα στα Δικηγορικά και τη σημερινή Νέα Ευρυάλη, μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και εκτεινόταν ως το ρέμα, όριο με Ελληνικό.

* Η έκταση των 28.290 στρεμμάτων στα όρια του δήμου της Γλυφάδας, όπως αυτά περικλείονται με καφέ διαγράμμιση στο από 27.7.1993 τοπογραφικό διάγραμμα των τοπογράφων μηχανικών που συνοδεύει την από 27.7,1993 Τεχνική έκθεσή τους, κειμένη εκτός των ορίων του ανωτέρω κτήματος «Άνω και Κάτω Τράχωνες», στο οποίο και μόνον εφαρμόζονται τα ως άνω Χοτζέτια ανήκει στο Δημόσιο ως δημόσια δασική έκταση, διότι ήτο από το 1836 ένα απέραντο δάσος πεύκης. (βλ. έκθεση του Επιθεωρητού και από 2.9.1959 έγγραφο Δασικής Εταθεώρησης Αθηνών). 

β) Το Δημόσιο πρέπει να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας και σε κάθε άλλη, πέραν της ανωτέρω, έκταση που κατέχεται από τους καθολικούς ή ειδικούς διαδόχους του Πύρρου Κωνσταντίνου Καραπάνου, ως δασική, εφόσον ανάγεται κατά τους τίτλους της, στο υπ' αριθμ. 58058/1920 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών, αφού όλες αυτές οι εκτάσεις που κατέχονται, από τους καθολικούς ή ειδικούς διαδόχους του Πύρρου Κωνσταντίνου Καραπάνου στην περιοχή, ήσαν κατά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους ήταν δάση. 

γ) Το Δημόσιο διατηρεί την κυριότητά του επί των ως άνω εκτάσεων μέχρι σήμερα, αφού η κυριότητα επί των ως άνω εκτάσεων δεν αποκτήθηκε ποτέ νόμιμα από τρίτους, ούτε με χρησικτησία, γιατί οι εκτάσεις αυτές καταλήφθηκαν σε χρόνο που δεν χωρούσε χρησικτησία επί των ακινήτων του Δημοσίου, δηλαδή μετά το 1894, οπότε δεν είχε συμπληρωθεί μέχρι τις 11.9.1915 η τριάκονταετής νομή, με καλή πίστη και διάνοια κυρίου σύμφωνα με το νόμο φ) ΑΠ. 4060974 Νο. Β 22,1384). 

Σε όλες λοιπόν, αυτές τις εκτάσεις το Δημόσιο διατηρεί ακέραια όλα τα δικαιώματά του, τόσο στις καταπατηθείσες περιοχές και πωληθείσες ως οικόπεδα, όσο και στις καταπατηθείσες περιοχές, που δεν έχουν πωληθεί ακόμα και φέρονται ως ιδιοκτησίες των σημερινών κληρονόμων και ειδικών διαδόχων του Λουκά Πύρρου Καραπάνου.

Ορθή επανάληψη του Γιάννη Κουρδομένου: Στην περίπτωση του Βοσπόρου, και των προσφύγων που κατοίκησαν στην περιοχή της Γλυφάδας, το 1922, δημιουργώντας ένα συνοικισμό στα δικηγορικά, δεδομένης της δημιουργίας συνοικισμού 100 και πλέον κατοικιών, όπως και της κατοίκησης επί δεκαετίες, το διάστημα 1960-72 που η πολιτεία απαλλοτρίωσε τη συνοικία είχαν αποκτήσει το αναφέρετο δικαίωμα χρησικτησίας τριακονταετούς νομής.

Αξιώνουμε την πλήρη αποκατάσταση και την επιστροφή ολόκληρης της εκτάσεως στην οποία είχαμε αποκτήσει σύννομα τη νομή, δεδομένου ό, τι πλέον δεν υφίσταται το αεροδρόμιο του Ελληνικού, και έχει αποδεσμευτεί από την ενεργή χρήση.

Δεν μπορεί να ισχύουν δυο μέτρα και σταθμά σε ένα τόπο, και δεδομένου ότι ο Υμηττός της Γλυφάδας είναι καταπατημένος σε τεράστιο βαθμό, με τους καταπατητές να βρίσκονται στο απυρόβλητο, αξιώνουμε για τελευταία φορά από την κυβέρνηση, την περιφέρεια Αττικής, και το δήμο Γλυφάδας, την επιστροφή των ιδιοκτησιών μας στον ΒΟΣΠΟΡΟ, πριν προσφύγουμε στο Ελεγκτικό συνέδριο, στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου, και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. 

* Ένας από τους λόγους των αρκετών διώξεων και κατασχέσεων του τοπικού ΓΛΥΦΑΔΑ FM 1977 - 2004, ήταν και το συγκεκριμένο ζήτημα του Ελληνικού, δεδομένου ότι όσα γράψαμε τα μεταδώσαμε ραδιοφωνικά, και έχοντας σε τοπικό επίπεδο μια ιδιάζουσα κατάσταση όσων αφορά ορισμένους καταπατητές, όπως και τις τοπικές αρχές, και ορισμένους ''μεγαλόσχημους''...και σαφώς διαχρονικά τα ΔΥΟ μέτρα και ΣΤΑΘΜΑ, αντί των τοπικών σταθμών,  της πολυφωνίας και του τοπικού πολιτισμού, έναντι των θέλω όσων βρίσκονται στο δήμο.

ΓΛΥΦΑΔΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ 9/21/2016