Παρά το άδοξο «τέλος των μνημονίων» η ανεργία διογκώνεται, η επιστροφή σε λογικές εργασιακού μεσαίωνα, με εργοδότες να εκμεταλλεύονται και να εκβιάζουν στο όνομα της «κρίσης» επισημοποιήθηκε και ο κύκλος του μαρασμού δεν έχει τέλος. Οι διαχρονικές κυβερνητικές πολιτικές έχουν εξαντλήσει κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα.
Είναι πλέον προφανές, πως το Μνημόνιο δεν είναι απλά ένα πρόγραμμα περιοριστικών οικονομικών πολιτικών, αλλά στρατηγική νεοφιλελεύθερη επιδίωξη παρέμβασης σε όλες τις σφαίρες της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Ως τέτοιο, δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά μια ακραία πτυχή, πολιτικών που εφαρμόζονται σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και πέραν αυτής.
Οι ασκούμενες πολιτικές που υιοθετήθηκαν στους πλέον ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς, της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης οδήγησαν τις δομές που για δεκαετίες στήριξαν το κοινωνικό κράτος σε μαρασμό και τους λειτουργούς του σε απόγνωση. Απαξίωση και υποχρηματοδότηση, αποτυπώνουν το νέο τοπίο του όποιου «κοινωνικού κράτους» έχει απομείνει όρθιο στην χώρα μας.
Ταυτόχρονα και ως συνέπεια και των παραπάνω η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με το φαινόμενο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας με την σύγχρονη έκφραση της ναζιστικής μισαλλοδοξίας και του φασισμού. Σημαντική παράμετρος που οδήγησε στην ανάδυση του φαινομένου είναι οι πολιτικές στρατηγικές που οδηγούν στον κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας και στη φτωχοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα
Είναι γεγονός πως το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπόρεσε να απαντήσει αποτελεσματικά στην επέλαση των μνημονιακών πολιτικών. Οι αμφιλεγόμενες συνδικαλιστικές πρακτικές του παρελθόντος και η αδυναμία εναρμόνισης με τις αναγκαιότητες της συγκυρίας οδήγησαν στην συστηματική απαξίωση. Ένα σύστημα που ακολουθήθηκε για χρόνια δεν οδηγεί πλέον πουθενά. Η ευθεία σύνδεση των διάφορων παρατάξεων με τους κομματικούς μηχανισμούς και η εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, η υιοθέτηση ακραίων παραταξιακών λογικών που δε βοηθούν στη σφυρηλάτηση της ΕΝΟΤΗΤΑΣ των εργαζομένων του δημόσιου τομέα αλλά και του ιδιωτικού, η «συνδικαλιστική μονιμότητα» σε θέσεις ευθύνης και η λειτουργία του συνδικάτου με τρόπο που να υποκαθιστά ή να συμπληρώνει τη διοίκηση, αποτελούν βασικές παθογένειες του συστήματος που οδήγησε τα πράγματα στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Αποδείχτηκε καταστροφική η στράτευση του συνδικαλιστικού κινήματος τόσο στην υπεράσπιση της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής όσο όμως και στην τυφλή εξυπηρέτηση των στρατηγικών ή συγκυριακών επιδιώξεων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα, ενσωματώνοντας την πολύπλευρη μεταπολιτευτική του εμπειρία, είναι σε θέση να χαράξει μια αυτόνομη στρατηγική με κύριο άξονα την αταλάντευτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων.
Η ταυτότητά μας
Είναι προφανές πως δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς μπροστά στην προϊούσα αποσύνθεση και τη συνακόλουθη απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος και των συλλογικών του εκφράσεων. Γνωρίζουμε πως μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες με την συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων στο Δημόσιο, συνδικαλιστές και συλλογικότητες με τους οποίους επιδιώκουμε να συναντηθούμε. Με όλους όσοι βρεθήκαμε σε κοινούς αγώνες όλη την προηγούμενη περίοδο ενάντια στα Μνημόνια και τις καταστροφικές πολιτικές τους. Με τους εργαζόμενους/ες των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων και των πλατειών, του εμβληματικού και ανυποχώρητου αγώνα ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις, με όλους/ες που συμμετείχαν στο κίνημα πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην «αξιολόγηση» του Μητσοτάκη, με όσους/ες δεν δίστασαν να πουν ΟΧΙ και εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στο μνημονιακό μονόδρομο.
Κεντρικοί στόχοι ενότητας των συνδικαλιστικών δυνάμεων που θα έχουν την διάθεση να αγωνιστούν το επόμενο διάστημα πρέπει να είναι το οριστικό τέλος των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας.
Στα πλαίσια αυτών των στόχων :
Επιδιώκουμε την ΕΝΟΤΗΤΑ των εργαζομένων απέναντι στα κοινά μας προβλήματα και τη συσπείρωση σε ένα μαζικό, ενωτικό και προοδευτικό αγωνιστικό μέτωπο.
Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των πολιτικών που οδηγούν στην υποβάθμιση των κοινωνικών αγαθών (παιδείας, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια).
Αποζητούμε την απαλλαγή του κινήματος από τις συνδικαλιστικές πρακτικές που δεσμεύουν το κίνημα στα κομματικά-κυβερνητικά συμφέροντα προκειμένου να αλλάξει πλεύση το συνδικαλιστικό κίνημα, να πράττει και να φέρεται αδέσμευτα και αγωνιστικά ενάντια στις μεθοδεύσεις των κυβερνητικών επιλογών.
Καταδικάζουμε την ξενοφοβία, το ρατσισμό και κάθε μορφή βίας και προασπίζουμε μια πραγματική δημοκρατική κοινωνία.
Επιδιώκουμε αλλαγές έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να κληθούν να αναλάβουν αποφασιστικό ρόλο σε όλα τα ζητήματα. Αυτό θα σημάνει άμεσα τη μετατροπή του συναδέλφου από απλό θεατή σε συνδιαμορφωτή των εξελίξεων. Ο ρόλος της προσωπικής ευθύνης θα συμβάλλει σταδιακά στην αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση της θέσης μας μέσα στην κοινωνία.
Πιστεύουμε στην αυτονομία των στόχων πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος από τις επιδιώξεις των πολιτικών κομμάτων, τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης
Το κάλεσμα μας
Καλούμε επομένως όλες τις δημοκρατικές, προοδευτικές, ριζοσπαστικές και ανένταχτες δυνάμεις – συλλογικότητες και τάσεις – του συνδικαλιστικού κινήματος των εργαζομένων να συμβάλουμε ΟΛΟΙ στην διαμόρφωση ενός αγωνιστικού μετώπου που θα αγωνιστεί για:
- Την κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων
- Την ενεργό συμμετοχή και συμβολή του συνδικαλιστικού κινήματος στην συζήτηση περί ανάγκης διαγραφής του χρέους, που θεωρούμε ότι αποτελεί όρο για την επιβίωση της χώρας και του λαού.
- Την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος του λαού.
- Την κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων και την καθιέρωση ενός εθνικού δημόσιου και αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
- Την προώθηση όλων των αναγκαίων νομοθετικών ρυθμίσεων για την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και για την κατοχύρωση σταθερής και μόνιμης εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
- Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα και αύξηση του κατώτατου μισθού, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την κατοχύρωση σταθερής και μόνιμης εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
- Ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος στην κατεύθυνση της αναδιανομής του πλούτου προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
- Τη λήψη μέτρων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας προς όφελος του λαού.
- Αύξηση των δαπανών με παράλληλες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Εκπαίδευσης, της Κοινωνικής Πολιτικής – κοινωνικής ασφάλισης και των ελεγκτικών μηχανισμών.
- Αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τα τελευταία χρόνια.
Η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις των τελευταίων 7 χρόνων μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Αγωνιζόμαστε για ένα μαζικό, κοινωνικό, ενωτικό μέτωπο αγώνα που θα προασπίζεται και θα διεκδικεί με συνέπεια τα δικαιώματα των εργαζομένων και μόνο αυτά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου