Εμείς συμφωνούμε, μολονότι αυτός ο χώρος δεν μπορεί να ενώσει ούτε να εκπροσωπήσει τον Ελληνικό λαό σήμερα, και δεδομένου ότι η ΝΔ είναι δοκιμασμένη επί δεκαετίες, και τοπικά στη Γλυφάδα, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, όπως και οι ανεξάρτητοι, πρέπει να δρομολογήσουν κοινούς αγώνες και μέτωπο για το αύριο του τόπου.
Σε μια συγκυρία όπου ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πέραν από ανούσιες ρητορικές, συγκλίνουν αφόρητα στις εφαρμοζόμενες πολιτικές και έχουν κοινό πρόγραμμα τα μνημόνια και ειδικότερα το τρίτο μνημόνιο. Σε μια περίοδο, επίσης, όπου οι κυβερνήσεις των τελευταίων 8-9 χρόνων κινούνται στην ίδια σκληρή γραμμή, μοιάζουν ως σταγόνες νερού και κάθε μια τους ενέκρινε από ένα μνημόνιο (ΓΑΠ, Σαμαράς, Τσίπρας).
Σε μια τέτοια περίοδο, λοιπόν, όλα τα ενδιάμεσα, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ κόμματα, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, Ένωση Κεντρώων, χάνουν και το τελευταίο λόγο αυτόνομης ύπαρξης, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μοιάζουν περισσότερο ως ανταγωνιζόμενες κομματικές συμμορίες για την άλωση του κράτους και της εξουσίας και της νομής των λαφύρων τους.
Η αποσκίρτηση της βουλευτού Κατερ. Μάρκου από το Ποτάμι, με κατεύθυνση μάλλον τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είχε προηγηθεί η απομάκρυνση των Χ. Θεοχάρη και Ι. Φωτήλα (προς ΝΔ), επιβεβαιώνει ότο το Ποτάμι βαίνει ολοταχώς σε διάλυση με τον Στ. Θεοδωράκη να γλυκοκοιτάζει προς την συμμορία Μητσοτάκη.
Την ίδια ώρα η Ένωση Κεντρώων, η οποία έχει χάσει ήδη ένα βουλευτή, που αυτομόλησε προς την ΝΔ, έχει ξεμείνει από πολιτική και θέσεις, βιώνει κατάσταση βαθύτατης κρίσης και το μόνο που προτείνει είναι οικουμενική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ώστε να επιβεβαιωθεί και στη πράξη ότι συμβαίνει ήδη εκ των πραγμάτων: πως όλα τα κόμματα από ΣΥΡΙΖΑ έως τη ΝΔ έχουν ένα και το αυτό, δοτό από την τρόϊκα και το μονόδρομο του ευρώ, πρόγραμμα και μία και μόνο πολιτική.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, ρημαγμένο από τα μνημονιακά εγκλήματα του και τα αδιέξοδα της πολιτικής του, βρίσκεται βαθιά διχασμένο. Το ένα κομμάτι του προσβλέπει σε συνεργασία – απορρόφηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και το άλλο σε συμπόρευση – προσχώρηση με τη ΝΔ. Η Φ. Γεννηματά κλίνει προς το πρώτο κομμάτι, κρατώντας προς το παρόν ισορροπίες, ενώ ο Ευ. Βενιζέλος τάσσεται αναφανδόν υπέρ ενός αντί – ΣΥΡΙΖΑ μετώπου με τη ΝΔ. Και μέσα στην τρικυμία στο ποτήρι το νερό νάσου και ένας Λαλιώτης, όπως γράφουν, το μεσολαβητή μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, προβαίνοντας, ταυτόχρονα, σε απανωτές διαψεύσεις του ενός και του άλλου. Το κλου στη φαρσοκωμωδία ήταν ο Παν. Κουρουμπλήςο οποίος ανερυθρίαστα ζήτησε το αυτονόητο αλλά ανομολόγητο από τον ΣΥΡΙΖΑ: να συζευχθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εις σάρκα μία, για να κατασκευάσουν την “μεγάλη δημοκρατική παράταξη”. Θεός φυλάξει!
Η διάλυση και οι διχαστικές εξελίξεις στον “ενδιάμεσο” κομματικό χώρο της πολιτικής ζωής καθόλου, βέβαια, δεν οφείλονται στην πολιτική ελκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ ή και της ΝΔ.
Αν ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως η ΝΔ μοιάζουν να στέκονται ακόμα όρθιοι, αυτό καθόλου δεν οφείλεται στην ικμάδα και την ζωντάνια τους.
Το αντίθετο, ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει γιατί έχει μετατραπεί σε κόμμα διαχείρισης του κράτους και των προνομίων του, ενώ η ΝΔ “τσουλάει” ως κόμμα που είναι έτοιμο να καταλάβει την εξουσία και τα λάφυρα της.
Η διαφορά τους είναι ότι την ληστεία και λεηλασία της χώρας από πολυεθνικά και εγχώρια συμφέροντα που την κάνει πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ όχι μόνο θα την συνεχίσει αλλά και θα την υποστηρίξει ιδεολογικά.
Η Ελλάδα σε μια περίοδο ανατροπών σε Ευρώπη και στον κόσμο χρειάζεται η ίδια ανατροπή και ανατροπή με προοδευτικό, βαθύ δημοκρατικό, παραγωγικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό πρόσημο.
Και αυτήν την ανατροπή, που θα σαρώσει ένα σάπιο, παρακμιακό καρεκλοθηρικό και παραδομένοπολιτικό κατεστημένο, μπορεί να την κάνει πράξη εδώ και τώρα ένα πλατύ ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό πολιτικό και εκλογικό μέτωπο όλων, χωρίς εξαίρεση, των αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Ιδού η Ρόδος...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου