Δεν υπάρχει αμφιβολία για την επαναστατική φύση, τόσο της ίδιας της προσωπικότητας του Φιντέλ, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο κυβέρνησε την υπέροχη Κούβα. Και το ζήτημα που γεννάται είναι, αν ο Φιντέλ Κάστρο ήταν επαναστάτης επειδή ήταν κομμουνιστής. Ή μήπως αυτό τελικά δεν είχε καμία απολύτως σημασία.
Ο Φιντέλ ήταν κομμουνιστής με έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο-πέρα από νόρμες, στερεότυπα και τυπικά - ο οποίος δεν επηρέαζε την επαναστατικότητα του χαρακτήρα του, ούτε την επαναστατικότητα της πολιτικής που εφάρμοσε μετά την νικηφόρα επανάσταση στην Κούβα. Για το ζήτημα αυτό δίνει την δική του εκδοχή, ένας άλλος μεγάλος επαναστάτης (διαμέσου της συγγραφικής του δραστηριότητας), ο συνάδερφός μου, κριτικός κινηματογράφου, Βασίλης Ραφαηλίδης, ο οποίος, στο βιβλίο του, Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού (Εκδόσεις του 21ου , 1999, σελ. 540) αναφέρει:
Τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν οι επαναστάτες, αυτοί μόνο τις διεκπεραιώνουν, τις επαναστάσεις τις κάνουν οι πεινασμένοι και δυστυχείς. Ειδικότερα στην επανάσταση της Κούβας οι κουβανοί κομμουνιστές, εξ’ ορισμού επαναστάτες, όπως όλοι οι κομμουνιστές, όχι μόνο δεν παίρνουν μέρος στην επανάσταση από την αρχή, αλλά στην αρχή, πριν εδραιωθεί η επανάσταση θα χαρακτηρίσουν τον Φιντέλ Κάστρο, ανισόρροπο και τυχοδιώκτη.
Ευτυχώς που θα καταλάβουν νωρίς το λάθος τους και θα πιαστούν έγκαιρα από την ουρά του Κάστρο. Που όχι μόνο δεν θα τους ψέξει για την αρχική συμπεριφορά τους, αλλά θα τους δεχτεί με ανοιχτές αγκαλιές.
Αν και αργότερα, αφού καταλάβει την εξουσία, θα διαλύσει το παλιό Κομμουνιστικό Κόμμα, για να βάλει στη θέση του ένα καινούργιο, που θα λέγεται και πάλι Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Κάστρο δεν θα ασχοληθεί ποτέ με τους τύπους. Τον ενδιαφέρουν μόνο οι γνήσιοι επαναστάτες, όλοι οι γνήσιοι επαναστάτες απ’ όπου και αν προέρχονται.
Και βέβαια, επαναστάτες δεν υπάρχουν μόνο στα κομμουνιστικά κόμματα, όπου συχνάζουν κυρίως γραφειοκράτες που έχουν κάνει τον κομμουνισμό, επάγγελμα, ίσως γιατί το βρίσκουν πολύ εύκολο. Και είναι πράγματι εύκολο σε καιρούς ειρηνικούς και μη επαναστατικούς.
πηγή: left.gr
Σημείωση του ''Γ'': Συμφωνούμε απόλυτα με τον Β.Ραφαηλίδη, ο οποίος γνώριζε απόλυτα τι έλεγε και τι έκανε, σε αντιδιαστολή πάρα, μα πάρα πολλών στις μέρες μας.
O Φιντέλ δεν ήταν απλά επαναστάτης η κομμουνιστής, ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος ο οποίος πέτυχε το *ακατόρθωτο στις μέρες μας.
Να δούμε πότε θα το κατανοήσουν αρκετές χιλιάδες συμπολιτών μας στα Νότια προάστια, και συγκεκριμένα στη Γλυφάδα, που έγινε η αρχή της ''Επανάστασης'' και έμεινε στη μέση επί δεκαετίες.
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε, και μολονότι κάποιοι θα αρκεστούν σε ψίχουλα αντί των μόνιμων θέσεων εργασίας, με κανονικούς μισθούς, και ειδικότερα ζωή και μέλλον, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα στις επόμενες δημοτικές...
Εμείς ποτέ δεν υποσχεθήκαμε το ελάχιστο, ούτε είχαμε ποτέ τη τάση να υποσχόμαστε ρουσφέτια, όμως μπορούμε έχοντας την διοίκηση και διαχείριση των οικονομικών να πετύχουμε επιτεύγματα, όπως και δομές παροχής μόνιμων θέσεων εργασίας σε μεγάλο ποσοστό των ανέργων που δημιούργησε η οικονομική κρίση - ύφεση.
* Στη Γλυφάδα έχουμε αρκετούς συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν επισκεφτεί τη Κούβα, και ομολογουμένως γνωρίζουν ότι μπορεί οι Κουβανοί να μην έχουν το σύνολο των ανέσεων του υπέρ - καταναλωτισμού, έχουν όμως την υπερηφάνεια τους και είναι ένας πρόσχαρος λαός.
* Αν πετύχουμε κάποια στιγμή την τοπική ''επανάσταση'' στο δήμο Γλυφάδας, και κυβερνά το ΣΥΡΙΖΑ, η ακόμα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, θα μας κάνουν εμπάργκο;
* Ακόμα και στη περίπτωση ''εμπάργκο'', ο δήμος έχει την αυτοδυναμία ελιγμών και ορθών πολιτικών. ( Σαφώς δεν έχουμε πρόθεση να κάνουμε τη Γλυφάδα Κούβα, η πρόθεσή μας είναι να υπάρξει δικαιοσύνη και σωστή διαχείριση - διοίκηση του δήμου με γνώμονα την ωφέλεια για όλους τους δημότες - δημότισσες.) Δυστυχώς οι ελιγμοί μέχρι σήμερα αποβαίνουν θετικά μόνον για τους παραταξιακούς και φίλους των παρατάξεων.
* Το ακατόρθωτο στις μέρες μας είναι να πειστούν οι υπόλοιποι για τις προθέσεις όποιου αξιώνει την ''επανάσταση'', και κυρίως να δεχτούν ότι μπροστά θα βρεθεί ο διωκόμενος και ο τυραννισμένος, δεν θα βρεθεί ο εκατομμυριούχος και ο καλοζωισμένος. Σαφώς λόγω υπερπληθώρας ατόμων με ανάλογο επίπεδο διαβίωσης και προβλημάτων η ορθή επιλογή από τη πλευρά των πολλών, άρα χρειάζεται κάποιος να το επιβάλλει.
Αν θέλεις τον επόμενο Τσίπρα είναι στο χέρι σου, αν θέλεις τον επόμενο Παπανικολάου η Κόκκορη, επίσης, είναι στο χέρι σου, αν όμως θέλεις μια λαϊκή επανάσταση, σε τοπικό επίπεδο, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες όσων χρονίζουν χρειάζεται να την διαμορφώσεις πληρώνοντας το τίμημα. ( Έχεις πληρώσει, η πληρώνεις το τίμημα ; )
Οι αυθόρμητοι αγώνες δεν παράγουν αυτόματα επαναστατική συνείδηση, ούτε μέσω του «συντονισμού και της κλιμάκωσής» τους συγκροτείται το κοινωνικό εκείνο υποκείμενο που θα πρωταγωνιστήσει στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, ούτε καταλήγουν μέσω της κλιμάκωσής τους σε μια επανάσταση.
Η επαναστατική συνείδηση δεν μεταδίδεται στα πλατειά στρώματα της εργατικής τάξης με μια αδιάκοπη, εξαντλητική αλλά αφηρημένη προπαγάνδα για την χρεοκοπία του καπιταλισμού και την υπεροχή του σοσιαλισμού. Ούτε οικοδομείται στη βάση των οικονομικών αγώνων για άμεσα αιτήματα. Δεν υπήρξαν, ούτε θα υπάρξουν επαναστάσεις που γίνονται από σπόντα, ούτε με την άγνοια των υποκειμένων τους.
Η επανάσταση προκύπτει μόνο στη βάση ενός συνειδητού σχεδίου που υλοποιείται από δυνάμεις που έχουν πλήρη συνείδηση του σκοπού τους. Όποτε οι δυνάμεις αυτές ήταν αδύναμες, καμία αντίσταση όσο μαζική και «ταξική» κι αν ήταν, δεν κατέληξε σε μια τελική αναμέτρηση με την άρχουσα τάξη και το αστικό κράτος. Το στοιχείο εκείνο που συνδέει τις επαναστάσεις από το 1789 μέχρι σήμερα είναι η ύπαρξη συνειδητών πολιτικών υποκειμένων πρωταγωνιστών της επανάστασης, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη της επόμενης μέρας.
Η επανάσταση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς την εξέγερση για την ανατροπή του πολιτικού καθεστώτος, και την κατάληψη της εξουσίας από το επαναστατικό προλεταριάτο.
Η εξέγερση είναι μια τέχνη, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς σχέδιο, που να περιλαμβάνει την κατάληψη των νευραλγικών κέντρων του κρατικού μηχανισμού, τον έλεγχο των πόλεων, των τηλεπικοινωνιών, των δρόμων, των αεροδρομίων, και φυσικά όλων των κυβερνητικών κτιρίων.
Καμία εξέγερση δεν μπορεί να φτάσει στην κατάληψη της εξουσίας χωρίς να βρίσκεται στην πρωτοπορία, μιας συνολικής και σκληρής ταξικής αναμέτρησης, ένα αποφασισμένο πολιτικό επιτελείο-επαναστατικό κόμμα που έχει συνείδηση του σκοπού του, δηλαδή με τι θα αντικαταστήσει το καταλυμένο αστικό κράτος και ποια θα είναι τα άμεσα μέτρα που θα πάρει εκπροσωπώντας πλέον την σοσιαλιστική τάξη.
Σήμερα ο χαρακτήρας στη δική μας χώρα είναι διφορούμενος, διότι οι τηλεοράσεις και μια κλίκα του κεφαλαίου και των αστικών κομμάτων πέτυχαν
να κατακερματίσουν το κοινωνικό σύνολο, να το κατευθύνουν, να το ληστεύουν, και εκείνο σαν να πάσχει από χρόνιο μαζοχισμό να εκλιπαρεί για τον επόμενο δυνάστη του.
Σήμερα στον δεδομένο κατακερματισμό υπάρχει και η συντηρητική - εθνικιστική τάξη, υπάρχει και μια μερίδα του κέντρου, όπως και κόμματα διαπλοκής, οπότε η ''επανάσταση'' χωλαίνει, διότι μερίδα πολιτών περιμένει το μάνα εξ ουρανού με ακροδεξιούς σωτήρες, κ.α., ενώ όφειλαν όλοι μαζί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους σε ένα οικουμενικό κόμμα με σαφή προσανατολισμό.
Γ.Κ
ΥΓ: Περισσότεροι/ες από 1,5 εκ. άνθρωποι στη χώρα μας γνωρίζετε τις τακτικές από τη πλευρά των οικονομικών σχεδιαστηρίων του μεγάλου κεφαλαίου, των κομμάτων εξουσίας, της εκκλησίας, της Ε.Ε., κ.α., με τις γνωστές ελεημοσύνες, όταν χιλιάδες κομματικά στελέχη, δήμαρχοι, και ημέτεροι, αποκομίζουν τη μερίδα του λέοντος επί 42 χρόνια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου