Οι 50 εισηγήσεις σε πάνελ και εργαστήρια από αυτοδιαχειριζόμες επιχειρήσεις και άλλες αμεσοδημοκρατικές συλλογικότητες από χώρες κυρίως της Ευρώπης αλλά και της Λατινικής Αμερικής, αλλά και οι εκατοντάδες πολίτες που παρακολούθησαν τις τριήμερες εργασίες είναι μια σαφής ένδειξη για την επιτυχία της συνάντησης, Η Εναλλακτική Δράση συμμετείχε με τριμελή αντιπροσωπεία, εισήγηση, και έντυπα ενημερωτικά υλικά, ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα.
Περισσότερες φωτογραφίες θα αναρτηθούν στο facebook enallaktikidrasi.
Η Εναλλακτική Δράση συμμετείχε με εισήγηση για την επανοικειοποίση και αυτοδιαχείριση των δημόσιων ελεύθερων χώρων.
Ήταν πραγματικά μια πρωτόγνωρη εμπειρία όχι μόνο για τα ελληνικά, αλλά και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα η 2η Ευρωμεσογειακή Συνάντηση για την Οικονομία των Εργαζομένων που έγινε στο ανακτημένο και αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη στις 28,29, & 30 Οκτωβρίου.
Εργαζόμενοι σε αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, σε αγροτικές επιχειρήσεις, όπως και σε άλλες μικρές επιχειρήσεις, μέλη αμεσοδημοκρατικών αυτοδιοικητικών παρατάξεων, συνδικαλιστές, μέλη άλλων αυτοδιαχειριζόμενων και αμεσοδημοκρατικών εγχειρημάτων, μέλη τοπικών ανοιχτών συνελεύσεων, μέλη περιβαλλοντικών οργανώσεων, αλληλέγγυοι και ακαδημαϊκοί από όλη την Ευρώπη, όπως και ειδικοί προσκεκλημένοι από την Αργεντινή και το Μεξικό και την Κολομβία μετέφεραν πλούσιες και πολύ χρήσιμες εμπειρίες από τους αγώνες και τις προσπάθειες που κάνουν στις χώρες τους για να ανατρέψουν την καταστροφική για την κοινωνία και το περιβάλλον καπιταλιστική διαχείριση και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την οικονομία των εργαζομένων: Για να φθάσει η ημέρα που για τη διαχείριση του πλούτου (υλικού, κοινωνικού, και πνευματικού) θα αποφασίζουν εκείνοι που τον παράγουν και εκείνοι που τον καταναλώνουν.
Για να δημιουργηθεί μια κοινωνία χωρίς κανενός είδους αφεντικά (οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά). Και οι όλες οι ομιλίες και τα κείμενα που παρουσιάσθηκαν βγαλμένα από τις εμπειρίες σε διαφορετικές χώρες, αλλά και ηπείρους, έδειξαν ότι βρισκόμαστε στην αυγή αυτής της ημέρας, παρά τις μεγάλες δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζει το σύστημα που πνέει τα λοίσθια.
Για τρεις ημέρες εκατοντάδες πολίτες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πλήθος εισηγήσεων στα πάνελ και τα εργαστήρια και να πάρουμε μέρος σε έναν πολύ γόνιμο διάλογο πού αν και γινόταν ανάμεσα σε ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, όμως συζητούσαμε και αναζητούσαμε λύσεις σε κοινά προβλήματα, ανταλλάσσοντας εμπειρίες από πρωτοβουλίες και αγώνες που τα κινήματα των εργαζομένων και όλων των πολιτών σε διάφορους χώρους (εργοστάσια, αγροτική παραγωγή, τοπική αυτοδιοίκηση, εκπαίδευση, υγεία, τον πολιτισμό κ.α) οργανώνουν, με στόχο την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία.
Εμπειρίες από αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, όπως το Rimaflow και το Officine Zero στην Ιταλία, η DITA στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη, το Scop Ti-ex Frabil στη Γαλλία, το ITAS στην Κροατία, η Kazova στην Τουρκία, η Jugoremedija, στη Σερβία, τη ΒΙΟΜΕ στην Ελλάδα, καθώς και από άλλες χώρες. Εμπειρίες από τον συμμετοχικό συνδικαλισμό και τον εργατικό έλεγχο στην Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Πολωνία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Αργεντινή.
Εμπειρίες για την αυτοδιαχείριση από την Κολομβία, την Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων, από τις γυναίκες της Ροζάβα στο Κουρδιστάν, από τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία του Μεξικού και εμπειρίες από τον αγώνα για την επαναδημοτικοποίηση με αυτοδιαχείριση των υπηρεσιών καθαριότητας στη Μαδρίτη.
Αναφέρομαι μόνο ενδεικτικά σε ορισμένες εμπειρίες, γιατί είναι αδύνατο στον περιορισμένο διαθέσιμο χώρο να αναφερθούμε διεξοδικά, ούτε καν ονομαστικά στις 50 εισηγήσεις σε πάνελ και εργαστήρια που παρουσιάσθηκαν στο τριήμερο.
Στην πολύ σημαντική αυτή διεθνή συνάντηση συμμετείχε με εισήγηση και η Εναλλακτική Δράση, Η εισήγηση έθεσε το θέμα της αναγκαιότητας για επανοικειοποίηση και αυτοδιαχείριση των δημόσιων ελεύθερων χώρων από τους πολίτες. Ένα θέμα που αφορά όλες τις χώρες, ιδιαίτερα όμως την Ελλάδα, όπου οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι (δάση, παραλίες, αδόμητοι ακόμη και αρχαιολογικοί χώροι κ.α) έχουν ενταχθεί στο Υπερταμείο, και κινδυνεύουν με εκποίηση.
Παράλληλα παρουσιάσθηκαν εμπειρίες από δράσεις και προσπάθειες της Εναλλακτικής Δράσης για υιοθεσία, εξωραϊσμό και προστασία των δημόσιων χώρων, (δασών, παραλιών και ελεύθερων αρχαιολογικών χώρων), όπως και από το άνοιγμα και το ξεκίνημα της αυτοδιαχείρισης στο π. κάμπινγκ της Βούλας στο οποίο η Εναλλακτική Δράση πρωτοστάτησε. Την εισήγηση, το κείμενο της οποίας επισυνάπτεται, παρουσίασε ο Μάκης Σταύρου, ενώ στην αντιπροσωπεία της Εναλλακτικής Δράσης συμμετείχαν επίσης η Νόρα Πολυδούρη και η Ματίνα Μάντζιαρη.
Πολύ όμορφες τέλος ήταν οι μουσικές βραδιές με το κέφι που μας χάρισαν τα εξαιρετικά μουσικά σχήματα με το γλέντι και το χορό που τόσο είχαμε ανάγκη μετά από τις εργασίες που διαρκούσαν όλη την ημέρα.
Θερμά συγχαρητήρια για την υποδειγματική διοργάνωση αξίζουν σε όλους τους διοργανωτές: στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ, στους αλληλέγγυους, στην οργανωτική επιτροπή, στους μεταφραστές και σε όλους και όλες που συνέβαλαν σε αυτή τη διοργάνωση.
Τα νέα μας ραντεβού είναι η παγκόσμια συνάντηση που θα γίνει το Σεπτέμβριο του 2017 στο Μπουένος Άϊρες, στην Αργεντινή και η επόμενη πανευρωπαϊκή που θα γίνει το 2018 στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της Rimaflow, στο Μιλάνο, Ιταλία
Θα αναρτηθούν επίσης και τα άλλα υλικά της συνάντησης (εισηγήσεις και βίντεο) μόλις σταλούν από την οργανωτική επιτροπή της συνάντησης.
Εισήγηση στο εργαστήριο Δημόσια αγαθά και αυτοδιαχείριση: Επανοικειοποίηση του δημόσιου
Θέμα: Επανοικειοποίηση και αυτοδιαχείριση του ανοιχτού δημόσιου χώρου : η περίπτωση του π. κάμπινγκ της Βούλας
Ο δημόσιος ελεύθερος χώρος είναι μία έννοια που δεν έχει μόνο ή κυρίως περιεχόμενο γεωγραφικό-χωροταξικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό όπως παρουσιάζεται στις ημέρες μας. Κατά την άποψή μας ο δημόσιος ελεύθερος χώρος-όπως και οι υπόλοιποι κοινωνικοί χώροι- έχουν πρώτιστα χαρακτήρα πολιτικό. Από τον τρόπο διαχείρισης τους φαίνεται κατά πόσο σε μια χώρα και γενικότερα σε μια κοινωνία υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία, έννοιες που στον πυρήνα τους έχουν την αποφασιστική συμμετοχή των πολιτών στη διαχείριση των κοινών αγαθών. Από αυτή την οπτική θα προσεγγίσουμε το δημόσιο ελεύθερο χώρο και τη διαχείριση του με στόχο να συμβάλλουμε και από αυτή την οπτική στην κατανόηση της αναγκαιότητας ενίσχυσης των κινημάτων της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας. Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι στον προσδιορισμό της έννοιας δημόσιος ελεύθερος χώρος αναφέρουμε ότι στην έννοια αυτή περιλαμβάνουμε:
-τα φυσικά οικοσυστήματα (παραλίες, δάση, ποτάμια, λίμνες κ.α)
-τους αδόμητους ελεύθερους χώρους
-τους αφύλακτους ιστορικούς και αρχαιολογικούς χώρους
-τα περιαστικά δάση, τα άλση και τα πάρκα μέσα στον αστικό ιστό
Κρατικός ή ιδιωτικός ο δημόσιος ελεύθερος χώρος;
Ένα ψευτοδίλημμα του καπιταλισμού.
Η ιδεολογική προσέγγιση που κυριαρχεί σήμερα στα πολιτικά κόμματα δεξιά ή αριστερά, σχετικά με τον δημόσιο ελεύθερο χώρο και όχι μόνο, επιχειρεί να εγκλωβίσει τους πολίτες στο ψευτοδίλημμα “ο δημόσιος χώρος είναι κρατική ή ιδιωτική περιουσία;” Το κομματικό λοιπόν κατεστημένο ζητά από τους πολίτες να στοιχηθούν πίσω από δύο απόψεις: η μία που υποστηρίζει ότι ο δημόσιος ελεύθερος χώρος πρέπει να ανήκει στους ιδιώτες και να τον διαχειρίζονται για να έχουν κέρδη και να δημιουργούν “ανάπτυξη” και η άλλη που υποστηρίζει ότι πρέπει να ανήκει στο κράτος για να τον χρησιμοποιούν οι φορείς του (κυβέρνηση, περιφέρειες δήμοι και άλλοι κρατικοί οργανισμοί) για μια άλλη “ανάπτυξη” που θα στηρίζεται στο κράτος. Αυτό όμως είναι ένα ψεύτικο δίλημμα, γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία, αλλά δείχνει και η σημερινή πραγματικότητα, ή διαχείριση του δημόσιου χώρου ή από τους ιδιώτες ή από το κράτος τελικά αποβαίνει σε όφελος του καπιταλισμού.
Αυτό δείχνει η διαχείριση του δημόσιου χώρου και των υπόλοιπων δημόσιων θεσμών στα δυτικά κράτη, όπου ιδιώτες και κράτος τα διαχειρίζονται σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ τις κρίσεις με όλες τις αρνητικές συνέπειές τους τις υφίστανται οι λαοί. Ποιος θα πληρώσει για παράδειγμα την πρόσφατη κρίση στη μεγαλύτερη κρατική τράπεζα της Ευρώπης, της Γερμανικής Deutsche Bank; Προφανώς ο γερμανικός λαός, αλλά και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί. Το ίδιο συνέβη με τις χώρες του πρώην “υπαρκτού σοσιαλισμού”, όπου τη διαχείριση είχε το κράτος. η κατάρρευση του οποίου έφερε μεγάλη δυστυχία στους λαούς αυτών των χωρών και τελικά κερδισμένος βγήκε και από εκεί ο καπιταλισμός.
Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και την απογοήτευση που προκάλεσε σε εκατομμύρια πολίτες σε όλον τον κόσμο, οι οποίοι πίστευαν ότι το σύστημα που οικοδομούνταν στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες ήταν σοσιαλισμός και τώρα ανακαλύπτουν ότι στην πραγματικότητα ήταν κρατικός καπιταλισμός, καταλαβαίνουμε ότι η ζημιά είναι ακόμη μεγαλύτερη. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται στις μέρες μας και η λεγόμενη υπέρ-ανάπτυξη της κινέζικης οικονομίας, που γίνεται με την “καθοδήγηση” του Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κρατικός καπιταλισμός της χειρότερης ίσως μορφής που έχει γνωρίσει η ιστορία, που αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει.
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στη χώρα μας σήμερα. Γιατί ο δημόσιος χώρος ιδιαίτερα μετά από το 1950, έχει εμπλακεί μέσα από τις κομματικές αντιπαραθέσεις στο ψευτοδίλημμα αν θα πρέπει να ανήκει στο κράτος ή στους ιδιώτες, και το αποτέλεσμα είναι ότι ή σαν ιδιωτική και σαν κρατική περιουσία τελικά λειτουργεί υπέρ των καπιταλιστών και μάλιστα με πολύ χειρότερους όρους από αυτούς των κρατών του αναπτυγμένου καπιταλισμού.
Χαρακτηριστικό είναι ότι για περισσότερα από 65 χρόνια, έγιναν παράνομες και αντισυνταγματικές καταπατήσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων και παραλιών, οι οποίες αν και ήταν παράνομες και αντισυνταγματικές τελικά νομιμοποιήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις και βέβαια νομιμοποιούνται και από τη σημερινή “αριστερή” κυβέρνηση. Μάλιστα η “αριστερή” κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα αφού ψήφισε το νόμο, για το υπερταμείο. Με βάση το οποίο όλη τη δημόσια περιουσία δεσμεύεται για 99 χρόνια στους επικυρίαρχους δανειστές, οι οποίοι θα μπορούν να παραδώσουν σε ιδιωτικές εταιρείες παραλίες, δάση, αρχαιολογικούς χώρους ακόμη και ολόκληρα νησιά (597 νησιά, αναφέρονται στο νόμο ότι μπορούν να πουληθούν) Και εκτός από τους ελεύθερους δημόσιους χώρους μπορούν να πουληθούν τα λιμάνια οι σιδηρόδρομοι η ενέργεια και το νερό.
Ο ρόλος των πολιτών στη διαχείριση του δημόσιου χώρου
Όπως αποδείχθηκε από την πιο πάνω παρουσίαση η διαχείριση των δημόσιων ελεύθερων χώρων είτε γίνεται από ιδιωτικές εταιρείες είτε γίνεται από κρατικούς φορείς τελικά αποβαίνει σε όφελος του καπιταλισμού. Ο λόγος είναι απλός, αλλά δεν είναι αυτονόητος όπως θα έπρεπε να ήταν. Ο λόγος δηλαδή είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις από τη διαχείριση λείπει η κοινωνία, λείπουν δηλαδή οι πολίτες στους οποίους πραγματικά ανήκουν οι δημόσιοι χώροι και είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να τους διαχειριστούν σε όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Αυτό βέβαια συμβαίνει γενικότερα και στους υπόλοιπους τομείς της κοινωνίας (εργοστάσια, σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.α) αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Σε όλη τη διάρκεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης από το 18ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας ανταγωνισμός ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις (προοδευτικές και συντηρητικές, δεξιές και αριστερές) επικεντρώνονταν στο αν η διαχείριση των δημόσιων χώρων και γενικότερα των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών γίνεται πιο αποτελεσματικά από τι κράτος ή από τους ιδιώτες.
Παράλληλα όμως επειδή οι κοινωνίες διαπίστωναν από την ίδια τους την εμπειρία ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση κερδισμένοι ήταν οι καπιταλιστές, από νωρίς άρχισαν να αναζητούν τρόπους διαχείρισης που θα ωφελούσαν όλους τους πολίτες ισότιμα και δίκαια και συνειδητοποίησαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι να αναλάβουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι πολίτες τη διαχείριση. Για το λόγο αυτό από τη Γαλλική επανάσταση μέχρι σήμερα έχουμε πολλές απόπειρες αυτοδιαχείρισης του δημόσιου χώρου και των υπόλοιπων τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι η αυτοδιαχείριση στην Κομμούνα του Παρισιού (1871), στη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου(1936-1939, στη διάρκεια του Μάη του 1968 στο Παρίσι, και στα πρόσφατα κινήματα των Τσιάπας στο Μεξικό και στις ανακαταλήψεις εργοστασίων στη Λατινική Αμερική και ιδιαίτερα στην Αργεντινή.
Οι πλατείες και τα κινήματα αυτοδιαχείρισης στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα το κίνημα της αυτοδιαχείρισης ενισχύθηκε σημαντικά κυρίως μετά από το κίνημα των πλατειών (2011) Η οικονομική κρίση που στη χώρα μας συνδυάσθηκε με την επιβολή μνημονίων έφερε στην επιφάνεια μια νέα μορφή οργάνωσης και δράσης στηριγμένη στην άμεση δημοκρατία. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχε το γεγονός ότι οι οργανωμένες δράσεις των πλατειών στηρίζονταν στις ανοιχτές συνελεύσεις και την άμεση δημοκρατία.
Η αγανάχτηση των πολιτών με τις εφαρμοζόμενες βάρβαρες πολιτικές όλων των τότε μνημονιακών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) που στόχευε και στοχεύει στην εξυπηρέτηση των πολυεθνικών επιχειρήσεων και μάλιστα με νεοαποικιακούς όρους, αγανάχτηση που καρπώθηκε πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που τότε κατήγγειλε τη μνημονιακή πολιτική και τώρα τη συνεχίζει, είχε σαν αποτέλεσμα την αμφισβήτηση όχι μόνο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που όλα τα κόμματα (δεξιά και αριστερά) υιοθέτησαν όταν βρέθηκαν στην εξουσία αλλά και του “κάθετου” τρόπου οργάνωσης, με τον οποίο αυτά λειτουργούν.
Και δεν αμφισβητήθηκε μόνο ο ”κάθετος” τρόπος οργάνωσης των κομμάτων, αλλά και κάθε άλλης συλλογικότητας, όπως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Η οργάνωση των δράσεων των αλληλέγγυων πολιτών κυρίως στην πλατεία Συντάγματος, αλλά και σε άλλες πλατείες με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες έφερε στην επιφάνεια την αναγκαιότητα της οργάνωσης των συλλογικοτήτων “από τα κάτω” με ανοιχτές συνελεύσεις και ελεύθερη συμμετοχή των πολιτών.
Παράλληλα την ίδια περίοδο εντάθηκαν οι καταλήψεις δημοσίων χώρων που ήταν “ανενεργοί”, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε όφελος των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Δημόσιοι χώροι όπως το θέατρο Εμπρός, ο ελεύθερος χώρος στο π. αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου λειτουργεί σήμερα ο Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός του Ελληνικού, ελεύθεροι χώροι σε μη χρησιμοποιούμενα στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης, που αξιοποιήθηκαν για παραγωγή αγροτικών προϊόντων, ανακαταλήψεις εγκαταλελειμμένων οικημάτων που χρησιμοποιούνται για φιλοξενία, μεταναστών και φυσικά η ανακατάληψη και επαναλειτουργία από τους ίδιους τους εργαζόμενους του χρεοκοπημένου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ που έχει γίνει σύμβολο του αγώνα για αυτοδιαχείριση και άμεση δημοκρατία. Υπάρχουν και άλλα ακόμη παρόμοια εγχειρήματα κατάληψης δημόσιων χώρων και χρησιμοποίησής τους για κάλυψη κοινωνικών αναγκών και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας εκτός από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και φυσικά όλα αυτά τα εγχειρήματα λειτουργούν με ανοιχτές συνελεύσεις και άμεση δημοκρατία
Η κατάληψη και αυτοδιαχείριση του π. κάμπινγκ στη Βούλα
Στην παραλία της Βούλας υπάρχει ένας χώρος περίπου 65 στρεμμάτων που λειτουργούσε σαν κάμπινγκ από τον ΕΟΤ. Όσο καιρό λειτουργούσε σαν κάμπινγκ είχε πολύ καλές παροχές και προσέλκυε πολλούς παραθεριστές.
Στη δεκαετία του 70 ο ΕΟΤ έκλεισε το κάμπινγκ και έκτοτε παρέμενε ένας χώρος παραλιακός αχρησιμοποίητος. Τον Μάιο του 2012 η Εναλλακτική Δράση πήρε πρωτοβουλία και κάλεσε σε σύσκεψη τις υπόλοιπες συλλογικότητες του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης προκειμένου να ανοίξουν το π. κάμπινγκ και να χρησιμοποιείται με φροντίδα εθελοντών για δωρεάν κολύμβηση, άθληση και άλλες πολιτιστικές, περιβαλλοντικές και αλληλέγγυες δράσεις.
Την απόφαση των συλλογικοτήτων υιοθέτησε και το δημοτικό συμβούλιο και στις 10 Ιουνίου του 2012 φορείς και πολίτες του δήμου άνοιξαν το κάμπινγκ. Την Τετάρτη 13 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη ανοιχτή συνέλευση στο χώρο και έκτοτε η διαχείρισή του γίνεται από την ανοιχτή συνέλευση.
Στα χρόνια αυτά μέχρι σήμερα οι πολίτες μπορούν να κολυμπούν ελεύθερα και δωρεάν. Παράλληλα στο χώρο πραγματοποιούνται μουσικές εκδηλώσεις, σεμινάρια ιστορίας, θεατρικές παραστάσεις, οικολογικές δραστηριότητες, αλληλέγγυες δράσεις, φεστιβάλ και άλλες εκδηλώσεις, που όλες πραγματοποιούνται με ελεύθερη συμμετοχή των πολιτών. Το π. κάμπινγκ της Βούλας είναι ο πρώτος αυτοδιαχειριζόμενος παραθαλάσσιος χώρος και η πολύπλευρη τετράχρονη λειτουργία του με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον μπορεί να δώσει πολλές εμπειρίες για αυτοδιαχείριση και άλλων παραθαλάσσιων χώρων.
Η προοπτική της προστασίας των δημόσιων ελεύθερων χώρων με αυτοδιαχείριση από τους πολίτες.
Επειδή, όπως αναφέραμε πιο πάνω όλη η δημόσια περιουσία στη χώρα μας έχει ενταχθεί στο υπερταμείο και κινδυνεύουν με εκποίηση σε κερδοσκοπικούς ομίλους οι δημόσιοι χώροι (δάση, παραλίες, αδόμητοι ελεύθεροι χώροι, ιστορικοί και αρχαιολογικοί χώροι κ.α) είναι ανάγκη να ενισχυθεί το κίνημα προστασίας τους από τους ίδιους τους πολίτες.
Με ανοιχτές συνελεύσεις σε κάθε δήμο και σε κάθε γειτονιά μπορούν να αποφασίζονται δράσεις που θα αναδεικνύουν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα τους: εθελοντικοί καθαρισμοί, δράσεις εξωραϊσμού, περιηγήσεις και ξεναγήσεις σε ιστορικούς χώρους, πολιτιστικές, περιβαλλοντικές, φυσιολατρικές και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και τη φύση.
Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν καλλίτερα από κάθε άλλο να προστατεύσουν τους δημόσιους ελεύθερους χώρους σε όφελος του κοινωνικού συνόλου. Παράλληλα, εάν οι εκδηλώσεις και οι δράσεις είναι αποτελεσματικές εδραιώνεται ακόμη περισσότερο η εμπιστοσύνη στις διαδικασίες της αυτοδιαχείρισης
Μάκης Σταύρου
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
Σημείωση του ''Γιάννη Κουρδομένου'': Αξίζει να αναφερθεί, δεδομένου ότι παρακάμπτετε συστηματικά επί πολλά χρόνια από τα κατά τόπους στελέχη των αστικών κομμάτων, και του ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός της αυτοδιαχειρίσεως σε ένα δημόσιο αγαθό ( συχνότητα ) την οποία είχαμε επί αρκετά χρόνια και δεχόμενοι συστηματικά διώξεις και κατασχέσεις μέχρι το κλείσιμο του τοπικού σταθμού.
Εμείς έχουμε να τονίσουμε ότι και τα δημόσια αγαθά ( συχνότητες ) δεν ανήκουν ούτε στο δημόσιο ούτε στους Ιδιώτες με τα μεγάλα πορτοφόλια για τους οποίους φροντίζουν τα αστικά κόμματα. Ανήκουν σε όποιον θέλει να διαχειριστεί τη ζωή του και το μέλλον του, και σε όσους είχαν το όραμα της άμεσης δημοκρατίας και της συνδιαμορφώσεως.
Η σημερινή κυβέρνηση γνωρίζοντας το ουσιώδες πρόβλημα το οποίο υφίσταται στα νότια προάστια Αττικής, τα οποία δεν διαθέτουν ούτε ένα δημόσιο η ιδιωτικό ραδιοτηλεοπτικό μέσο, αν διέπεται από ίχνη αριστερών καταβολών, οφείλει να αποκαταστήσει όσα απαιτούνται όπως τα έχουμε προτείνει με την διαμόρφωση όρων μιας δομής αυτοδιαχειριζόμενης.
Επιστρέψτε το σύνολο των ληστεμένων με σειρά διώξεων και κατασχέσεων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου