Η ζωή αλλιώς | Νέα Υόρκη: ο υπερόριος ελληνικός πολιτισμός

Άνθρωποι της τέχνης, του πολιτισμού, της φιλανθρωπίας. Άνθρωποι που η Νέα Υόρκη είναι η πόλη τους, και η Ελλάδα η καρδιά τους.

Στη Νέα Υόρκη δραστηριοποιούνται σήμερα πάνω από 2.000 πολιτιστικές οργανώσεις, υπάρχουν 150 μουσεία και πάνω από 500 γκαλερί τέχνης. Θελήσαμε να δούμε κατά πόσο το Ελληνικό στοιχείο είναι ορατό μέσα σε αυτό το φαντασμαγορικό παζλ.

Με τον Στέλιο Βασιλάκη, τον Γενικό Διευθυντή Προγραμμάτων και Στρατηγικής του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε το μεγαλειώδες έργο αυτού το εμβληματικού φιλανθρωπικού οργανισμού. Βρεθήκαμε μαζί του στην Κεντρική Δανειστική Βιβλιοθήκη της Δημόσιας Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης που πλέον φέρει το όνομα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, [Stavros Niarchos Foundation Library] καθώς ανακαινίστηκε με την υποστήριξη της πόλης της Νέας Υόρκης και τη δωρεά ύψους 55 εκατ. δολλαρίων του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Βρεθήκαμε όμως και στο Lincoln Center, σε αυτό το διάσημο mall για τις τέχνες του θεάματος, για να παρακολουθήσουμε μερικές από τις εκδηλώσεις του. Τις ημέρες που βρεθήκαμε εκεί, οι καλλιτέχνες άρχιζαν και πάλι δειλά δειλά να ανεβαίνουν στη σκηνή και οι θεατές να παίρνουν τις θέσεις τους. Όσο για τον προαύλιο χώρο του, αυτός ανακαινίστηκε και δόθηκε για ελεύθερη χρήση στο κοινό, και πάλι με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Η κυρίως αφορμή της επισκεψής μας όμως, ήταν να συναντήσουμε τον Λούη ή αλλιώς Ηλία Βαλαντάση, που είναι ο επικεφαλής των αντρικών κουστουμιών για τις παραγωγές της Metropolitan Opera. Η καθημερινότητά του δηλαδή, είναι να ντύνει τον Placido Domingo και τον Jonas Kaufmann. Συναντήσαμε όμως και τον Χένρι Τιμς, τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο του οργανισμού του Lincoln Center. Αυτόν τον πολυάσχολο CEO που βρήκε λίγο χρόνο να περάσει μαζί μας, και να μας μιλήσει πως είναι να διοικεί έναν τέτοιον μεγαλειώδη οργανισμό, αλλά και πόσο καθοριστική είναι η βοήθεια του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Με τη Βάσια, μαγευτήκαμε από την ομορφιά του χορού. Την παρακολουθήσαμε να γυμνάζει την Ζίγκυ και τη Λουσιάνα, σολίστ και οι δύο του American Ballet Theatre. Η Βάσια βρέθηκε πριν χρόνια στη Νέα Υόρκη σπουδάζοντας χορό, γιόγκα και πιλάτες κι ενώ ο σκοπός της ήταν να επιστρέψει στην Ελλάδα, ο έρωτας με έναν όμορφο Ελληνοαμερικανό, την έκανε να μείνει για πάντα. Και η σκυτάλη πηγαίνει στα χέρια του πολυτάλαντου Φίλιππου Τσιάρα που καταφέρνει εκτός από επιτυχημένος καλλιτέχνης, να είναι και κοσμικός τόσο στη Νέας Υόρκη όσο και στην Αθήνα που βρίσκεται συχνά. Φωτογράφος, ζωγράφος, γλύπτης, ποιητής, μάγειρας, συλλέκτης, οι ιστορίες που έχει να διηγηθεί είναι αυθεντικές και πολύ ενδιαφέρουσες.

Για το τέλος συναντήσαμε τον Περικλή Κανάρη. Τον συνθέτη και τραγουδιστή που κυνήγησε το δικό του Αμερικανικό όνειρο, έχοντας όμως το Ελληνικό τραγούδι σαν βασικό του όπλο. Μας υποδέχτηκε στο σπίτι του στην Αστόρια, και εν μέσω τραγουδιών και μουσικής,

μάθαμε ότι δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης τη Συγκριτική Μελέτη του Ρεμπέτικου με το Αμερικανικό Μπλουζ. Πόση Ελλάδα ακόμη να χωρέσει σε ένα επεισόδιο; Πόση Ελλάδα ακόμη να χωρέσει στη ζωή των Ελλήνων της Νέας Υόρκης που ζουν τη Ζωή τους Αλλιώς;

Αρχισυνταξία: Ίνα Ταράντου
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Φελάνης
Δημοσιογραφική έρευνα-επιμέλεια: Στελίνα Γκαβανοπούλου, Μαρία Παμπουκίδη
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Παύλος Διδασκάλου
Μοντάζ: Γιώργος Παπαϊωάννου, Κώστας Χριστακόπουλος
Μουσική επιμέλεια: Ίνα Ταράντου, Φίλιππος Μάνεσης
Οργάνωση-Διεύθυνση παραγωγής: Γιάννης Κωνσταντινίδης
Εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Σχοινοχωρίτου
Βοηθός παραγωγής: Στελίνα Γκαβανοπούλου
Ηχοληψία: Φίλιππος Μάνεσης
Styling: Ειρήνη Βάσσου
Σήμα αρχής: Πάρης Γρηγοράκης

Παρουσίαση: Ινα Ταράντου