Οι χρηματοδοτήσεις που προορίζονται θεωρητικά για την ενίσχυση της πολυφωνίας στην πολιτική σφαίρα συχνά λειτουργούν σε αντίθετη κατεύθυνση. Στο σύγχρονο ελληνικό πλαίσιο, με την πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάδειξη νέων κομματικών σχηματισμών, όπως το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη, εγείρονται ερωτήματα για την πραγματική ταυτότητα αυτών των κομμάτων, καθώς και για τον τρόπο που θα διαχειρίζονται και αξιοποιούν την κρατική επιχορήγηση.
Η κρατική χρηματοδότηση κομμάτων βασίζεται στην αρχή ότι η δημοκρατία επωφελείται όταν εξασφαλίζεται η συμμετοχή διαφόρων πολιτικών φωνών και ιδεολογικών θέσεων. Θεωρητικά, αυτό παρέχει στους πολίτες ευρύτερες επιλογές και στηρίζει τη δυνατότητα αμφισβήτησης και αντίστασης στις κυρίαρχες πολιτικές.
Ωστόσο, στην πράξη, αυτή η επιχορήγηση έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να καταλήξει να υπονομεύει τους ίδιους τους στόχους της. Ειδικά σε περιπτώσεις όπου κόμματα, τα οποία λαμβάνουν εκατομμύρια ευρώ κρατικής χρηματοδότησης, απομακρύνονται από τις αρχικές αρχές και ιδεολογικές τους δεσμεύσεις, δημιουργείται ένα παράδοξο: χρηματοδοτούμε δήθεν "αντιπολιτευτικές" φωνές που, στην πραγματικότητα, ελάχιστα διαφοροποιούνται από την κεντρική εξουσία και τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Αυτό το παράδοξο γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, που άλλοτε εκπροσωπούσε την αριστερά στην Ελλάδα, και της σύγχρονης διάσπασής του, η οποία κατέληξε σε σχηματισμούς όπως το νέο κόμμα Κασσελάκη που ετοιμάζεται να γεμίζει τα ταμεία του με εκατομμύρια ευρώ από τα κοροϊδα νεοέλληνες.
Με δεδομένη την πιθανότητα συνεργασιών με συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, όπως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, τίθεται το ερώτημα αν τέτοιες πολιτικές οντότητες ανταποκρίνονται στην ιδεολογική βάση που δικαιολογεί την κρατική τους επιχορήγηση.
Η προσέγγιση ενός φαινομενικά "αριστερού" κόμματος που επιλέγει να συμμαχήσει με το κατεστημένο, αντί να προωθήσει μια ανεξάρτητη, κοινωνικά και οικονομικά ανατρεπτική ατζέντα, ουσιαστικά απογυμνώνει τον θεσμό της κρατικής επιχορήγησης, μετατρέποντάς τον σε μηχανισμό υποστήριξης της πολιτικής στασιμότητας και της χειραγώγησης.
Μια άλλη πλευρά αυτής της κατάστασης είναι το πώς το κατεστημένο χρησιμοποιεί τις επιδοτήσεις για να ενσωματώσει δυνάμεις που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν ουσιαστικές εστίες αντίστασης. Με τη διάσπαση της αριστεράς και την έλλειψη πραγματικής ενότητας σε ζητήματα κεντρικής σημασίας για την κοινωνία, η αντιπολίτευση γίνεται πιο εύθραυστη και λιγότερο αποτελεσματική. Η κρατική επιχορήγηση, λοιπόν, θα λειτουργεί ως ένας τρόπος συντήρησης του υπάρχοντος συστήματος παρά ως υποστήριξη της γνήσιας πολιτικής πολυφωνίας.
Τέλος, οφείλουμε να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο ρόλος αυτών των επιχορηγήσεων σε ένα πλαίσιο όπου η ετικέτα της «αριστεράς» μετατρέπεται σε απλό τυπικό χαρακτηριστικό, χωρίς πραγματική σύνδεση με ριζοσπαστικές ιδέες ή κινήματα. Αν ο κύριος στόχος των κομμάτων αυτών είναι η συνεργασία με το κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο, τότε δεν εξυπηρετούν πλέον το ρόλο τους ως αντιπολιτευτική δύναμη. Αντίθετα, συμμετέχουν σε μια σιωπηλή σύμπραξη που επιτρέπει τη διαιώνιση των ίδιων πολιτικών που αναπαράγουν την ανισότητα και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Συνοψίζοντας, η ελληνική περίπτωση δείχνει ότι οι κρατικές επιχορηγήσεις μπορούν να λειτουργούν περισσότερο σαν μηχανισμός ελέγχου παρά ως εργαλείο δημοκρατικής ενίσχυσης, ειδικά όταν αυτές οι επιχορηγήσεις παρέχονται σε κόμματα που αυτοαποκαλούνται «αριστερά» χωρίς να διατηρούν τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ταυτότητας. Οι πολίτες, συνεπώς, οφείλουν να παρακολουθούν κριτικά τις εξελίξεις και να απαιτούν μεγαλύτερη διαφάνεια και λογοδοσία γύρω από τη χρήση αυτών των πόρων.
Γιάννης Κουρδομένος
ΥΓ: Η μαζοποίηση βλάπτει σοβαρά την τσέπη των πολιτών. Όλοι αυτοί που διασπάστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ με δημιουργία νέων κομμάτων θα επικαλούνται και την ''αριστερά'' ενώ κάθε κόμμα και δικό του μπαϊράκι χωρίς ενδεχόμενο συνεργασίας μεταξύ τους. (Το γνωρίζεται με τα ήδη υπάρχοντα κόμματα που αποσπάστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015 - 2019 και του 2019 - 2023-24.) Σε πόσα φερόμενα ''αριστερά'' κόμματα θα παρέχετε εκατομμύρια κρατικής κομματικής επιχορήγησης ；Από ένα κόμμα ''αντιπολιτεύσεως'' που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσεχώς θα υπάρχουν τουλάχιστον πέντε στη Βουλή ! Πως το βλέπετε το εν λόγω σύστημα ? Παίζει ενδεχόμενο σε μια μελλοντική φάση κάθε νεοέλληνας και κόμμα και παράλληλα κρατική επιχορήγηση ?
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου